มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1987

เมื่อคิดถึงคุณนายกลุ่มธุรกิจภรรยาของตระกูลมหาเศรษฐีให้ของขวัญตัวเองตั้งมากมาย แต่ตัวเองกลับไม่ได้ตอบแทนอะไรเลย ฉีเติ่งเสียนก็เลยจัดการถ่ายรูปสิ่งของสองชิ้นส่งไปให้เธอเลือกเองเลย

แต่คาดไม่ถึงว่าซุนอิ่งซูตอบกลับมาว่า“คุณซื้อของปลอมมาปะหรือเปล่านะ？ถึงกล้าดียังไงเอาของปลอมมาหลอกฉัน！”

ฉีเติ่งเสียนโมโหขึ้นมาเลย และกัดฟันกรอดพูดว่า“คุณพูดให้มันดีๆหน่อย！นี้มันของแท้ชัด ๆ นี่ผมอุตส่าไปหามาด้วยความลำบาก…อืม… อุตส่าห์ไปหามาด้วยความยาดลำบากเลยนะ！”

ซุนอิ่งซูรู้สึกว่าเขาเน้นคำว่า“ความยากลำบาก” สี่คำนี้ทำให้ดูมีพิรุธ เลยถามว่า“จริงเหรอ？

สิ่งของสองชิ้นนี้ถือว่าเป็นของหายากระดับโลก มีเพียงชิ้นเดียวในโลก ราคาก็แพงมาก นายไปเอามาจากไหน？”

เมื่อฉีเติ่งเสียนเห็นว่าเธอเชื่อแล้ว ก็ยิ้มพอใจแล้วพูดว่า“คุณไม่ต้องสนใจหรอกว่าผมไปเอามาจากไหน คุณชอบชิ้นไหน ผมก็จะให้คุณ！”

“ฉันต้องการทั้งหมดเลยได้ใช่ไหม？”

ซุนอิ่งซูยื่นมือออกมาทำท่าจับ

ฉีเติ่งเสียนได้แต่ยิ้มแห้งปนร้องไห้ ทำไมคนเหล่านี้ไม่รู้จักเรียนแต่เรื่องดี ๆ ดันมาเรียนแต่เรื่องแบบนี้กันหมดอะ？

“พอเถอะ ไม่แกล้งแล้ว ฉันเอาแหวนวงนั้นก็แล้วกันปะ！ ตอนที่อยู่ทวีปยุโรปฉันเคยเจอเห็นสิ่งนี้ครั้งนึง แต่เพราะมีเรื่องราวบางอย่างเกิดขึ้นเลยทำให้พลาดไปแบบงง ๆ สุดท้ายก็ถูกซื้อไปอยู่ในมือของท่านหนึ่งจากประเทศหัวกั๋วแล้ว” ซุนอิ่งซูพูด

“ยังมีเรื่องบังเอิญแบบนี้อีกเหรอนะ? ไหนลองเล่าให้ผมฟังหน่อยสิ?” ฉีเติ่งเสียนยิ้มแล้วยิ้มและพูด

เขารู้สึกว่าแหวนวงนี้น่าจะเป็นของที่มีใครสักคนมอบให้ซ่างกวนหล่านเยว่ ดังนั้นจึงต้องการถามให้รู้อย่างชัดจน

ซุนอิ่งซูนิ่งไปสักพักหนึ่ง หลังจากนั้นจึง“ในช่วงเวลาที่แหวนนี้เกิดขึ้นฟรังโก ฉันดันไปสายก็เลยพลาดแหวนวงนี้ไป หลังจากนั้นฉันก็เคยตามหาคนที่ประมูลไปแล้วเหมือนกัน ท่านนั้นปํนนักธุรกิจจากประเทศหัวกั๋ว

“ถ้าหากฉันจำไม่ผิด ท่านนั้นชื่อจานจีทำธุรกิจอยู่ที่จังหวัดซีเทียน”

“เขารวยมาก แต่ใช้ชีวิตเรียบง่าย ไม่ค่อยมีชื่อเสียงในสายตาคนทั่วไป”

“เรื่องราวชีวิตภูมิหลังของเขาบางส่วน ฉันได้ฟังมาจากคนอื่นเช่นกัน”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนฟังจบก็พยักห้นาและแสดงท่าทางอย่างครุ่นคิด คนนี้ชื่อจานจีและซ่างกวนหลานเย่ว ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ใจกว้างขนาดนั้น ถึงกับมอบแหวนไพลินราคาแพงขนาดนั้นให้เธอโดยตรง

“ตอนนั้นฉันก็พยายามจะซื้อแหวนวงนี้ต่อจากเขาเหมือนกัน แต่เขาก็ปฏิเสธไปแล้ว ไม่คาดคิดเลยว่าพออ้อมไปอ้อมมา สุดท้ายมันจะมาอยู่ในมือคุณได้” ซุนอิ่งซูพูดพร้อมรอยยิ้ม

“นี่เป็นเรื่องบังเอิญ！”ฉีเติ่งเสียนพูดกับซุนอิ่งซูแล้วถอนหายใจ

ซุนอิ่งซูอดถามไม่ได้ที่จะถามว่า“แหวนวงนี้คุณไปได้มาอย่างไร อย่าบอกนะว่าไปติดต่อกับจานจีโดยตรง หรือไปแบล็กเมล์เขามา？”

ใบหน้าฉีเติ่งเสียนปลี่ยนเป็นเคร่งขึมทันทีและพูดว่า “เหล่พี่ชาย ผมเป็นพระอัครสังฆราชที่สามนะ ทำไมพวกคุณชอบหาเรื่องว่าข้าไปต้มตุ๋นคนอื่นอยู่เรื่อยๆ ไม่รู้สำนึกบุญคุณกันบ้างเลย！ทั้งที่ผมอุตส่าห์เอาแหวนวงนี้มาให้เธอด้วยซ้ำ”

ซุนอิ่งซูหัวเราะและรีบพูดว่า “ โอ๋ โอ๋ โอ๋ อย่าเพิ่งโกรธสิ ฉันก็ถามไปอบย่างงั้นแหละ ความหวังดีของคุณฉันรับไว้แล้ว ส่งแหวนมาที่บ้านฉันได้เลย พอได้แล้วฉันจะถ่ายรูปส่งให้ดู”

หลังจากที่พูดคุยจบแล้ว ฉีเติ่งเสียนก็หยิบโทรศัพท์รีบโทรหาหลี่เหอถูทันที สั่งให้ไปสืบจานจีคนนี้เป็นใครกันแน่

ทางฝั่งหลี่เหอถูนั้นก็ตอบกลับข่าวคราวมาอย่างรวดเร็วว่าตระกูลจานจิที่อยู่ในจังหวัดซีเทียนนั้น เดิมทีก็รวยและมีอิทธิพลอยู่แล้ว เพียงแต่พวกเขามักจะทำตัวเงียบ ๆ ไม่ค่อยออกสื่อหรือปรากฏตัวในที่สาธารณะ

แต่ถึงจะไม่เปิดเผยขนาดไหนในจังหวัดซีเทียน พวกเขาก็ยังสามารถชักใยและมีอิทธิพลอยู่เบื้องหลังในวงการการเมืองของ จังหวัดซีเทียนได้ เช่น ลี่เฟิงหานซึ่งดำรงตำแหน่งผู้ว่าการจังหวัดในปัจจุบัน ก็เคยมีความสัมพันธ์กับตระกูลจานจีมาก่อน

แต่ส่วนจานจีคนนี้เป็นคนที่แม้จะไม่ค่อยมีชื่อเสียง แต่กลับมีฝีมือและความสามารถมาก เขาทำให้ทรัพย์สินของตระกูล จานพุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ และยังคงเก็บตัวเงียบ ไม่เปิดเผยตัวเหมือนเดิม

เมื่อฉีเติ่งเสียนได้ฟังแล้วก็เข้าใจถึงสถาการณ์ภาพรวมแล้ว ไม่เพียงมีแต่ตระกูลจานในประเทศหัวกั๋วเช่นนี้ ก็ยังมีอีกหลายตระกูล

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน