มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 230

“น่าจะเพราะฉันนั้นลบนักไลฟ์สาวที่เขาติดตามไว้จนหมดเขาไม่มีที่ไปเลยมาไหม?”

หยางกวงกวงแอบหัวเราะจากนั้นแบมือออกแล้วก็เริ่มเล่นเกมส์

แต่ว่าจังหวะในไลฟ์นั้นมีฉีเติ่งเสียนเป็นผู้นำพา ทุกคนกำลังล้อเลียนเขา ไม่มีกี่คนที่กำลังติดตามผู้ไลฟ์เล่นเกมส์

“บอสจักรพรรดิ์พูดได้ไหมว่าทำไมถึงชอบเจ้าของไลฟ์?ส่งเงินให้เจ้าของไลฟ์เยอะขนาดนี้!”บนหน้าจอมีคนถามขึ้นมา

ฉีเติ่เงสียนรู้สึกว่าตอบโต้กับคนในหน้าจอพวกนี้ก็น่าสนใจอยู่เลยพิมพ์ไป: “ก็เพราะหน้าอกใหญ่ไง!หรือว่าพวกคุณไม่ชอบ?”

“ชอบ ชอบ!บอสจักรพรรดิ์รสนิยมเหมืนพวกเราเลย ฮ่าๆๆ...”

“บอสจักรพรรดิชอบนักไลฟ์แบบหน้าอกใหญ่ ฉันก็ชอบ ดังนนั้นฉันเท่ากับบอสจักรพรรดิ์”

“บอสใหญ่ให้เงินไปตั้งห้าล้านได้วีแชทของเจ้าของไลฟ์ยังมีการแอบนัดเจอกันไหม?”

หลังหยางกวงกวงเห็นฉีเติ่งเสียนตอบกลับสีหน้าอมมืด จากนั้นก็แกล้งทำเป็นไม่รู้หัวเราะแล้วพูด: “เจ้าคนรวยสายตาดีมากเลย ฉันหุ่นดีเป็นอันดับหนึ่งในแพลตฟอร์ม!”

“มันแน่นอนถ้าไม่ใช่ว่าดูหน้าอกใหญ่ๆของคุณ ฉันไม่มีทางจ่ายเงินตั้งห้าล้าน!”ฉีเติ่งเสียนตอบกลับ

หยางกวงกวงแอบด่าในใจ: “ที่แท้เป็นคนโรคจิตนี่เอง!”

ฉีเติ่งเสียนก็เริ่มโม้ขึ้นในความคิดเห็น บอกว่าตัวเองนั้นชอบสาวนักไลฟ์ที่ชอบเต้น

หยางกวงกวงได้ใจในทันที เช้าวันนี้เขานั้นลบนางหมาป่าที่ฉีเติ่งเสียนติดตามไว้จนหมดเลย!

“เจ้าคนรวยวันนี้มาไม่ส่งของขวัญหรอคะ?”มีหนึ่งความเห็นถามขึ้น

“กำลังจะส่ง”ฉีเติ่งเสียนส่งของขวัญดาวที่เป็นหนึ่งสตางค์ไป

ทั่วหน้าจอเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามในทันที

หยางกวงกวงทนไม่ไหวที่จะหัวเราะแล้วพูขึ้น: “เจ้าคนรวยใจกว้าง ขอบคุณสำหรับดาวนะคะ!”

“น่าสงสัยอย่างหนักเจ้าคนรวยนั้นเคยนอนกับเจ้าของไฟล์แล้ว ไม่อย่างนั้นทำไมจู่ๆเปลี่ยนเป็นขี้เหนียวแบบนี้?”คนในความเห็นต่างพูดกัน

“เจ้าของไฟล์หน้าอกใหญ่แล้วนอกจากนั้นไม่มีอะไรดีเลย ฉันไม่สนใจ”ฉีเติ่งเสียนตอบกลับไปหนึ่งคำ

หยางกวงกวงเห็นแล้วโกรธมาก ในใจคิดไว้ว่าข้าวมื้อนี้ถือว่าเลี้ยงหมากิน กลับมาใส่ร้ายตัวเองอีกน่าเกลียดมาก!

ดูเวลาไม่เช้าแล้ว ฉีเติ่งเสียนปิดคอมจากนั้นขับรถไปรับหลี่อวิ๋นหว่าน

หลี่อวิ๋นหว่ายแต่งตัวสบายๆ กระโปรงสั้นแล้วใส่คู่กับเสื้อยืด ข้างนอกใส่เสื้อคลุมแฟชั่นไว้ ภายใต้กระโปรงสั้นๆคือขาสวยๆ ตอนที่รอฉีเติ่งเสียนเขานั้นท่องตัวหนังสือได้สองบรรทัดแล้ว

“หลังจากดูหนังจบคุณไม่มีธุระอะไรแล้วใช่ไหม?”ฉีเติ่งเสียนถามอย่างระวัง เรื่องสร้างตัวนั้นมีเป็นชุด

“มีสิ!จู่ๆฉันก็นึกขึ้นได้ว่าเครื่องปรับอากาศในห้องยังไม่ได้ปิด”หลี่อวิ๋นหว่านตบไปที่สมอง เขาก็เป็นนักแสดงท่านหนึ่ง

ฉีเติ่งเสียนเสียใจแล้ว ตัวเองถามเยอะไปหนึ่งคำถาม นี่ไม่ใช่หาเรื่องใส่ตัวหรอ?

จอดรถที่สนามแล้วฉีเติ่งเสียนยื่นมือไปจับมือเล็กๆของหลี่อวิ๋นหว่าน พาเขาไปซื้อของทานเล่นแล้วซื้อตั๋วหนังเข้าโรง

“นั้นไม่ใช่ประธานเซี่ยงหรอ?!”หลี่อวิ๋นหว่านถามฉีเติ่งเสียนขึ้น

“ใช่เซี่ยงตงฉิงจริงๆด้วย!”ฉีเติ่งเสียนตะลึงแล้วขมวดคิ้วถามขึ้น “ฉันไปถามดู”

หลังพูดจบฉีเติ่งเสียนก็เดินไป

ในเวลานั้นเซี่ยงตงฉิงยืนอยู่ไม่ไกล บอดี้การ์ดที่ติดตามเขามาเป็นผู้มีฝีมือชั้นดีที่เขาหามาด้วยเงินจำนวนมากชื่อว่าเล่ยควง เล่ยควงคนนี้ถือกระเป๋าสีดำไว้กับมือตลอดเวลาไม่รู้ว่าข้างในนั้นใส่อะไรไว้

“ประธานเซี่ยง ไม่ใช่บอกว่าช่วงนี้ยุ่งมากเลยหรอ?ทำไมคุณถึงได้มาโพล่หน้าที่แบบนี้อยู่เป็นประจำ?”ฉีเติ่งเสียนเดินไปแล้วถามอย่างไม่พอใจ

“ที่แท้เป็นประธานฉีนี่เอง!” หลังเซี่ยงตงฉิงมองเห็นฉีเติ่งเสียนเพียงแค่พยักหน้าเบาๆ

เล่ยควงยื่นมือไปดักฉีเติ่งเสียนเอาไว้แล้วพูดเซี่ยงตงฉิงพูด: “ไม่ต้องดักเขาคนกันเอง”

เล่ยควงพยักหน้าแล้วไปเดินไปข้างๆแล้วยืนข้างๆเซี่ยงตงฉินอย่างเงียบๆ

เซี่ยงตงฉิงพูขึ้น: “ฉันออกมาเดินนั้นมีเหตุผลอยู่”