มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 231

การฉายภาพยนตร์ตอนเที่ยงคืนมีผู้ชมน้อยลง แม้แต่หนังดังที่ดังมากเรื่องนี้ก็มีอัตราการเข้าชมไม่สูงนัก

อีกทั้งเวลานี้คนที่มาดูหนังส่วนใหญ่เป็นคู่รัก โดยพื้นฐานส่วนใหญ่แล้วมีแผ่นแบบเดียวกับฉีเติ่งเสียน

รอบฉายดึกมันดีนะดูจบเวลาก็ดึกแล้ว เป็นเรื่องปกติที่จะพาหญิงสาวกลับบ้านและเช่าห้องโดยไม่มีปัญหาใดๆ

ทันทีที่ปิดไฟหน้า ทุกอย่างในห้องฉาย ยกเว้นจอ ก็เต็มไปด้วยแสงไฟมืด คู่รักหนุ่มสาวต่างแสดงความรักต่อกัน เป็นเรื่องปกติมือใหญ่ๆของผู้ชายนั้นจะไม่ซื่อสัตย์

“คุณก็ไม่ถือว่าเลวมาก ไม่เลือกหนังน่ากลัว”หลี่อวิ๋นหว่านหัวเราะพูดขึ้น

สิ่งที่เลวร้ายก็คืออัตราการเข้าชมภาพยนตร์สยองขวัญที่ไม่ดังมาก เยอะกว่าหนังเรื่องนี้อีก

ฉีเติ่งเสียนตะลึงแล้วพูดขึ้น: “ฉันไม่ชอบดูหนังสยองขวัญ เพราะว่ามันไม่ทำให้ฉันกลัว”

หลี่อวิ๋นหว่านมองบนกับการกระทำของเขา ฉันเพิ่งแสดงความคิดเห็นวันนี้ว่าผู้ชายคนนี้มีความฉลาดทางอารมณ์ที่ดี แต่ตอนกลางคืนเขาก็ถดถอยกะทันหัน

เขานั้นกลับไม่รู้ว่าในใจของฉีเติ่งเสียนนั้นกำลังคิกเรื่องนี้อยู่: “อย่างนั้นครั้งหน้าก็ดูหนังสยองขวัญได้แล้ว ถ้าครั้งหน้าคุณว่าฉัน ฉันก็จะแกล้งทำเป็นว่าคุณชอบดูในเมื่อวันนี้คุณพูดแล้ว!”

การกระทำที่ชั่วร้ายของผู้ชายคนนี้เกินความคาดหมายของหลี่อวิ๋นหว่าน

เขาไม่รู้ว่าตัวเองนั้นถูกฉีเติ่งเสียนวางแผนเข้าให้แล้ว

หลังดูหนังจบ ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลย ทำให้ฉีเติ่งเสียนนั้นไม่หยุดที่จะถอนหายใจ

ก็นึกว่าอวี้เสี่ยวหลงจะสามารถล่อวลาดิลอฟออกมาได้ในคืนนี้

“ไปเถอะ เวลาไม่เช้าแล้วไปนอนที่ฉันเถอะ”ฉีเติ่งเสียนจูงมือหลี่อวิ๋นหว่านไว้แล้พาเขาไปที่จอดรถ

“สุดท้าย!”หลี่อวิ๋นหว่าส่งสายตาหยอกล้อ

เซี่ยงตงฉิงก็ลงมาถึงที่จอดรถแล้วข้างกายมีเล่ยควงตามอยู่ เขากดกุญแจรถของตัวเอง ไฟหน้ารถซุปเปอร์คาร์มูลค่ากว่าสี่ล้านก็สว่างขึ้น

ในเวลานี้ มีร่างหนึ่งเดินออกมาจากด้านหลังเสาหนักขนาดใหญ่ซึ่งเป็นใบหน้าของคนต่างชาติที่เห็นได้ชัดเจนมาก!

เหงื่อของเล่ยควงก็ไหลลงมา ก็ดักตรงหน้าของเซี่ยงตงฉิง เขาเปิดกระเป๋าใบใหญ่ในมือทันที และดาบโบราณที่ยาวกว่าสามฟุตก็ถูกถือไว้ในมือของเขาทันที

“วลาดิลอฟ!”

เสียงที่ไพเราะดังขึ้นมา จากนั้นร่างที่แข็งแกร่งก็พุ่งออกมาโจมตีชายต่างชาติที่อยู่ด้านหลังด้วยหมัดอันน่าสะพรึงกลัว!

คนคนนั้นคือวลาดิลอฟนั้นเอง!

คนที่แอบลอบโจมตีคืออวี้เสี่ยวหลงนั้นเอง!

“หืม!”

สายตาที่เย็นชาของวลาดิลอฟ ปากก็พูดออกมาอย่างเย็นชา หันมาครึ่งตัวสะบัดมือแล้วตบไปตรงที่กำมือของอวี้เสี่ยวหลง

“ประธานเซี่ยง พวกเรารีบไป!”เล่ยควงรีบพูขึ้น

หน้าที่สำคัญของเขาคือปกป้องเซี่ยงตงฉิง แต่ไม่ใช่สู้กับคนอื่น สิ่งนี้เขานั้นเข้าใจดีมากที่สุด

เซี่ยงตงฉินพยักหน้า เล่ยควงเดินอย่างรวดเร็วไปยังรถเบนท์ลีย์ซึ่งอยู่ห่างออกไปกว่ายี่สิบเมตร

อวี้เสี่ยวหลงสู้กับวลาดิลอฟขึ้นมา ทั้งสองไม่มีการออมมือกันเลย ท่าแรก็เหมือนจะฆ่ากันเลย มีกลยุทธ์ที่เลวร้ายอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้ให้เร็วที่สุด

เซี่ยงตงฉิงและเล่ยควงเพิ่งเดินออกไปไม่ถึงสองก้าว ทั้งสองก็สู้กันแล้วประมาณสิบกว่าท่า สู้จนสีหน้าแดงขึ้น

ร่างของวลาดิลอฟแกว่งไปมาราวกับลมที่พัดใบไม้ของต้นไม้ใหญ่ ทุกครั้งที่เขาโจมตีเขาจะใช้กำลังทั้งหมดของเขา เขาแข็งแกร่งมาก และหมัดของเขาก็น่ากลัว!

ใบหน้าของอวี้เสี่ยวหลงเปลี่ยนเป็นสีแดง และเขาก็โจมตีด้วยกำลังทั้งหมดของเขา เหมือนกับก้อนหินในกระแสน้ำเชี่ยว มันยังคงนิ่งอยู่ ทะลุผ่านน้ำที่ไหลนับไม่ถ้วนและกลายเป็นคลื่น!

เล่ยควงและเซี่ยงตงฉิงก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของวลาดิลอฟดังขึ้นมา

เงยหน้ามองไป วลาดิลอฟที่โหดๆเมื่อกี้ ในเวลานี้ก็หยุดลงมาแล้ว ดวงตาทั้งสองข้างมีเลือดไหลและสีหน้าของเขาเจ็บปวด

แต่ว่า เมื่อเป็นแบบนี้แล้วเขาก็ยังกำหมัดอย่างดุเดือด!

คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็คือฉีเติ่งเสียนนั้นเอง!

“หึม!”

ฉีเติ่งเสียนสูบจมูกอย่างเย็นชา ก้าวไปข้างหน้าโดยให้เท้าหน้าอยู่บนเส้นกึ่งกลางลำตัวของอลาดิลอฟ หลบได้หนึ่งหมัด และจิกกระดูกไหปลาร้าของอลาดิลอฟอย่างแน่นหนาด้วยหมัดที่เหมือนกับปากของนกกระเรียน

“คาชะ!”

กระดูกของอลาดิลอฟนั้นถูกหักออก ยังไม่ทันได้โชว์ฝีมือ ร่างของฉีเติ่งเสียนกระแทกเข้าใส่ร่างยักษ์ของเขา!

ท่านี้ “ร่างยักษ์ชนต้นไม้”กระแทกไปที่กลางหน้าอกของอลาดิลอฟพอดี เสียงกระดูกแตกก็ดังขึ้นมา ร่างของอลาดิลอฟบินออกไปในทันที!

“บูม!”

ร่างของวลาดิลอฟชนกับเสารับน้ำหนักขนาดใหญ่อย่างแรงจนสีและซีเมนต์บนเสารับน้ำหนักหลุดออกทีละอัน หลังจากร่างของเขาล้มลง เขาก็เหมือนก้อนโคลนที่เละและเสียชีวิตทันที

ฉากนี้เมื่อพูดมันจะช้ามาก แต่ในความเป็นจริงตั้งแต่วินาทีที่อวี้เสี่ยวหลงพ่ายแพ้แล้วหนีไป ไปจนถึงวินาทีที่ฉีเติ่งเสียนสังหารวลาดิลอฟ ทุกอย่างเกิดขึ้นในพริบตา เร็วปานสายฟ้าแลบ!

"มังกรพิษขึ้นสู่ท้องฟ้า" ของฉีเติ่งเสียนทำให้ลูกตาทั้งสองของวลาดิลอฟบอดลง กำปั้นปากนกกระเรียนทำให้สมดุลของร่างกายของเขาพัง และการเคลื่อนไหวครั้งสุดท้าย "ร่างยักษ์ชนต้นไม้" ทำให้อวัยวะภายในของเขาแตก ปล่อยให้เขาตายอย่างถี่ถ้วน

ฉีเติ่งเสียนผู้คุ้นเคยกับการรับมือเทพเจ้าที่ชั่วร้ายและวิญญาณชั่วร้ายจำนวนนับไม่ถ้วน รู้ดีว่าเมื่อต้องรับมือกับตัวละครดังกล่าว เขาจะต้องปฏิบัติตามหลักการฆ่าถ้าทำได้!

มิฉะนั้นจะไม่มีทางถูกพวกมันฆ่าได้อย่างแน่นอน