มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1993

ปฏิกิริยาแรกของลู่หยู่ไห่คือปฏิเสธ เธอไม่อยากขึ้นไปที่ห้องรับรองชั้นบนเลย

แต่ในห้องชั้นบนนั้น กลับเต็มไปด้วยบรรดาผู้นำในสถานีตำรวจและกรมใหญ่ หากเธอไม่ขึ้นไปแสดงตัวแล้วถูกคนอื่นรู้เข้า ก็มักจะถูกเล่นงานทางอ้อมภายหลังแน่นอน

“ไปสิ ทำไมจะไม่ไปล่ะ?” ฉีเติ่งเสียนกลับกล่าวเรียบ ๆ เขาเองก็พอดีอยากจะไปคุยกับจ้าวเทียนลู่

ตอนนี้ทั้งจิ่วเฮิงและจ้าวหงหนีต่างก็ได้แทรกซึมเข้าไปในฝั่งศัตรูแล้ว เขาจำเป็นต้องหารือกับจ้าวเทียนลู่เกี่ยวกับแผนการต่อไป ควรดำเนินการอย่างไรถึงจะเหมาะสมที่สุด

เจียงอวิ๋นยิ้ม ๆ พูดขึ้นว่า “พี่ชาย นายเป็นคนที่ไหนเหรอ? ได้ยินมาว่านายรู้จักกับผอ.กรมจ้าว แล้วทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย?”

ฉีเติ่งเสียนจึงพูดว่า “ฉันรู้จักคนเยอะ นายคิดว่าทุกคนที่ฉันรู้จัก นายจะต้องรู้จักหมดเลยหรือไง?”

เจียงอวิ๋นพยักหน้า “รู้จักก็แล้วไป พ่อฉันก็สนิทกับผอ.กรมจ้าวเหมือนกัน เดี๋ยวค่อยไปชนแก้วด้วยกันหน่อยก็แล้วกัน”

ฉีเติ่งเสียนไม่คิดจะต่อปากต่อคำกับหมอนี่ เขาจึงขึ้นไปชั้นสองและเข้าไปในห้องรับรอง ห้องนี้เป็นห้องแบบแม่ลูก มีโต๊ะหลักอยู่ตรงกลาง ส่วนด้านข้างใช้ฉากกั้นแบ่งออกเป็นโต๊ะย่อย

แขกสำคัญก็ย่อมต้องนั่งที่โต๊ะหลัก ส่วนพวกคนรุ่นหลังอย่างเจียงอวิ๋นก็จะนั่งอยู่โต๊ะข้างๆ

ห้องรับรองกว้างขวาง เสียงพูดคุยหัวเราะจากโต๊ะหลักที่อยู่อีกฝั่งนั้นเบาบางลงมากจนฟังไม่ค่อยชัด

“เสี่ยวลู่ คุณชายเจียงเห็นเธอเป็นเพื่อนถึงอยากช่วยเธอ เดี๋ยวตอนที่ผู้อำนวยการเจียงให้เขาไปชนแก้ว เธอก็ตามไปด้วย อย่างน้อยก็ทำให้รู้จักหน้ากับผอ.กรมจ้าวไว้ แบบนี้จะเป็นประโยชน์ต่ออนาคตของเธอนะ” เหอเลี่ยงพูดพร่ำข้างหูลู่หยู่ไห่ไม่หยุด จนฝ่ายหญิงเริ่มรู้สึกรำคาญขึ้นมาแล้ว

“รู้แล้ว!” ลู่หยู่ไห่ตอบกลับอย่างเย็นชา

เจียงอวิ๋นก็ได้รับคำสั่งจากเหอเลี่ยงเช่นกัน เขาเองก็อยากจะทำให้ฉีเติ่งเสียนขายหน้าในสายตาของสารวัตรลู่ จึงยิ้มพูดกับฉีเติ่งเสียนว่า “เดี๋ยวไปชนแก้วด้วยกันสิ ไหนบอกว่ารู้จักผอ.กรมจ้าวไม่ใช่เหรอ?”

“ให้ฉันชนแก้วกับเขา? ก่อนอื่นไปถามเขาก่อนว่าเขากล้ารับแก้วจากฉันไหม” ฉีเติ่งเสียนตอบเย็นๆ

เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ทุกคนในห้องแทบจะกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ พวกเขาเคยเห็นคนชอบคุยโม้มาเยอะ แต่ไม่เคยเจอใครคุยโตได้ขนาดนี้มาก่อนเลย

ลู่หยู่ไห่เหมือนจะอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่พอคิดไปคิดมาแล้วก็เงียบไป เธอรู้สึกว่าปล่อยให้ฉีเติ่งเสียนสั่งสอนคนพวกนี้บ้างก็ดี โดยเฉพาะถ้าได้ตบหน้าหนักๆ ให้เหอเลี่ยง จะได้ไม่ต้องมาเจอเรื่องน่าหงุดหงิดแบบนี้บ่อย ๆ

พูดตามตรง เธอไม่ได้ยึดติดกับการเลื่อนตำแหน่งขนาดนั้น ขอแค่ตั้งใจทำงานให้ดี เดี๋ยววันหนึ่งก็จะได้รับการเลื่อนขั้นเอง

แม้ว่าเธอจะยังไม่เคยเห็นฉีเติ่งเสียนแสดงความสามารถที่เหนือธรรมดาอะไรนัก แต่กลับเชื่อเขาโดยไร้เหตุผล และเหตุผลหนึ่งอาจจะเป็นเพราะหยางกวนกวน หยางกวนกวนในตอนนี้ทั้งบุคลิกและพลังเปล่งประกาย พอเหยียบแผ่นดินเมืองเทียนหร่างปุ๊บก็ล้มพวกค้าเด็กไปถึงสามคน เห็นชัดว่าไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน

เหอเลี่ยงหัวเราะเยาะเย้ย “แกไม่กลัวลมพัดลิ้นหักหรือไง ผอ.กรมจ้าวเป็นถึงระดับผู้นำสูงสุดของจังหวัดซีเทียน แกคิดว่าเขาจะลดตัวมาชนแก้วกับแกเหรอ? แกคู่ควรเรอะ?”

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า “พนันกันหน่อยไหมล่ะ?”

เหอเลี่ยงตอบทันที “เอาสิ! ถ้าแกทำให้เขามาชนแก้วกับแกได้ ฉันจะให้แกห้าล้าน!”

ทุกคนในห้องได้ยินก็อดหัวเราะไม่ได้ ต่างมองฉีเติ่งเสียนด้วยสายตาเหมือนกำลังดูตัวตลก คิดว่าเขาเป็นพวกคุยโตแบบไม่กลัวตาย ถึงกับกล้าพูดใหญ่โตทั้งที่ผอ.กรมจ้าวก็นั่งอยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ แค่นั้นเอง

“แม้แต่แมลงวันก็ยังเป็นเนื้อ ห้าล้านก็ห้าล้านแล้วกัน” ฉีเติ่งเสียนแลบลิ้นเลียริมฝีปากเบาๆ รู้สึกว่าเงินจำนวนนั้นน้อยไปหน่อย แต่ก็ยังพยักหน้าตอบตกลงอยู่ดี

ในเวลานั้นเอง ผู้อำนวยการเจียงก็เดินเข้ามา มองไปยังเจียงอวิ๋นและบรรดาคนรุ่นหลัง แล้วกล่าวว่า “พวกเธอมาเถอะ ไปชนแก้วกับผอ.กรมจ้าวหน่อย”

เจียงอวิ๋นพยักหน้ารับ แล้วลุกขึ้นทันที

“เสี่ยวลู่ก็อยู่นี่เหมือนกัน งั้นก็ไปด้วยเลย แสดงฝีมือให้เต็มที่หน่อยนะ” ผู้อำนวยการเจียงเห็นลู่หยู่ไห่ จึงยิ้มแล้วโบกมือเรียก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน