มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1975

ทันทีที่เลขาจางเดินเข้ามา ก็เห็นภาพว่าฉางเวยกำลังทำร้ายไหลฟู......

ถุย! ไม่ใช่สิ เขาเห็นกับตาว่า ฉีเติ่งเสียนกำลังซัดลี่รุ่ยหงอยู่!

ฉากตรงหน้านั้นทำให้เขาแทบคลั่ง! พวกขาใหญ่ที่เดินตามเข้ามาด้วยก็ถึงกับหน้าถอดสีไปตามๆ กัน

“นี่แกทำบ้าอะไร!”

เลขาจางตวาดลั่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เหมือนอยากจะกระโจนเข้าไปฉีกเนื้อฉีเติ่งเสียนด้วยมือเปล่า

ฉีเติ่งเสียนพอเห็นว่าอยู่ดีๆ ก็มีขาใหญ่มากันยกชุด แถมแม้แต่จ้าวเทียนลู่ยังถูกลากมาด้วย ก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วแปลกใจ

จ้าวเทียนลู่เองก็ใจหายวาบ ไอ้หมอนี่เล่นใหญ่ขนาดนี้ต่อหน้าคนขนาดนี้ แบบนี้จะเก็บเรื่องยังไงไหว?! ดันให้ทุกคนเห็นกับตาว่ากำลังซ้อมลี่รุ่ยหงเลยนะ!

“ข้อหาทำร้ายร่างกายโดยเจตนา” แบบนี้ ยังไงก็เลี่ยงไม่พ้นแล้วล่ะ

“ก็กำลังช่วยผู้ว่าฯ ลี่ของพวกคุณสั่งสอนลูกชายน่ะสิ มองไม่ออกเหรอ?” ฉีเติ่งเสียนตอบแบบไม่ใส่อารมณ์นัก

คำพูดนี้ แทบทำเอาเลขาจางสำลักความโกรธตายคาที่!

เลขาจางหันไปมองจ้าวเทียนลู่ทันที “ผอ. กรมจ้าว! คุณก็เห็นกับตาแล้วว่าจะจัดการยังไง เชิญดำเนินการตามหน้าที่เลยครับ!”

จ้าวเทียนลู่ในใจสบถด่ารัวๆ เขาจะจัดการยังไงไหววะ? คนตรงหน้านี่คือฉีเติ่งเสียนไอ้บ้าโรคจิตตัวพ่อ! แต่พอเลขาจางโยนเผือกร้อนมาให้ต่อหน้าขาใหญ่ทั้งห้อง เขาก็ปฏิเสธไม่ได้แล้ว

ดังนั้น จึงจำใจต้องก้าวเท้าออกมาอย่างฝืนใจ

“เลขาจาง เรื่องนี้ปล่อยไปง่ายๆ ไม่ได้ ไอ้ชั่วนี่กล้าซ้อมฉันขนาดนี้ ฉันต้องเอาคืนให้ได้!” ลี่รุ่ยหงก็ยืดตัวจากโซฟา หน้าเต็มไปด้วยเลือด เหมือนผีดิบจากขุมนรก

จั๋วปู้ฝานได้แต่นั่งลอบยิ้มในใจ คราวนี้ฉีเติ่งเสียนจบเฮแน่ แน่นอน ทำตัวกร่างเกินคนแบบนี้ สุดท้ายก็หนีไม่พ้นเวรกรรม! อวดดีแบบนี้ ถึงเวลาก็ต้องมีคนมาสั่งสอนอยู่ดี!

เลขาจางก็โกรธจนแทบระเบิด พูดเสียงเข้ม “ไม่ต้องห่วงรุ่ยหง เดี๋ยวฉันจัดการมันให้เรียบร้อย แกไม่ต้องไปเปลืองมือกับพวกขยะพรรค์นี้หรอก กฎหมายจะจัดการมันเอง!”

พูดอย่างนี้ก็เพื่อกันไม่ให้ลี่รุ่ยหงวู่วามทำอะไรแปลกๆ ต่อหน้าขาใหญ่ทั้งหลายที่อยู่ตรงนี้ ดังนั้น จึงพูดคำพูดเช่นนี้

“พวกคุณนั่นแหละที่ทำผิดแล้วไม่รู้ตัว ฉันช่วยผู้ว่าฯ ลี่อบรมลูกชายให้ต่างหาก พูดอีกอย่าง ฉันกำลังช่วยชีวิตผู้ว่าฯ ของพวกคุณอยู่” ฉีเติ่งเสียนพูดสีหน้าราบเรียบไม่เปลี่ยน ไม่สนใจทุกคน

บรรดานักธุรกิจขาใหญ่หน้าเครียดลงพร้อมกัน เล่นซ้อมคนเละขนาดนี้ แล้วยังอ้างว่าทำเพื่อลี่เฟิงหางอีกเหรอ?

เลขาจางตะโกนกร้าว “แกอย่ามาเพ้อเจ้อ! ฉันไม่สนว่าแกเป็นใคร หรือมีเส้นสายอะไรยังไง วันนี้แกก่อเรื่องกลางวันแสกๆ ต่อหน้าคนเป็นสิบ มีพยานพร้อมหน้าพร้อมตา ต่อให้หลังแน่นแค่ไหนก็หนีไม่รอด!”

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับหัวเราะ “ทำไม? ฟังไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ? ไอ้คุณชายลี่คนนี้กำลังทำเรื่องที่ทำลายความมั่นคงของประเทศนะ……”

เลขาจางหน้าเริ่มถมึงทึง “ผอ. กรมจ้าว!”

จ้าวเทียนลู่ได้แต่ฝืนใจเดินมาข้างหน้า สีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะพูดออกมาอย่างจำใจว่า “คุณฉี รบกวนไปกับเราก่อน เพื่อรับการสอบสวน”

แต่ยังไม่ทันจะขาดคำ เสียงฝีเท้าหนักแน่นจำนวนเยอะมากก็ดังมาจากหน้าประตู ทุกคนหันไปมองตามสัญชาตญาณ ก็เห็นขุนพลผู้หนึ่งเดินนำทัพเข้ามาอย่างองอาจ บ่าของเขามีสัญลักษณ์มังกรส่องแสง เป็นเครื่องหมายเฉพาะของระดับนายพล

“นายพลเว่ยมาแล้ว! มาทันพอดีเลย ตรงนี้มีคนคลั่ง ใช้กำลังทำร้ายคนอื่น…” เลขาจางเห็นคนมาก็รีบพูดขึ้นทันที

แต่นายพลเว่ยกลับไม่แม้แต่จะฟังคำพูดของเลขาจางเลยแม้แต่น้อย เขาเดินพรวดเข้ามาหยุดข้างกายฉีเติ่งเสียนทันที แล้วชิดเท้า ยืนตัวตรง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “สวัสดีครับ เจ้าหน้าที่พิเศษฉี ผมคือนายพลที่ถูกผู้บังคับบัญชาส่งตัวมาจัดการเรื่องนี้ ตอนนี้ขอขึ้นตรงกับท่านชั่วคราว โปรดสั่งการ!”

ทันทีที่ประโยคนี้ดังออกมา ทั้งห้องเงียบกริบ เงียบจนได้ยินเสียงเข็มตกพื้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน