มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1899

ร็อบเบนได้นำกลุ่มอัศวินศักดิ์สิทธิ์มายังคฤหาสน์ของเป่ยบูฉี โดยอาศัยเบาะแสจากฉีเติ่งเสียน เขาจึงสามารถระบุตัวบุคคลนี้ได้เรียบร้อย

การมาครั้งนี้ของร็อบเบนถึงขั้นทำให้พระสันตะปาปาประสานงานกับวิลเลียมเชสเตอร์ เพื่อให้วิลเลียมเชสเตอร์ส่งกองทหารกลุ่มหนึ่งมาคุ้มกันพวกเขา

“ครั้งก่อนเป่ยบูฉีมีความเกี่ยวข้องกับนอกรีต ถึงจะพูดว่าจะกลับตัว แต่ตอนนี้กลับไปร่วมมือกับศาสนาอาบาอีกครั้ง ชักจะอวดดีเกินไปแล้ว!” ร็อบเบนเอ่ยด้วยสีหน้ามืดมน แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ

ผู้บัญชาการอัศวินที่ตามมาด้วยชื่อว่า ราฟาเอล เป็นชายชาวยุโรป ผิวขาว มีผมสีทองพลิ้วไหวและใบหน้าหล่อเหลาชวนน่าหลงใหล

ร็อบเบนเอ่ยตอบกลับไปว่า “ท่านพระอัครสังฆราชได้อธิบายเหตุผลให้ผมฟัง คิดว่าไม่มีปัญหาอะไร เป่ยบูฉีเคยถูกทางสำนักวาติกันคุมขังเอาไว้ แต่สุดท้ายก็จ่ายเงินก้อนโตถึงได้หลุดออกมา เขาเคยมีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกนอกรีต แบบนี้ก็ควรสมน้ำหน้าแล้ว คิดดูสิ เขาเสียหายขนาดนั้น จะไม่หาทางแก้แค้นกลับมาหรือไง”

“ฐานที่มั่นของศาสนาอาบาง ก็ชัดเจนว่าอยู่ในยุโรปแต่พวกมันกลับเคลื่อนไหวอย่างอิสระในหนานหยางได้อย่างสบาย ๆ เหมือนปลาว่ายน้ำในสระ แบบนี้ไม่แปลกหรือไง”

“ชัดเจนว่าต้องมีพวกขุนนางท้องถิ่นในหนานหยางคอยช่วยเหลือ ไม่งั้นพวกมันจะล่องหนลื่นเหมือนปลาไหล จับยังไงก็จับไม่ได้แบบนั้นได้ยังไง”

หลังจากที่ได้ฟัง ราฟาเอลก็เห็นว่ามีเหตุผล จึงพยักหน้าแล้วเอ่ยว่า “ผมแค่รู้สึกว่าสถานการณ์ในหนานหยางในช่วงนี้เต็มไปด้วยเล่ห์กล และเป่ยบูฉีก็มีบทบาทสำคัญอยู่ในนั้น ผมเลยอดสงสัยไม่ได้ว่าท่านพระอัครสังฆราชอาจจะจงใจใส่ร้ายเขาก็เป็นได้ ฮ่าฮ่า”

แต่ร็อบเบนกลับเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “นายอย่าเดาทางท่านพระอัครสังฆราชแบบนั้น ถึงบุคลิกของท่านอาจมีข้อบกพร่องไปบ้าง แต่ความจงรักภักดีต่อศาสนาศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่ต้องสงสัยมีอะไรให้ต้องสงสัย แม้แต่สมเด็จพระสันตะปาปาก็ยังยืนยันถึงข้อนี้”

ราฟาเอลเอ่ยตอบไปว่า “ท่านหัวหน้ากองสั่งสอนถูกต้องแล้ว ผมจะไม่ตั้งข้อสงสัยอีกต่อไป”

หลังจากพวกเขาเข้าไปในคฤหาสน์ของเป่ยบูฉี ร็อบเบนก็หยิบลูกแก้วคริสตัลขนาดเท่ากำปั้นเด็กออกมา แล้วจ้องมองเข้าไปในลูกแก้วนั่นอยู่พักหนึ่ง

“เป็นไปตามคาด ที่นี่มีปัญหา ตามผมไปตรวจค้น!” ร็อบเบนพูดเสียงเข้ม

เหล่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์เริ่มค้นหาทันที ตัวคฤหาสน์นั้นกว้างใหญ่ การค้นหาทีละห้องจึงค่อนข้างใช้เวลา

ร็อบเบนกับราฟาเอลเองก็ไม่อ้อยอิ่ง รีบช่วยกันค้นหา

“หัวหน้าครับ เจอเบาะแสแล้ว!” อัศวินศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่งตะโกนลั่น เสียงดังขึ้นมาจากชั้นสอง

ร็อบเบนหรี่ตาแล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง และเข้าไปในห้องทันที

ทันทีที่เขาเข้าไปในห้อง ก็เห็นว่าตรงกลางห้องมีแท่นบูชาขนาดเล็กตั้งอยู่ และบนแท่นบูชานั้นมีรูปปั้นองค์หนึ่งวางอยู่

รูปปั้นตรงหน้า มีรูปร่างชั่วอย่างชัดเจน แถมปากยังถูกเย็บปิดไว้ด้วยด้ายดำหนา ดูยังไงก็ไม่น่าไว้ใจ ความรู้สึกอึดอัดและน่าขนลุกแผ่ซ่านออกมาราวกับมันกำลังจ้องมองกลับมาอย่างเคียดแค้น เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เทพเจ้าที่ผู้คนควรกราบไหว้สักการะแต่อย่างใด

“ศาสนาอาบา… นั่นมันเทพเจ้าผู้เงียบงันไม่ใช่หรือไง” ร็อบเบนเอ่ยเสียงเย็น แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา “เป่ยบูฉี ไอคนเจ้าเล่ห์ สมกับที่น่าระแวงจริง ๆ ถึงกับตั้งรูปเคารพเทพเจ้าชั่วร้ายไว้ในห้องตัวเอง น่ารังเกียจจริง ๆ!”

ใครจะรู้ว่า รูปปั้นนี้เป็นของฉีปู้อวี่ที่มอบให้เป่ยบูฉี พร้อมกับคำหลอกลวงที่ว่า หากกราบไหว้บูชาทุกวัน ก็จะได้รับความเมตตาจากเทพเจ้า ซึ่งเป่ยบูฉีก็หลงเชื่อเสียสนิทใจ ยอมทำตามอย่างศรัทธาอย่างเลื่อมใส

ราฟาเอลมีท่าทีลังเลเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ท่านหัวหน้า… ผมคิดว่าเราควรมีหลักฐานแน่ชัดกว่านี้ก่อนจะลงมือ ไม่เช่นนั้น พวกนั้นก็จะไม่ยอมรับอำนาจของศาสนาศักดิ์สิทธิ์ของเรา”

ร็อบเบนขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะกล่าวเสียงเข้ม “ยังจะต้องการหลักฐานอะไรมากไปกว่านี้อีก? แค่รูปปั้นเทพเจ้าอุบาทว์ก็บอกทุกอย่างแล้ว! ฉันว่า…นายกำลังสงสัยในตัวท่านพระอัครสังฆราชมากกว่า”

ราฟาเอลรีบโบกมือปฏิเสธทันที “ไม่ใช่นะครับ! ผมแค่…ทุกอย่างที่ผมทำ ก็เพื่อศาสนาศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น!”

ความจริงแล้ว ราฟาเอลได้รับคำสั่งลับมาจากสมเด็จพระสันตะปาปาโดยตรง ให้เข้าร่วมการสอบสวนครั้งนี้โดยมีเป้าหมายแฝง นั่นคือสังเกตดูว่าฉีเติ่งเสียนมีพฤติกรรมที่เข้าข่ายป้ายความผิดให้ผู้อื่นหรือไม่

เหตุการณ์เกี่ยวกับศาสนาอาบา ทำให้สมเด็จพระสันตะปาปาระแวดระวังเป็นพิเศษ รอบคอบในทุกย่างก้าว และถึงกับในใจลึก ๆ เริ่มระแวงฉีเติ่งเสียน

“ท่านหัวหน้า! พบหลอดทดลองหลายหลอดในห้องนี้ครับ!”