มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1901

เมื่อมองเห็นร็อบเบน เป่ยบูฉี ทั้งคู่ไม่เพียงจะมีความกลัวมากยิ่งขึ้น และยังมีความคิดที่แม้กระทั่งจะโดดลงเรือหลบหนีไปแล้ว

เมื่อเขาถอยหลังไปไม่กี่ก้าว แต่ไหล่ของเขากลับถูกจับแล้วกดเอาไว้ เมื่อหันหน้ากลับไปมอง จึงพบว่าเป็นท่านผู้นำทางศาสนา

ในสายตาของท่านผู้นำทางศาสนาที่นิ่งสงบราวกับสายน้ำ แม้ว่าภูเขาไท่ซานจะถล่มลงมาตรงข้างหน้าก็ตาม นี่จึงทำให้เป่ยบูฉีใจเย็นลงบ้างเล็กน้อย

ร็อบเบนได้พาคนขึ้นมาบนดาดฟ้าเรือ พร้อมกับพูดด้วยเสียงโกรธว่า“เป่ยบูฉี นายยังไม่ยอมจำนนอีก ตามฉันกลับไปเพื่อรับการพิพากษา ！”

เป่ยบูฉียิ้มอย่างโหดเหี้ยมแล้วพูดว่า“ยังอยากจะจับกุมผมไปพิพากษาอีกเหรอ ฝันไปเถอะ！ท่านผู้นำทางศาสนาที่ยิ่งใหญ่และไร้เทียมทานของผมอยู่ที่นี่ ใครจะมาหยุดฉันได้ ！”

ท่านผู้นำผู้ทางศาสนาที่ทรงพลังและแข็งแกร่งทำให้เป่ยบูฉีมีความมั่นใจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน เขาคิดว่าด้วยพลังของท่านผู้นำสามารถทำลายอัศวินศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ได้

เป็นช่วงเวลาแรกที่ราฟาเอลสัมผัสได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งของบุคคลลึกลับที่อยู่เบื้องหลังเป่ยบูฉีอย่างทันถ่วงที หัวใจของเขาเต้นแรงและบีบรัดแน่นขึ้นทันที แล้วเอ่ยเสียงกระซิบว่า “ท่านหัวหน้า อย่าประมาทโดยเด็ดขาด！”

สายตาของร็อบเบนก็ไม่สามารถที่จะหลายสายตาของท่านผู้นำทางศาสนาได้และพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า “ คุณก็เป็นคนของพวกนอกรีตนั้นที่สั่งนครรัฐวาติกันและขโมยน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาอาบาใช่ไหม！”

ท่านผู้นำทางศาสนาพยักหน้าด้วยสีหน้าอย่างเย็นชา หลังจากนั้นก็ยกนิ้วโป้งขึ้น จากนั้นก็หมุนข้อมือและกดนิ้วลงต่ำ

สถาการณ์เช่นนี้ทำให้ร็อบเบนโกรธมาก ความจริงแล้วเขาถูกนอกรีตดูถูก แล้วจะมองข้ามไปได้ยังไง！

โดยปกติแล้วต้องรู้ว่าพวกนอกรีตนั้นเมื่อเห็นเขา พวกเขาก็มักจะวิ่งหนีราวกับจะต้องเอาชีวิตรอด เพียงแต่หวังว่าพ่อแม่จะให้มีแค่สองขา แต่คราวนี้เขากลับถูกพวกนอกรีตดูหมิ่นเข้าซะแล้ว

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ร็อบเบน ถ้านายอยากมีเรื่องก็ลองมาจับฉันสิ มีท่านผู้นำทางศาสนาที่ยิ่งใหญ่อยู่ที่นี่นายจับฉันไม่ได้หรอก！”เป่ยบูฉีตะโกนออกมา

หลังจากนั้นเขาก็ยกมือทั้งสองขึ้นด้วยความเคารพอย่างยิ่ง แล้วตะโกนว่า “ อาบา！ อาบา！ อาบา！”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ออกมา เหล่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ ทุกคนจ้องมองเขาด้วยสายตาที่โกรธแค้น

ในตอนแรกพวกนอกรีตเหล่านั้นที่บุกเข้าไปนครรัฐวาติกันต่างตะโกนส่งเสียงว่า “ อาบา อาบา” หลังจากนั้นจึงนำความหายนะมาสู่นครรัฐวาติกันอย่างใหญ่หลวง โบราณวัตถุจำนวนมากที่มีอายุหลายร้อยปีถูกทำลายจนไม่สามารถซ่อมแซมได้

ทำให้พระสันตะปาปารู้สึกเจ็บปวดหัวใจอย่างยิ่งราวกับมีมีดมากรีด

ท่านผู้นำทางศาสนาอดมองไม่ได้ จึงมองไปยังที่เป่ยบูฉีด้วยความชื่นชมอย่างยิ่ง หลังจากนั้นจึงยิ้มออกมา

“ หาที่ตายเอง！” ราฟาเอลพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ก่อนจะดึงดาบศักดิ์สิทธิ์ที่เหน็บอยู่ข้างเอวออกมา พลันพุ่งเข้าไปแทงใส่เป่ยบูฉีในทันที

แต่ท่านผู้นำทางศาสนาที่ลึกลับนั้นได้ยื่นมือออกมาในช่วงเวลานี้ ขณะที่ดาบศักดิ์สิทธิ์พุ่งมาในทันที เขายื่นมือขวาออกไปคว้าและยกนิ้วสองนิ้วขึ้นเสียงดังฉึ่งดังขึ้น ทันใดนั้นกลับสามารถหนีบ แล้วรับดาบได้ด้วยนิ้ว！

ราฟาเอลรู้สึกตกตะลึง หลังจากนั้นหมุนข้อมือเพื่อใช้คมดาบตัดนิ้วของฝ่ายตรงข้าม！แต่เมื่อเขาพเพิ่งจะยายามออกแรง กลับพบว่าดาบศักดิ์สิทธิ์ในมือของเขาหนักราวกับถูกแรงกดหนักอึ้งราวกับภูเขากดทับ ทำให้มันไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิดเดียว！

“ ฮึดฮัด！” น้ำเสียงแสดงความไม่พอใจ

"ท่านผู้นำทางศาสนามีเสียงครางในลำคอเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยนิ้วมือและดีดนิ้วเบา ๆ ที่คมดาบ ทำให้ดาบสั่นสะท้านอย่างรุนแรง พร้อมกับเกิดแรงสั่นสะเทือนอย่างมหาศาล

หลังจากนั้นท่านผู้นำทางศาสนายื่นมือขวาออกไปอีกครั้ง ด้วยการเคลื่อนไหวใช้กระบวนท่าวิชาภูษาเหล็ก ทันใดมือขนาดใหญ่เปลี่ยนท่านเปลี่ยนเป็นกรงเล็บผีในโลกใต้พิภพสีเขียวคล้ำที่แข็งแกร่งไม่สามารถทำลายได้ และจับดาบศักดิ์สิทธิ์ไว้ได้อย่างแน่นหนา

มองเห็นเพียงแค่ท่านผู้นำทางศาสนาที่หมุนแขนเล็กน้อย พลันได้ยินเสียงกรอบแตกดังขึ้น ดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกหลอมปรับแต่งมาหลายครั้ง กลับแตกออกเป็นชิ้น ๆ ในฉับพลัน！