อ่านสรุป บทที่ 207 อดีตภรรยา จาก มังกรผู้ทรงพลัง โดย จาง หลงหู
บทที่ บทที่ 207 อดีตภรรยา คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยายโรแมนติกในเมือง มังกรผู้ทรงพลัง ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จาง หลงหู อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
เยี่ยเฟิงสีหน้าบึงตึง มองอู๋เส่าด้วยสีหน้าแบบนี้
ลูกค้าทุกคนที่อยู่รอบๆก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรทำให้เยี่ยเฟิงโกรธขนาดนี้
อู๋เส่าจับแก้มของตัวเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยความน้อยใจและอึดอัด แต่ไม่กล้าโกรธ ก็ถามด้วยความกลืนไม่เข้าคายไม่ออก“คุณเยี่ย ตบผมทำไม?”
เยี่ยเฟิงยิ้มและพูด“แม้แต่รองหัวหน้าใหญ่นายก็กล้าดูถูก?ฉันว่านายไม่อยากมีชีวิตแล้วใช่ไหม!หรือไม่รู้ คนที่ฉันเกรงใจมากที่สุดก็คือเขาเหรอ?”
“รองหัวหน้าใหญ่อะไร?”อู๋เส่าชะงักไป
สีหน้าของเยี่ยเฟิงก็ยิ่งเย็นชา ฝ่ามือที่ตบหน้าเมื่อกี้ ทำให้ลูกน้องของเขาตกใจจนเดินเข้ามา
“หึ คนไม่มีประโยชน์ กบในกะลา ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง”อู๋เส่าไม่รู้เกี่ยวกับชื่อเสียงของฉีเติ่งเสียน เยี่ยเฟิงก็ไม่พอใจมาก
เขาเยี่ยเฟิงอยู่ในเรือนจำโยวตูหลายปีหลายครั้งที่เคยโกรธแบบนี้ แต่ว่าไม่มีครั้งไหนที่ถูกฉีเติ่งเสียนตบตีจนสะบักสะบอมเกือบตาย?
นึกไม่ถึงว่าอู๋เส่าจะกล้าพูดว่าฉีเติ่งเสียนโง่?
ถ้าอย่างนั้นก็ถูกเขาคนโง่จัดการเถอะ แม้แต่คนโง่ก็ไม่ใช่?
เยี่ยเฟิงยกมือขึ้น ลูกน้องก็เข้ามาล้อมไว้
เฉียวชิวเมิ่งรีบพูด“คุณเยี่ย เขาไม่ได้ตั้งใจ คุณกรุณาอย่าโกรธเขาเลย!”
เยี่ยเฟิงพูดเสียงเย็นชา“กล้าดูถูกรองหัวหน้าใหญ่ ตัดแขนตัดขาเขา แล้วโยนทิ้งลงในทะเล!”
อู๋เส่าในสมองมึนงงมาก คิดว่าโลกนี้พังทลายลงแล้ว ฉีเติ่งเสียนคนนี้ จะเป็นคนที่เยี่ยเฟิงเคารพได้ยังไง?
ตัวเองแค่พูดด่าเขาสองประโยคแค่นั้นเอง เยี่ยเฟิงก็จะฆ่าตัวเองแล้ว?เว่อร์เกินไปไหม!
สีหน้าของเฉียวชิวเมิ่งชั่วพริบตาเดียวก็ซีดเผือด และพูด“คุณเยี่ย ฉันเป็นภรรยาของฉีเติ่งเสียน ปล่อยอู๋เส่าไปเถอะ”
“เธอ?”
“ภรรยาของรองหัวหน้าใหญ่?”
“ฮ่าๆ พูดตลกอะไร?”
“ภรรยาของรองหัวหน้าใหญ่ฉันเคยเจอแล้ว คือคุณหลี่ของมู่จื่อกรุ๊ป งามที่สุดในแผ่นดิน เธอสามารถเปรียบเทียบกับหล่อนได้?”
“สมัยนี้มีคนทุกประเภท เมื่อกี้ยังด่าเขาอยู่ ชั่วพริบตาเดียวก็บอกว่าตัวเองเป็นภรรยาของเขา”
“สาวน้อย เธอคิดว่าเธอคู่ควรไหม?”
หลังจากที่เยี่ยเฟิงได้ฟังเฉียวชิวเมิ่ง ก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมา สีหน้าเหยียดหยาม และดูถูกมาก
เฉียวชิวเมิ่งรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองถูกแทงอย่างรุนแรง เมื่อก่อน คนอื่นเอ่ยถึงฉีเติ่งเสียน เธอก็สีหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ จนกระทั่งไม่ยอมรับความสัมพันธ์ของทั้งสองคน
คนอื่นพูดว่าฉีเติ่งเสียนขึ้นมา ก็รู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนไม่เหมาะสมกับเธอ เป็นแค่ผู้คุมเรือนจำตัวเล็กๆเท่านั้นเอง ถือรองเท้าให้เธอก็ไม่มีคุณสมบัติที่คู่ควร!
แต่วันนี้ เธอพูดว่าตัวเองเป็นภรรยาของฉีเติ่งเสียน นึกไม่ถึงว่าจะถูกคนหัวเราะเยาะ พูดว่าเธอไม่คู่ควร?!
และ นึกไม่ถึงว่าเยี่ยเฟิงจะพูดว่า ภรรยาของฉีเติ่งเสียนก็คือหลี่อวิ๋นหว่าน?
อู๋เส่าร้องไห้พลางพูด“คุณเยี่ย เธอไม่ได้โกหกคุณ…”
“เมื่อกี้ผมปากเสีย ไม่ควรจะพูดซี้ซั้ว”
“คุณเยี่ย กรุณาปล่อยผมไป ต่อไปผมจะไม่พูดด่าฉีเติ่งเสียนอีกแล้ว”
เยี่ยเฟิงพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ฉีเติ่งเสียนชื่อนี้นายก็สามารถเรียกตามอำเภอใจได้?ฉันพบเขา ก็ต้องเรียกอย่างเคารพว่ารองหัวหน้าใหญ่!”
เยี่ยเฟิงพูดจบ ก็ฟาดฝ่ามือตบหน้าอีกครั้ง ตบจนใบหน้าทั้งสองข้างของอู๋เส่าบวมแดงขึ้นมา ดูเหมือนได้สัดส่วนมาก
“เสี่ยวเยี่ยจึ ทำอะไรล่ะ?!”
เยี่ยเฟิงกำลังคิดจะตบอีกครั้ง ทันใดก็รู้สึกว่าบนไหล่ถูกคนตบอย่างรุนแรง
เยี่ยเฟิงหันกลับไปก็พบว่าฉีเติ่งเสียนยืนอยู่ด้านหลังของตัวเองแล้ว ใบหน้าก็มีรอยยิ้มทันที และพูด“รองหัวหน้าใหญ่ ท่านมาแล้ว?”
เฉียวชิวเมิ่งก็พูดไม่ออก
เยี่ยเฟิงมองเฉียวชิวเมิ่ง ส่ายหน้าอย่างหมดคำจะพูด“ไม่รู้ว่าควรจะว่าเธอยังไง ครึ่งชีวิตที่เหลือ ก็เสียใจภายหลังตลอดไปเถอะ”
หลังจากที่พูดจบ เยี่ยเฟิงก็โบกมือ ลูกน้องก็แยกย้ายออกไป เขาก็หมุนตัวกลับไปหาฉีเติ่งเสียน
สีหน้าของเฉียวชิวเมิ่ง ชั่วพริบตาเดียวก็ซีดเผือด เธอกำหมัดของตัวเองแน่น พูดเสียงเบา“ฉันไม่มีวันเสียใจภายหลัง!”
คำพูดนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะพูดให้ใครฟัง หรือพูดเตือนตัวเอง ทำให้ตัวเองมีสติขึ้นมา
อู๋เส่ากับเฉียวชิวเมิ่งไม่มีหน้าจะอยู่ในบาร์นี้ต่อไป ลุกขึ้นยืนและรีบเดินออกไป
เวลาที่เฉียวชิวเมิ่งออกจากบาร์ ก็มองเห็นฉีเติ่งเสียนกับเยี่ยเฟิงกำลังคุยสนุกกัน ก็สังเกตเห็นแผ่นหลังของหลี่อวิ๋นหว่านที่นั่งอยู่ข้างๆเขา
แผ่นหลังนี้ ทำให้เธอรู้สึกว่าคุ้นมาก เพียงแต่ เธอไม่ได้คิดมาก ก็เดินตรงออกไปจากบาร์
หลังจากที่เฉียวชิวเมิ่งกับอู๋เส่าออกไปแล้ว หลี่อวิ๋นหว่านจึงผ่อนคลายลง เวลาที่มองเห็นเฉียวชิวเมิ่ง ก็รู้สึกเหมือนถูกจับได้ อกสั่นขวัญหายมาก
ตอนนี้คนไปแล้ว ท่วมตัวก็ผ่อนคลายลง
“เธอจะตึงเครียดขนาดนั้นทำไม?”ฉีเติ่งเสียนพูดถาม “ฉันหย่ากับหล่อนแล้ว!”
“ก็เพราะว่าพวกคุณหย่ากันแล้ว ฉันจึงต้องตึงเครียด!พวกคุณเพิ่งจะหย่ากัน ฉันก็อยู่กับคุณแล้ว เหมาะสมไหม?”หลี่อวิ๋นหว่านกลอกตามองบน
“เธอรู้ว่าเหมาะสม แต่เธอก็ยังมา!”ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะยิ้ม
หลี่อวิ๋นหว่านอดไม่ได้ที่จะหยิกเขา ก็โกรธเล็กน้อย ทำเหมือนตัวเองเลวมาก ก็พูดด้วยความโกรธ“คนที่มีอีคิวต่ำ คุณชาตินี้ก็เป็นคนเลวทรามต่ำช้า!”
ฉีเติ่งเสียนซดเหล้า เหมือนจะเสริมความกล้าให้ตัวเอง พูดกับเยี่ยเฟิงเสียงดัง“เสี่ยวเยี่ยจึ เตรียมรถให้ฉัน ส่งฉันกลับบ้าน!”
เยี่ยเฟิงเป็นธรรมชาติที่จะรีบตกลง
หลี่อวิ๋นหว่านยังคิดว่าฉีเติ่งเสียนโกรธแล้ว ไม่คิดว่าเขาจะดึงตัวเองขึ้นมา
“วันนี้ ฉันจะให้เธอรู้ ฉันไม่ใช่คนเลวทรามต่ำช้า!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...