มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1988

จิ่วเฮิงถูกพาไปเจาะเลือดตรวจร่างกายจริง ๆ แต่สถานนี้ยังเป็นเพียงเพิงเล็ก ๆ ตั้งอยู่แบบเปิดเผยดูไม่ลับอะไร ข้างในก็เต็มไปด้วยอาสาสมัครที่ดูใจดีขยันขันแข็ง

หลังจากที่ถูกเจาะเลือดและตรวจร่างกายอย่างละเอียดเรียบร้อยแล้ว จิ่วเฮิงก็ถูกพาไปนั่งพักอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง เพื่อรอผลการตรวจ

เมื่อรออยู่ครู่หนึ่ง ก็ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งนั้นก็เดินเข้ามาหาจิ่วเฮิง แล้วพูดว่า “เฮ้ เพื่อน ร่างกายของนายดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่าง”

ร่างกายของนายมีปัญหาหลายอย่าง ค่าแต่ละตัวไม่ผ่านเกณฑ์เลยนะ ฉันแนะนำให้นายรีบออกจากจังหวัดซีเทียนซะเถอะ จะได้ไม่เกิดเรื่องร้ายแรงตามมา

จิ่วเฮิง พอฟังแบบนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อย แล้วพูดว่า “แกไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม？！”

“อย่าหลอกข้านะ?! ข้ารู้นะว่าหลายคนชอบขู่เกินจริง หลอกเอาเงินนี่แหละ! ข้าว่าสงสัยแกนี่แหละมีพิรุธ!”

“ผมรู้สึกว่าร่างกายคุณมีปัญหา!” หนุ่มอารมณ์ดีพูดขึ้นว่า “เพื่อน คุณคิดมากไปเอง ฉันแค่เป็นอาสาสมัคร จะมาหลอกนายทำไม? อีกอย่างถ้าจะหลอกจริงๆ จะมาบอกให้นายรีบออกจากจังหวัดซีเทียนด้วยเหรอ?”

จิ่วเฮิงฟังแล้วก็พยักหน้าเหมือนจะเห็นด้วย ครุ่นคิดอยู่นานแล้วพูดว่า“ข้านั่งรถไฟมาตั้งไกล เพื่อจะมาเที่ยวซีเทียน ทั้งที่จะให้กลับเลยเนี่ยนะ มันช่างน่าเสียดายออก”

เขาแสดงสีหน้าท่าทางเหมือนคนเซ่อซ่าแต่ก็น่าสงสาร เล่นละครคนซื่อได้เนียนสุด ๆแล้ว

ชายหนุ่มคนนี้นิ่งไปครู่หนึ่งและพูดว่า“ถ้าอย่างนั้นแล้วจะเอายังไงล่ะ? ตัวเลขผลตรวจคุณไม่ดีจริง ๆ ถ้าฝืนอยู่ต่อ อาจตายกลางในจังหวัดซีเทียนได้นะ ที่นี่หลายที่ก็ห่างไกลคนอยู่ด้วย พวกเราก็กลัวคุณจะมีปัญหานั่นแหละ”

จิ่วเฮิง“ถ้าข้าพกถังออกซิเจนไปด้วยจะได้ไหม?”

ชายหนุ่มตอบว่า“อืม ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้ แต่ต้องฟังคำแนะนำจากหมอผู้เชี่ยวชาญด้วย แบบนี้ก็ได้ ผมจะช่วยคุณต่อให้ถึงที่สุดละกัน”

เมื่อจิ่วเฮิงได้ยินแล้วก็หน้าตาสดใส ดีใจขึ้นมาทันที พูดว่า “เฮ้ พี่ชาย ขอบคุณคุณมากจริง ๆ นะ! งั้นก็ตามนี้เลย!”

ชายหนุ่มหน้าตายิ้มแย้มก็พาจิ่วเฮิงขึ้นรถไปทันที ตลอดทางก็คุยกับจิ่วเฮิงเรื่องวิถีชีวิต สภาพบ้านเมืองของจังหวัดซีเทียน ฟังจนจิ่วเฮิงทำหน้าเหมือนคนอยากเที่ยวสุด ๆ

“พวกคุณที่นี่มีออนเซ็นให้แช่บ้างไหมอะ?”ทันใดนั้นจิ่วเฮิงก็ถามขึ้นมา

“อะ?!” ชายหนุ่มคนนี้ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ คาดไม่ถึงว่าจิ่วเฮิงจะถามปัญหาอะไรแบบนี้ “ที่นี่พวกเรามีสถานบันเทิงถูกกฎหมายนะ”

จิ่วเฮิงหัวเราะเยาะแล้วพูดว่า“ของถูกกฎหมายใครจะไปกันล่ะ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ข้า! บ้านข้านะ ขับรถคาดิลแลคเลยนะเว้ย”

เจ้าหนุ่มก็ตอบว่า“ ของไม่ถูกกฎหมายก็ใช่ว่าจะไม่มีกฏนะ รอให้เรื่องของนายเคลียร์ก่อน เดี๋ยวฉันพาไปลองเอง！”

จิ่วเฮิงพูดว่า“ดี ดี ดี คุณนี่แหละ อาสาสมัครใจบุญตัวจริง ข้าไว้ใจคุณ！”

รถค่อย ๆ แล่นเข้าไปยังที่รกร้างไร้ผู้คน ที่นั่นเป็นโรงงานร้างเก่า ๆ

“ทำไมถึงมาที่นี่ได้ล่ะ? ที่นี่มีโรงพยาบาลหรอ? แกไม่ได้หลอกข้าใช่ไหม?”หลังจากลงจากรถจิ่วเฮิงดูงงๆ แล้วหันไปถามหนุ่มคนนั้น

บนใบหน้าของหนุ่มกลับปรากฏรอยยิ้มเย็นชาขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า“ที่นี่แน่นอนว่ามีโรงพยาบาลอะ ตามผมมาสิ เดี๋ยวก็รู้เอง”

จิ่วเฮิงทำทางเหมือนเพิ่งนึกได้ แล้วตะโกนออกมาด้วยความตกใจว่า “กูรู้แล้ว! มึงหลอกกูเหรอ ไอ้สารเลว! เดี๋ยวกูจะมึงให้เละตายเลย！”

ในช่วงเวลาที่พูดยังไม่จบจิ่วเฮิงก็คว้าคอเสื้ออีกฝ่ายเรียบร้อยแล้วสองหมัดฟาดลงไปรัว ๆ เหมือนเปิดโกดังซอสถั่วเหลือง หนุ่มหน้าใสกลายเป็นหนุ่มหน้าเลือดในพริบตา

“อ๊าก… ช่วยด้วย พวกคุณ…จะไม่ช่วยผมหน่อยรึไง！”ชายหนุ่มคนนั้นร้องโอดโอย น้ำหูน้ำตาไหลหน้าตาเปื้อนเลือดเต็มไปหมด

จิ่วเฮิงด่าพลางต่อยไม่ยั้ง “ไอ้เลวนี่! กูอุตส่าห์เป็นคนซื่อ ๆ ยังจะมาหลอกกูอีก ใจดีมั่งเป็นไหม?!”

เขาพลางด่าไปต่อยไป จนหนุ่มหน้าใสใกล้สิ้นสภาพจะตายอยู่รอมร่อ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน