มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1974

ฉีเติ่งเสียนเตรียมที่จะลงมือแล้ว จะไปสนใจลี่รุ่ยหงคนนี้เป็นใครมาจากไหนทำไมกันล่ะ? มันเล่นใหญ่เกินไปแล้วจริงๆ เขาทนดูไม่ไหวอีกต่อไป

อย่างที่เขาว่านั่นแหละ ถ้าไม่จัดการสั่งสอนไอ้หมอนี่ให้สาสมล่ะก็ คืนนี้เขาคงนอนไม่หลับแน่!

ลูกน้องของลี่รุ่ยหงพากันโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ รู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนมันไร้มารยาทเกินไป กล้าดียังไงมาว่าคุณชายลี่รุ่ยหงเล่นใหญ่? นั่นมันคุณชายผู้ว่าฯ จังหวัดเชียวนะ จะเล่นใหญ่หน่อยแล้วไง?!

จั๋วปู้ฝานก็ยังออกจะตกใจนิดหน่อย มองดูฉีเติ่งเสียนที่กำลังถกแขนเสื้อเหมือนจะเอาจริง ท่าทางจะคิดใช้กำลังกับลี่รุ่ยหงจริงๆ อย่างนั้นเหรอ? หมอนี่มันไม่กลัวตายเลยหรือไง?

หวงฮุ่ยฮุ่ยถึงกับตกใจ ดึงแขนเสื้อซ่งเจียอวี่เบาๆ แล้วพูดเสียงเบา “เจียอวี่ เธอรีบห้ามเขาหน่อยเถอะ! ลี่รุ่ยหงไม่ใช่แค่จั๋วปู้ฝานนะ ถ้าเขาโดนเล่นเข้าให้ พวกเราก็ซวยไปด้วย!”

“เดี๋ยวจะโดนหาว่าสมรู้ร่วมคิด แบบนั้นคือพินาศกันทั้งชีวิตเลยนะ!”

แต่ซ่งเจียอวี่กลับยังคงใจเย็นเต็มที่ พูดว่า “ฮุ่ยฮุ่ย เธอไม่ต้องห่วง ดูไว้เฉยๆ เถอะ เรื่องนี้เราจัดการได้”

ลูกน้องพวกนั้นของลี่รุ่ยหงพากันมายืนขวางทางไว้ แต่ในสายตาของฉีเติ่งเสียนแล้ว พวกนี้ก็ไม่ต่างจาก เก่งแค่ปากในระดับห่วยแตกสักเท่าไหร่

เห็นเพียงแค่ฉีเติ่งเสียนเดินก้าวเข้าไป มือฟาดหมัดรัวๆ ต่อยลูกน้องพวกนั้นจนร้องโอดโอยล้มลงไปทีละคน

อวี้เฟิงที่ก่อนหน้านี้โดนตบจนสลบ ตอนนี้เริ่มได้สติกลับมาแล้ว แต่พอลืมตามาก็เห็นสองคนล้มลงร้องโหยหวนไปต่อหน้าต่อตา เขาก็ตกใจรีบหลับตาทำตัวเป็นศพต่อไปทันที

ฉีเติ่งเสียนลงมือไม่กี่ทีก็เก็บลูกน้องของลี่รุ่ยหงได้เรียบ แล้วก็ยืนอยู่ตรงหน้าลี่รุ่ยหง

ลี่รุ่ยหงยังคงนั่งท่าเรียบร้อยสง่างามเช่นเคย แต่สีหน้ากลับดูจริงจังขึ้น เขาพูดด้วยน้ำเสียงแบบสั่งสอนว่า “เด็กน้อย นายรู้ใช่ไหมว่าการทำแบบนี้จะมีผลตามมายังไง?”

ฉีเติ่งเสียนแสยะยิ้ม “ถึงตอนนี้แล้วยังจะมาเล่นบทมีระดับอีกเหรอ?”

จากตัวลี่รุ่ยหง ฉีเติ่งเสียนเห็นถึงความเป็น “คุณชายผู้สูงศักดิ์ไม่มีวันล้าสมัย” ต้องยอมรับเลยว่า หมอนี่มีฝีมือในการโชว์เหนือแบบไร้เทียมทานจริงๆ!

“ไอ้หมอนี่ตายแน่ แม้มันอาจไม่กล้าลงมือกับลี่รุ่ยหงตรงๆ แต่แค่เล่นลูกน้องไปซะเรียบ พวกนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน ลูกหลานของพวกขาใหญ่ ฝ่ายขาวทั้งนั้น พอพลังฝ่ายขาวกระหน่ำเข้ามา ต่อให้มันเป็นเหล็กทั้งตัว ก็โดนบดจนแหลก!” จั๋วปู้ฝานคิดในใจอย่างเจ้าเล่ห์

ลี่รุ่ยหงพูดเสียงเย็น “นายก็น่าจะรู้พื้นหลังของฉันดีอยู่แล้ว ถ้าคิดจะลงมือกับฉัน มันจะมีผลลัพธ์ยังไง นายควรจะรู้นะ! หรือว่านายคิดว่าแค่ตัวคนเดียว จะต้านทั้งพลังฝ่ายขาวของทั้งจังหวัดซีเทียนไหวงั้นเหรอ?!”

ยังไม่ทันที่คำพูดจะจบ ลี่รุ่ยหงก็เห็นหมัดหนึ่งพุ่งขยายใหญ่ในสายตาอย่างรวดเร็ว

จากนั้นก็มืดสนิท จมูกเจ็บจี๊ดจนแทบระเบิด ความเจ็บแสบเล่นงานจนลืมตาไม่ขึ้น น้ำตาไหลพรากออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่

ตอนนั้นเอง เขาถึงได้รู้ตัวว่า ตัวเองโดนชกจริงๆ! และหมัดนั้นก็ซัดเข้าเต็มๆ ที่จมูก!

“แกตายแน่ ไอ้สารเลวไม่กลัวตาย กล้าลงมือกับลูกชายของท่านผู้ว่าฯ แบบนี้ ไม่มีใครช่วยแกได้แล้ว!”

“ผ่านมาหลายปีแล้ว มีใครกล้าลงมือกับคุณชายลี่บ้าง?! นายกล้านะ ถือเป็นคนแรกเลย แต่ก็จะเป็นคนสุดท้ายด้วย!”

“เตรียมตัวนอนยาวในคุกได้เลย ไอ้เวร ถึงเข้าคุกไป เราก็จะหาคนจัดการนายอยู่ดี!”

บรรดาลูกน้องที่โดนซัดร่วงนอนเกลื่อนอยู่กับพื้น พอเห็นลี่รุ่ยหงโดนฉีเติ่งเสียนซัดหมัดเต็มๆ จนน้ำมูกน้ำเลือดไหลไม่หยุด พวกมันก็ตะลึงกันไปพักนึง แล้วก็พากันด่ากราดออกมาอย่างเดือดดาล

ลี่รุ่ยหงยกมือปิดจมูกซึ่งยังเจ็บจี๊ดอยู่ พิงหลังลงไปกับโซฟา ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด น้ำตาคลอเต็มเบ้า ใบหน้าบิดเบี้ยวอย่างกับปีศาจ ดูแล้วอนาถสุดๆ

ฉีเติ่งเสียนก็ถอนหายใจแรงๆ ออกมาทีหนึ่ง “โคตรสบาย!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน