มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1952

หลังจากได้ยินคำเตือนของฉีเติ่งเสียน กู่ฉงเฟิง ก็เริ่มจับพิรุธในคำพูดของซุนซิงเฉินได้ทันที

หากเขาหลงเชื่อไปชั่วขณะ แล้วพูดออกมาว่า หยวนสงเป็นคนของตน ไม่ใช่คนทรยศล่ะก็ ซุนซิงเฉินก็จะสามารถฉวยโอกาสไล่ต้อนต่อได้ทันที

อีกฝ่ายจะถามต่อว่า แล้วเหตุใดถึงส่งคนนี้มาแฝงตัวอยู่ในสาขาย่อยของสำนักหลงเหมินที่ซีเทียนเช่นนั้น มีเจตนาอะไรกันแน่? เช่นนั้นกู่ฉงเฟิงจะตอบอย่างไร?

และคำตอบใดๆ ก็ล้วนกลายเป็นการเปิดช่องให้ซุนซิงเฉินชูธงแยกตัว โดยกล่าวหาว่า หลงเหมินสาขาหลักไม่ไว้ใจพวกเขา สาขาย่อยจึงจำต้องแยกตัวออกมาตั้งตนเป็นอิสระ!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น แผ่นหลังของกู่ฉงเฟิงก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็นชื้น เขารู้สึกตัวทันที แล้วเอ่ยยิ้มตอบว่า “คุณชาายซุนยืนยันแน่ชัดแล้วหรือ? ว่าเขาคือคนทรยศ?”

ซุนซิงเฉินนิ่งไปเล็กน้อย แล้วถามกลับว่า “ทำไมหรือ ท่านนายน้อยสงสัยในคำพูดฉันหรือ? หรือว่า คุณเองรู้จักเขาดี จึงถามเช่นนี้?”

กู่ฉงเฟิงกลับส่ายหน้าอย่างใจเย็น ตอบว่า “ฉันก็ไม่ได้รู้จักเขาโดยตรงนัก สมาคมพระจันทร์เต็มดวงของเราก็มีคนอยู่มาก ฉันไม่อาจจำได้ทุกคนหรอก”

ดวงตาของซุนซิงเฉินหรี่ลงเล็กน้อย สีหน้าดูแปลกใจ เขาไม่คาดคิดว่ากู่ฉงเฟิงจะใจเย็นได้ถึงเพียงนี้

เพราะหยวนสงนั้น ถือเป็นลูกน้องคนสำคัญของกู่ฉงเฟิงคนหนึ่ง และตอนนี้กลับกลายเป็นเชลยที่ร่างแทบจะป่นปี้ แต่คุณตัวยังแสร้งทำใจแข็งได้อีกหรือ?

หวงฮุ่ยฮุ่ยเห็นดังนั้นจึงหันมากระซิบกับซ่งเจียอวี่ว่า “เห็นไหมล่ะว่าตระกูลซุนแข็งแกร่งแค่ไหน? แม้แต่กู่ฉงเฟิงยังไม่กล้าต่อกรโดยตรง!”

ซ่งเจียอวี่เงียบไป รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เธอเองก็มองออกว่าซุนซิงเฉินจงใจจะแสดงอะไรบางอย่าง แต่กู่ฉงเฟิงกลับไม่เล่นตาม ทำให้เรื่องยิ่งน่าสงสัยขึ้น

หวงฮุ่ยฮุ่ยจึงกล่าวอีกว่า “ส่วนคุณฉีที่คุณว่าดีนักหนานั่นยิ่งไม่ต้องพูดถึง เขาเปลี่ยนชะตาคนเจ็บนั่นไม่ได้หรอก ดูเอาเถอะ ถ้าไม่เชื่อ เราเดิมพันอาหารเย็นกันสักมื้อดีไหม?”

ซ่งเจียอวี่ยิ้มจางๆ ไม่ได้ตอบโต้ เพราะเธอเองก็ไม่ได้ใส่ใจนัก เธอรู้เพียงว่า ฉีเติ่งเสียนไม่ใช่คนที่จะยอมให้ตัวเองเสียเปรียบง่ายๆ หรอก ที่เขานิ่งอยู่นั้น คงเป็นเพราะคนเจ็บนั่นไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับเขาเท่าไรนัก

แต่ถ้าแตะต้องคนรักที่เขายอมรับอย่างเป็นทางการเมื่อไหร่ล่ะก็? เขาคงกล้าขึ้นเวทีงานประกาศรางวัลไปตบหน้าคนเลยทีเดียว

ในใจของกู่ฉงเฟิงตอนนี้เดือดพล่าน แต่เขาก็ต้องข่มอารมณ์เอาไว้

ซุนซิงเฉินกระเดาะลิ้น คล้ายจะเสียดายที่กู่ฉงเฟิงไม่เข้าร่วมเกม จึงส่ายหน้าเบาๆ แล้วกล่าวว่า “ไหนๆ ท่านนายน้อยก็ว่าไม่รู้จักแล้ว งั้นก็ไม่มีเหตุผลจะเก็บคนนี้ไว้หรอก”

กู่ฉงเฟิงแทบจะกระอักเลือด แต่เขายังคงรักษาท่าทีไว้ได้ เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “ทุกปีมีคนกล้าแอบอ้างเป็นคนของสมาคมพระจันทร์เต็มดวงอยู่เรื่อย คนพวกนั้น สมควรตายทั้งนั้น”

หยวนสงที่นอนอยู่กับพื้นค่อยๆ เงยหน้าขึ้น สายตาที่มองกู่ฉงเฟิงนั้นเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เขารู้ดีว่าวันนี้ตนคงไม่มีทางรอด

และเขาก็เข้าใจเจตนาของซุนซิงเฉินเช่นกัน จึงไม่คิดจะพูดอะไรออกมาให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปกว่าเดิม

ซุนซิงเฉินตะโกนขึ้นเสียงดังว่า

“ท่านนายน้อยพูดถูก ใครกล้าปลอมตัวเป็นคนของสมาคมพระจันทร์เต็มดวงแห่งงหลงเหมิน แฝงตัวเข้ามาปั่นป่วนในสาขาซีเทียน บ่อนทำลายความสัมพันธ์กับส่วนกลาง คนผู้นั้น สมควรตาย!” ซุนซิงเฉินกล่าวเสียงดังลั่น

ผู้คนรอบข้างต่างมองกู่ฉงเฟิงด้วยแววตาเย้ยหยัน ถึงแม้เขาจะไม่ได้เสียหน้าอย่างเปิดเผย แต่ในความรู้สึกของทุกคน กลับเหมือนเขาถูกซุนซิงเฉินกดหน้าลงกับพื้นถูซ้ำแล้วซ้ำเล่า!

แม้ซุนซิงเฉินจะยังไม่สามารถบรรลุเป้าหมายผ่านหยวนสงได้ แต่เพียงได้เห็นกู่ฉงเฟิงหน้าแตกไร้เกียรติ ก็ถือเป็นเรื่องน่าปลื้มใจสำหรับเขาแล้ว