มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 222

“ซุนเสวี่ยเหวิน คุณไม่ได้มีจิตที่ดีจริงๆ หยางเฟยเฟยให้ประโยชน์อะไรกับคุณ?!”

หยางกวนกวนพูดด้วยความโกรธ ในใจก็รู้สึกผิดหวัง

ซุนเสวี่ยเหวินก็มองหยางกวนกวน และไม่รู้ว่าหยิบกล้องวิดีโอมาจากที่ไหน ค่อยๆวาง และจัดมุม

“คุณหยางรับปากว่าจะโอนเงินให้พวกเราคนล่ะสองร้อยล้าน เธอคิดว่า นี้พอไหม?”ซุนเสวี่ยเหวินพูด

หลังจากที่พูดจบ เขาก็ลองถ่าย โบกมือไปที่ผู้ชายสองสาม และพูดว่า“ได้แล้ว พวกนายสามารถแสดงได้เลย!”

“หลังจากนั้น ฉันจะทำให้ใบหน้าพวกนายเลือนรางมองไม่ชัด ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกคนมองเห็น”

“พวกนายอยากจะเล่นอะไร ก็เล่นเถอะ”

ผู้ชายสองสามคนใส่ชุดสกปรกอดไม่ได้ที่จะยิ้มด้วยความดีใจ คนสวยเหมือนหยางกวนกวน พวกเขาชาตินี้คงไม่มีวันจะได้แตะต้องแม้แต่ปลายเส้นผม

หยางกวนกวนก็พูดตะโกน“ซุนเสวี่ยเหวิน แกมันไอ้สัตว์ ฉันเป็นผีก็จะไม่ปล่อยแกไป!”

ซุนเสวี่ยเหวินยักไหล่อย่างไม่สนใจ และพูด“เริ่มเถอะ”

ผู้ชายสองสามคนสีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม มองไปทางหยางกวนกวนและเดินเข้าไป

หยางกวนกวนก็หวาดกลัวมาก อยากจะต่อต้าน แต่ฤทธิ์ยาก็กระจายไปทั่วร่าง ไม่สามารถขยับได้

ตัวเองชาตินี้ หรือว่าต้องถูกทำลายด้วยน้ำมือของซุนเสวี่ยเหวินเหรอ?

“ยอดเยี่ยมจริงๆ!”

ทันใดนั้นประตูใหญ่ก็ถูกเปิดออก เสียงฝ่ามือดังขึ้น ฉีเติ่งเสียนยืนพึงขอบประตู สีหน้าเต็มไปด้วยความหยอกล้อและเสียงตบมือ

เขาปรากฏตัวออกมา ทำให้ทุกคนตกใจมาก ผู้ชายสองสามคนที่เตรียมจะลงมือก็มองหน้ากันเลิ่กลั่ก สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ

หลังจากที่ซุนเสวี่ยเหวินมองเห็น สีหน้าก็อดไม่ได้ที่จะมืดครึ้ม ไม่คิดว่าหมอนี่จะตื่นตัวขนาดนี้ นึกไม่ถึงว่าจะมาถึงในร้านอาหาร!

“ประธานฉี ช่วยฉันด้วย!”หยางกวนกวนพูดตะโกนออกไป

“ช่วยเธอ?ทำไมฉันต้องช่วยเธอ?ก่อนหน้านี้ฉันเคยเตือนเธอว่าเขาไม่ได้หวังดี เธอตัวเองไม่เชื่อ”ฉีเติ่งเสียนยิ้ม และพูด

หยางกวนกวนตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก“ฉันผิดไปแล้ว ฉันรู้ว่าฉันผิด ต่อไปฉันจัดฟังคำพูดของคุณ ช่วยฉันด้วย!”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูด“ฉันไม่อยากช่วยเธอ”

ซุนเสวี่ยเหวินพูดเสียงเย็นชา“รีบไสหัวออกไป ไม่อย่างนั้น เงินนั้นนายก็อย่าหวังว่าจะได้ และ นายยังต้องตายที่นี่!”

หยางกวนกวนรีบร้องไห้ออกมา ตอนนี้เธอเสียใจภายหลังที่ไม่เชื่อคำพูดของฉีเติ่งเสียน แต่ว่าถ้าฉีเติ่งเสียนไม่ยอมลงมือช่วย ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไม่มีหวังแล้ว

“ฉันไม่อยากช่วยเธอก็เพราะว่าเธอไม่ฟังฉัน แต่ว่า ฉันจะสั่งสอนขยะสังคมพวกนี้”ฉีเติ่งเสียนพูดพลางหัวเราะ เดินเข้ามา ดึงประตูปิด

เห็นฉีเติ่งเสียนเป็นฝ่ายเดินเข้ามา และดึงประตูปิด สายตาผู้ชายสองสามคนก็กะพริบความโหดเหี้ยม

“เจ้าหนุ่ม นายไม่รู้จักเอาตัวรวด เนื้อเข้าปากเสือ ก็อย่าตำหนิพวกเราที่โหดเหี้ยม!”มีคนพูดขึ้นมา

ฉีเติ่งเสียนก้าวเท้าเดินเข้าไป ผู้ชายสองคนรีบพุ่งเข้ามาอยากจะโจมตีเขา ผลลัพธ์คือแค่คิดก็รู้ว่าเรื่องราวเป็นยังไง สองคนนี้จนกระทั่งมองไม่เห็นว่าเขาลงมือยังไง ตัวเองก็ล้มลงบนพื้นแล้ว

สองสามคนที่เห็นว่าเขาเก่งขนาดนี้ ก็รีบออกไปลงมือ แต่ยังคงไร้ประโยชน์ ชั่วพริบตาเดียว ผู้ชายสองสามคนที่หยางเฟยเฟยพามาทำเรื่องเลวก็นอนฟุบอยู่บนพื้นแล้ว

ซุนเสวี่ยเหวินถอยหลังไปด้วยความตกใจกลัว และพูดเตือน“ฉีเติ่งเสียน ฉันจะบอกนาย ถ้านายกล้าแตะต้องฉัน สองร้อยล้านนั้น บริษัทพวกนายก็อย่าหวังอีก!”

“และ แค่นายลงมือกับฉัน ทั้งจงไห่ ก็ไม่มีธนาคารไหนจะให้เงินกู้พวกนาย”

“ถ้าไม่เชื่อ นายก็ลองดู!”

ฉีเติ่งเสียนจัดระเบียบศีรษะตัวเอง และพูด“ใช่เหรอ?ถ้าอย่างนั้นฉันจะดูว่านายเก่งแค่ไหน!”

หลังจากพูดจบ ฉีเติ่งเสียนก็ยกมือขึ้นคว้าใบหูของซุนเสวี่ยเหวิน

ซุนเสวี่ยเหวินเจ็บจนร้องไห้ ยกมือขึ้นทุบไปที่ใบหน้าเขา แต่มือยกขึ้นมาได้แค่ครึ่งเดียว ก็รู้สึกว่าศีรษะได้รับแรงมหาศาลดึงออกไป!