มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 231

การฉายภาพยนตร์ตอนเที่ยงคืนมีผู้ชมน้อยลง แม้แต่หนังดังที่ดังมากเรื่องนี้ก็มีอัตราการเข้าชมไม่สูงนัก

อีกทั้งเวลานี้คนที่มาดูหนังส่วนใหญ่เป็นคู่รัก โดยพื้นฐานส่วนใหญ่แล้วมีแผ่นแบบเดียวกับฉีเติ่งเสียน

รอบฉายดึกมันดีนะดูจบเวลาก็ดึกแล้ว เป็นเรื่องปกติที่จะพาหญิงสาวกลับบ้านและเช่าห้องโดยไม่มีปัญหาใดๆ

ทันทีที่ปิดไฟหน้า ทุกอย่างในห้องฉาย ยกเว้นจอ ก็เต็มไปด้วยแสงไฟมืด คู่รักหนุ่มสาวต่างแสดงความรักต่อกัน เป็นเรื่องปกติมือใหญ่ๆของผู้ชายนั้นจะไม่ซื่อสัตย์

“คุณก็ไม่ถือว่าเลวมาก ไม่เลือกหนังน่ากลัว”หลี่อวิ๋นหว่านหัวเราะพูดขึ้น

สิ่งที่เลวร้ายก็คืออัตราการเข้าชมภาพยนตร์สยองขวัญที่ไม่ดังมาก เยอะกว่าหนังเรื่องนี้อีก

ฉีเติ่งเสียนตะลึงแล้วพูดขึ้น: “ฉันไม่ชอบดูหนังสยองขวัญ เพราะว่ามันไม่ทำให้ฉันกลัว”

หลี่อวิ๋นหว่านมองบนกับการกระทำของเขา ฉันเพิ่งแสดงความคิดเห็นวันนี้ว่าผู้ชายคนนี้มีความฉลาดทางอารมณ์ที่ดี แต่ตอนกลางคืนเขาก็ถดถอยกะทันหัน

เขานั้นกลับไม่รู้ว่าในใจของฉีเติ่งเสียนนั้นกำลังคิกเรื่องนี้อยู่: “อย่างนั้นครั้งหน้าก็ดูหนังสยองขวัญได้แล้ว ถ้าครั้งหน้าคุณว่าฉัน ฉันก็จะแกล้งทำเป็นว่าคุณชอบดูในเมื่อวันนี้คุณพูดแล้ว!”

การกระทำที่ชั่วร้ายของผู้ชายคนนี้เกินความคาดหมายของหลี่อวิ๋นหว่าน

เขาไม่รู้ว่าตัวเองนั้นถูกฉีเติ่งเสียนวางแผนเข้าให้แล้ว

หลังดูหนังจบ ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย ทำให้ฉีเติ่งเสียนนั้นไม่หยุดที่จะถอนหายใจ

ก็นึกว่าอวี้เสี่ยวหลงจะสามารถล่อวลาดิลอฟออกมาได้ในคืนนี้

“ไปเถอะ เวลาไม่เช้าแล้วไปนอนที่ฉันเถอะ”ฉีเติ่งเสียนจูงมือหลี่อวิ๋นหว่านไว้แล้พาเขาไปที่จอดรถ

“สุดท้าย!”หลี่อวิ๋นหว่าส่งสายตาหยอกล้อ

เซี่ยงตงฉิงก็ลงมาถึงที่จอดรถแล้วข้างกายมีเล่ยควงตามอยู่ เขากดกุญแจรถของตัวเอง ไฟหน้ารถซุปเปอร์คาร์มูลค่ากว่าสี่ล้านก็สว่างขึ้น

ในเวลานี้ มีร่างหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังเสาหนักขนาดใหญ่ซึ่งเป็นใบหน้าของคนต่างชาติที่เห็นได้ชัดเจนมาก!

เหงื่อของเล่ยควงก็ไหลลงมา ก็ดักตรงหน้าของเซี่ยงตงฉิง เขาเปิดกระเป๋าใบใหญ่ในมือทันที และดาบโบราณที่ยาวกว่าสามฟุตก็ถูกถือไว้ในมือของเขาทันที

“วลาดิลอฟ!”

เสียงที่ไพเราะดังขึ้นมา จากนั้นร่างที่แข็งแกร่งก็พุ่งออกมาโจมตีชายต่างชาติที่อยู่ด้านหลังด้วยหมัดอันน่าสะพรึงกลัว!

คนคนนั้นคือวลาดิลอฟนั้นเอง!

คนที่แอบลอบโจมตีคืออวี้เสี่ยวหลงนั้นเอง!

“หืม!”

สายตาที่เย็นชาของวลาดิลอฟ ปากก็พูดออกมาอย่างเย็นชา หันมาครึ่งตัวสะบัดมือแล้วตบไปตรงที่กำมือของอวี้เสี่ยวหลง

“ประธานเซี่ยง พวกเรารีบไป!”เล่ยควงรีบพูขึ้น

หน้าที่สำคัญของเขาคือปกป้องเซี่ยงตงฉิง แต่ไม่ใช่สู้กับคนอื่น สิ่งนี้เขานั้นเข้าใจดีมากที่สุด

เซี่ยงตงฉินพยักหน้า เล่ยควงเดินอย่างรวดเร็วไปยังรถเบนท์ลีย์ซึ่งอยู่ห่างออกไปกว่ายี่สิบเมตร

อวี้เสี่ยวหลงสู้กับวลาดิลอฟขึ้นมา ทั้งสองไม่มีการออมมือกันเลย ท่าแรก็เหมือนจะฆ่ากันเลย มีกลยุทธ์ที่เลวร้ายอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ให้เร็วที่สุด

เซี่ยงตงฉิงและเล่ยควงเพิ่งเดินออกไปไม่ถึงสองก้าว ทั้งสองก็สู้กันแล้วประมาณสิบกว่าท่า สู้จนสีหน้าแดงขึ้น

ร่างของวลาดิลอฟแกว่งไปมาราวกับลมที่พัดใบไม้ของต้นไม้ใหญ่ ทุกครั้งที่เขาโจมตีเขาจะใช้กำลังทั้งหมดของเขา เขาแข็งแกร่งมาก และหมัดของเขาก็น่ากลัว!

ใบหน้าของอวี้เสี่ยวหลงเปลี่ยนเป็นสีแดง และเขาก็โจมตีด้วยกำลังทั้งหมดของเขา เหมือนกับก้อนหินในกระแสน้ำเชี่ยว มันยังคงนิ่งอยู่ ทะลุผ่านน้ำที่ไหลนับไม่ถ้วนและกลายเป็นคลื่น!