มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1950

ทันทีที่พบหน้าฉีเติ่งเสียน กู่ฉงเฟิงก็ไม่รีรอที่จะตั้งกฎเหล็กขึ้นมาสามข้อกับเขา

"จังหวัดซีเทียนน่ะ ถึงจะอยู่ใต้ฟ้าเดียวกับฮ่องเต้ แต่ก็ห่างไกลกันนัก พวกเรามือใหม่ถิ่นนี้ ยังไงก็ต้องทำตัวให้เงียบๆ หน่อย"

"เพราะงั้น ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น พอทนได้ก็ทนไว้ก่อน เอาไว้ค่อยคิดบัญทีหลังยังไม่สาย"

เห็นได้ชัดว่า กู่ฉงเฟิงรู้ดีว่าฉีเติ่งเสียนเป็นคนประเภทไหน จึงต้องรีบเตือนเอาไว้ก่อน เดี๋ยวถ้าหลุดมือขึ้นมา เรื่องจะบานปลายจนเก็บไม่อยู่

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าเบาๆ แล้วกล่าวว่า "วางใจเถอะ ท่านนายน้อยเป็นคนที่ประธานหลี่มอบหมายให้มาทำงานที่จังหวัดซีเทียน ผมจะขัดคำสั่งของท่านนายน้อยได้ยังไงล่ะ?"

แต่ในใจของกู่ฉงเฟิงนั้นกลับสบถลั่น ถ้าหมอนี่มันฟังคำกันจริงๆ ก็คงดีสิ!

เขาตามกู่ฉงเฟิง อาจารย์สวี่ นั่งรถไปยังโรงแรมระดับห้าดาวชื่อเทียนไล่ ชื่อโรงแรมนั้นทำให้ฉีเติ่งเสียนนึกถึงบริษัทที่เขาเคยเป็นประธานมาก่อน

บริษัทนั้นตั้งขึ้นโดยเงินทุนของเซี่ยงตงฉิง ใช้ชื่อว่า เทียนไล่แคปปิตอล

แต่ตอนนี้ เทียนไล่แคปปิตอลได้ถูกรวมเข้ากับเซี่ยงกรุ๊ป กลายเป็นบริษัทลูก ซึ่งก็ดูไม่ต่างจากเปลือกเปล่าที่ไม่มีเนื้อใน

เซี่ยงตงฉิงขุดหลุมไว้ลึก คนโง่ทั้งหลายก็ดันแย่งกันกระโดดลงไป ไม่รู้ว่าวันไหนจะโดนเธอฝังทั้งเป็น

โรงแรมเทียนไล่เป็นโรงแรมระดับห้าดาว บริการและสิ่งอำนวยความสะดวกจัดว่าเลิศสุดในพื้นที่ เจ้าของโรงแรมคือชายชื่อจั๋วปู้ฝาน เขาเคยเป็นสหายร่วมเป็นร่วมตายกับซุนเมี่ยน หัวหน้าตระกูลซุนที่ล่วงลับไปแล้ว

ทันทีที่กู่ฉงเฟิงมาถึง ทำให้พนักงานภายในโรงแรมนั้นจับตาเป็นพิเศษ ไม่ใช่ใครจะมาก็ได้ เพราะเขาคือ ทายาทแห่งสมาคมพระจันทร์เต็มดวง ตำแหน่งนี้ใครก็ไม่กล้ามองข้าม

เมื่อเข้าสู่สถานที่จัดงานเลี้ยง กู่ฉงเฟิงใช้สายตาชี้ไปทางหนึ่ง แล้วกล่าวกับฉีเติ่งเสียนว่า "เห็นมั้ย นั่นแหละซุนซิงเฉิน คนนั้นที่ใส่ชุดสูทดำนั่นน่ะ บนตัวมีเครื่องประดับระยิบระยับเต็มไปหมด"

ฉีเติ่งเสียนแสยะยิ้ม “แต่งตัวได้เว่อร์ดีนี่นา หึๆ ……”

ซุนซิงเฉินดูเหมือนจะได้รูปลักษณ์จากแม่มาเต็มๆ หน้าตาหล่อเหลา มีจมูกเหยี่ยว หน้าคมชัดแบบเห็นโครงกระดูกได้ชัดเจน แค่หน้าตาก็เพียงพอจะเป็นดาราในวงการบันเทิงได้สบาย

แต่สำหรับฉีเติ่งเสียน รูปร่างหน้าตาเคยกำราบหมาป่าโลภมาแล้ว เขาไม่คิดว่าซุนซิงเฉินจะหล่อได้เท่าเขา

ส่วนจั๋วปู้ฝานนั้นเป็นชายร่างสูงใหญ่กว่าหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร สวมชุดสูทดำ หน้าตาแข็งกร้าวชวนเกรงขาม แววตาดุดันเจ้าเล่ห์ เห็นเพียงแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นคนที่ไม่น่าไปหาเรื่อง

"คุณฉี" เสียงหวานๆ พร้อมด้วยน้ำเสียงน่ารักติดอ้อนดังขึ้น ฉีเติ่งเสียนหันไปมองตามเสียงทันที

เป็นใครไปไม่ได้นอกจากคนรู้จักเก่าที่เคยเจอกันที่เผิงไหล ซ่งเจียอวี่ หลานสาวของซ่งอู่

ฉีเติ่งเสียนถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย "ยัยเต่า! ไหงเป็นเธอล่ะ มาจากเผิงไหลถึงนี่เลยเหรอ ไม่คิดว่าไกลไปหน่อยเหรอ?"

ซ่งเจียอวี่สวมเดรสยาวสีเขียวเข้ม ให้ลุคคุณหนูผู้สูงศักดิ์เต็มขั้น เธอยิ้มอย่างจนใจ "ฉันก็แค่มาทำธุระนิดหน่อยเอง ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่หรอกนะ"

กู่ฉงเฟิงแอบเหลือบมองซ่งเจียอวี่ รู้สึกตะลึงในความงามแบบคุณหนูของเธออยู่ในใจ อีกด้านก็อดไม่ได้ที่จะอิจฉาเงียบๆ ว่าเจ้าฉี้หล่าลิ่วนี่มันไม่มีดีอะไร ทำไมไปที่ไหนก็มีสาวๆ แบบนี้ล้อมหน้าล้อมหลังตลอด?!

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า "ช่วงนี้ซีเทียนวุ่นวายมาก เธอทำธุระเสร็จแล้วรีบกลับเถอะ ฐานะของเธออ่อนไหวเกินไป ระวังจะโดนใครเอาไปใช้เป็นเครื่องมือสร้างปัญหาเอาได้"

หลังจากซุนตระกูลแห่งเผิงไหลถอยทัพ บวกกับตระกูลซ่งแตกร้าว และการที่ฉีเติ่งเสียนชนะคลาร์กจนสยบสถานการณ์ทั้งหมดลงได้ เผิงไหลถึงได้กลับเข้าสู่ความสงบ

แต่ฐานะของซ่งเจียอวี่ยังคงเป็นที่หวั่นไหว หากโดนพวกที่มีใจคดคิดร้ายจ้องอยู่ มันก็เป็นปัญหาอยู่ดี