มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1961

เมื่อเจอเจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบที่ล้อมเข้ามา หยางกวนกวนก็ไม่ได้ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย เธอหยิบกระเป๋าเดินทางออกมาจากในรถอย่างสงบ

คนที่นำทีมมาไม่ใช่ใครอื่น แต่คือสารวัตรลู่หยู่ไห่ เธอโบกมือให้ลูกน้องลดปืนลง

“สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง ฉันคือลู่หยู่ไห่ สารวัตรจากสถานีตำรวจนครเทียนร่าง” เธอยื่นบัตรเจ้าหน้าที่ให้หยางกวนกวนดูด้วยท่าทีสุภาพ

หยางกวนกวนพยักหน้ารับ “มาทันก็ถือว่าเก่งแล้ว แต่ก็ช้าไปหน่อยนะ”

“เด็กสมัยนี้นี่ดีจริง แค่สับทีเดียวก็หลับสนิทเลย”

“หึหึ......”

ลู่หยู่ไห่มองเข้าไปในรถ ก็เห็นว่าทั้งสามคนหมดสติไปแล้ว ไม่มีใครขยับเขยื้อน

เจ้าหน้าที่บางคนได้เปิดประตูรถเพื่อตรวจสอบอาการของทั้งสามคน เมื่อยืนยันว่าไม่มีใครเสียชีวิต ก็รายงานกลับมา ทำให้ลู่หยู่ไห่โล่งใจไม่น้อย

จริงๆ แล้วลู่หยู่ไห่จับตาดูคนขับรถคนนี้อยู่แล้ว และพอเห็นหยางกวนกวนขึ้นรถของเขาก็แอบติดตามทันที หวังจะใช้วิธีปล่อยเบ็ดล่อปลาใหญ่ แต่ใครจะคาดคิดว่า หยางกวนกวนจะเป็นผู้หญิงที่ไม่ธรรมดา ถึงขั้นจัดการสามคนในรถได้หมดภายในพริบตา

เรื่องนี้ทำให้สารวัตรสาวรู้สึกเสียดายนิดหน่อย เพราะเบาะแสนี้กว่าจะได้มาก็ไม่ง่าย หวังว่าจะสืบสาวไปให้ลึกกว่านี้ได้อีก

แต่อีกด้านหนึ่ง เธอก็รู้สึกระแวดระวังขึ้นมา ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ไฉนถึงมีฝีมือร้ายกาจขนาดนี้ สามารถเล่นงานคนร้ายที่มีประสบการณ์ได้หมดในที่แคบเช่นนี้?

หยางกวนกวนพูดขึ้นว่า “สารวัตรลู่ ดูเหมือนการรักษาความปลอดภัยของนครเทียนร่างจะยังต้องปรับปรุงอีกเยอะเลยนะ กลางวันแสกๆ ยังมีพวกค้ามนุษย์กล้าลักพาตัวคน ถ้าฉันไม่มีวิชาป้องกันตัว คงจะโดนพวกนั้นเล่นงานไปแล้ว”

ลู่หยู่ไห่กล่าว “ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ แต่ก็ต้องขอรบกวนคุณไปที่สถานีตำรวจเพื่อสอบปากคำและทำบันทึกคำให้การด้วยนะคะ”

หยางกวนกวนรู้ว่านี่เป็นขั้นตอนปกติจึงพยักหน้า และขึ้นรถของเจ้าหน้าที่ไปกับลู่หยู่ไห่

ระหว่างทาง เธอก็โทรหาฉีเติ่งเสียนเอาไว้ก่อน เพื่อป้องกันไว้ก่อน เพราะเธอก็ไม่แน่ใจสถานการณ์ของจังหวัดซีเทียนเท่าไร ใครจะรู้ว่าภายในสถานีตำรวจจะมีใครแฝงตัวอยู่ไหม? ถ้าเข้าไปแล้วเกิดเรื่องขึ้นมาจะทำยังไง ดังนั้น เธอจึงคิดไว้ล่วงหน้าดีกว่า

แม้จะดูเหมือนรอบคอบเกินไป แต่ในความเป็นจริงนี่คือการกระทำที่เหมาะสมมาก เธอผ่านอะไรมากมาย โดยเฉพาะช่วงสองปีหลังที่โลดแล่นในยุทธภพ ทำให้รู้ว่าการเตรียมตัวไว้ก่อนย่อมดีกว่าเสมอ

ฉีเติ่งเสียนรับโทรศัพท์ของหยางกวนกวนด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเธอจะโผล่มานครเทียนหร่างแบบเงียบๆ แล้วเกือบถูกลักพาตัว

เรื่องนี้ทำให้ท่านพระอัครสังฆราชฉีรู้สึกว่าเขานี่ช่างมีโชคชะตากับพวกค้ามนุษย์จริง ๆ บนรถไฟ ฉีปู้อวี่โดนหยางเฉียงจากขบวนการเดียวกันลักพาตัวไป และครั้งนี้หยางกวนกวนเพิ่งมาถึงก็เกือบเจอเหตุการณ์เดียวกัน......

เขาจึงรีบตรงไปที่สถานีตำรวจ และเมื่อไปถึงหยางกวนกวนก็เพิ่งทำเรื่องเสร็จพอดี

“หืม? เป็นคุณเหรอ คุณฉี?” ลู่หยู่ไห่เมื่อเห็นฉีเติ่งเสียน ก็แปลกใจอยู่เล็กน้อย เธอยังจำเขาได้ดี

“อ๋อ ผมรู้จักเธอ พอเธอโทรมาหาผม ผมก็เลยรีบมาดู” ฉีเติ่งเสียนตอบ

ลู่หยู่ไห่พยักหน้า “ไม่มีอะไรแล้วค่ะ คุณหนูหยางนี่เก่งมาก เล่นงานพวกค้ามนุษย์สามคนได้หมดด้วยตัวคนเดียว ตอนนี้เรื่องเรียบร้อยแล้ว คุณพาเธอกลับได้เลย”

หยางกวนกวนยิ้มอย่างมีเลศนัย “คุณสารวัตรลู่กับคุณฉีรู้จักกันด้วยเหรอ?”

ลู่หยู่ไห่พยักหน้า “ขอเตือนไว้สักนิดค่ะ องค์กรพวกนี้อันตรายมาก และตอนนี้คุณทั้งสองก็มีเรื่องพัวพันกับพวกเขาไปแล้ว ขอให้ระวังตัวให้มาก หากมีอะไรผิดปกติ รีบแจ้งตำรวจทันที หรือจะโทรหาฉันโดยตรงก็ได้เช่นกัน”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน