มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 223

หลังจากที่ถูกแช่ในอ่างอาบน้ำเย็น หยางกวนกวนก็อดไม่ได้ที่จะสะดุ้งโหยง และได้สติกลับมา

หลังจากนั้น หยางกวนกวนก็มองเห็นสายตาที่ฉีเติ่งเสียนจ้องมองตัวเอง

เธอก้มหน้ามอง หลังจากเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองถูกแช่น้ำ ก็เปลี่ยนเป็นโปร่งใสทันที เนื้อเปลือยเปล่าข้างใน ไม่ต้องพูดว่าเห็นละเอียดขนาดไหน

เธอใช้มือกอดอกของตัวเองไว้ด้วยใบหน้าแดง เย็นจนตัวสั่นเทา และพูด“ประธานฉี ขอบคุณ”

ฉีเติ่งเสียนมองเห็น ก็ยิ้ม หมุนตัวกลับ และพูด“แค่เรื่องเล็กเท่านั้นเอง เธอใจเย็นหน่อย ฉันออกไปก่อน”

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะด่าเขาในใจ “คนลามก!”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนออกมาจากในห้องน้ำ จึงผ่อนคลายลง

แช่น้ำเย็นสักพัก หยางกวนกวนก็รู้สึกถึงอากาศร้อนที่อบอ้าวค่อยๆหายไป จึงปืนขึ้นมาจากในอ่าง

โชคดีที่ในห้องน้ำของตัวเองยังมีเสื้อผ้าที่ซักไว้แล้ว ไม่ต้องวิ่งออกไปหาเสื้อผ้าและถูกคนลามกแอบดู

หลังจากที่หยางกวนกวนเช็ดตัวแห้งแล้ว ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าทันที

เดินออกมาจากห้องน้ำ ก็ได้กลิ่นหอมของอาหาร เดิมทีก็เป็นอาหารที่ตัวเองใส่ไว้ในตู้เย็น ฉีเติ่งเสียนนำมาอุ่นในห้องครัวแล้ว

“เพื่อช่วยเธอให้หลุดพ้นจากนรก ฉันยังไม่ได้กินข้าว”ฉีเติ่งเสียนนั่งหน้าโต๊ะอาหาร พูดเสียงเย็นชา

“อ้อ…ขอโทษด้วย วันนี้ต้องตำหนิที่ฉันไม่ฟังคำแนะนำของคุณ”

“ฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่าซุนเสวี่ยเหวินจะเป็นคนแบบนี้…”

“และ เขาเพื่อให้ฉันตกหลุมพรางก็ทุ่มเทมาก นึกไม่ถึงว่าจะโอนเงินให้ฉันห้าล้าน”

หยางกวนกวนพูดด้วยสีหน้าเก้อเขิน ที่นั่งตรงหน้ากับฉีเติ่งเสียน พบว่าหมอนี่ไม่ได้เตรียมถ้วยกับตะเกียบให้ตัวเอง อดไม่ได้ที่จะคิดว่าเขาไม่เป็นสุภาพบุรุษสักนิดเดียว

ฉีเติ่งเสียนหลุดหัวเราะ และถาม“เธอยังคิดว่าซุนเสวี่ยเหวินโอนเงินให้เธอห้าล้านเหรอ?”

หยางกวนกวนชะงักไปเล็กน้อย และพูด“เมื่อกี้เขายอมรับแล้ว แค่ทำเรื่องที่หยางเฟยเฟยสั่งให้สำเร็จ จะโอนให้ตัวเองอีกห้าล้านก็ไม่เป็นไร”

ฉีเติ่งเสียนขี้เกียจอธิบาย ยังคลางแคลงใจ ก็รู้สึกว่าเกิดเรื่องเข้าใจผิด

เขาตอนนี้ถึงรู้ว่านมใหญ่ไม่มีสมอง คำนี้เกิดขึ้นได้ยังไง นี้ยังเคยเรียนที่ต่างประเทศเหรอ?

“ฉันจะบอกเธอ…”ฉีเติ่งเสียนเงยหน้าขึ้นมองหยางกวนกวน

หยางกวนกวนรู้สึกได้จึงจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยและนั่งลง นั่งหลังตรงมาก ท่าทางเหมือนจะฟังการสอน

บางทีเพราะว่าการกระทำรุนแรงเกินไป หน้าอกของเธอ จึงทำให้เนื้อที่อยู่ใต้กระดุมเสื้อดันออกมา และทำให้กระดุมเสื้อเชิ้ตปริ

“ผลัวะ!”

กระดุมเสื้อก็ดีดไปบนหน้าผากของฉีเติ่งเสียน และตกลงในถ้วยข้าว

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะชะงัก หยางกวนกวนก็นิ่งอึ้งไป

“ขอโทษด้วย!”หยางกวนกวนหน้าแดง รีบลุกขึ้นยืน วิ่งกลับเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

“เธอซื้อเสื้อผ้ายากมาก…”ฉีเติ่งเสียนเช็ดปาก นำกระดุมออกมาจากในถ้วย ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา

หยางกวนกวนซื้อเสื้อผ้าได้ยาก โดยเฉพาะซื้อเสื้อเชิ้ต

ถ้าหากซื้อขนาดใหญ่ ก็คงจะไม่มีเรื่องที่น่าอายแบบนี้ แต่ว่ายากที่จะซื้อเสื้อผ้าหลวม

ซื้อพอดีตัวคือเหมาะสมมาก หน้าอกด้านหน้า ก็ไม่เป็นภาระ

หยางกวนกวนเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกมา ก็เดินไปถึงตรงหน้าฉีเติ่งเสียน และถาม“ประธานฉี คุณอยากจะพูดอะไรกับฉัน?”

ฉีเติ่งเสียนชะงักไปเล็กน้อย และพูด“ขอโทษด้วย เมื่อกี้พูดแทรก ก็ลืมไปแล้ว”

หยางกวนกวนกลอกตามองบนใส่เขา

ก็เป็นเวลานี้ เซี่ยงตงฉิงโทรศัพท์เข้ามา ฉีเติ่งเสียนก็รับสายต่อหน้าหยางกวนกวน และกดเปิดลำโพง ในขณะที่กินข้าวก็พูดกับเขา