มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 27

ต้นกำเนิดของฉีเติ่งเสียนคือออะไร ซุนซิงจังไม่ทราบ แต่ว่าเขาเป็นแขกผู้มีเกียรติที่สามารถทำให้นายกหวงรอคอยเขาอย่างใจจดใจจ่อได้ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนที่ควรจะทำให้ขุ่นเคืองได้

“ปรมาจารย์ฉี ท่านดูสิ คิดว่าควรทำอย่างไรกับผู้ชายคน นี้เพื่อทำให้ท่านพอใจได้?” ซุนซิงจังถามด้วยรอยยิ้ม

เขาไม่ต้องการให้เหตุการณ์นี้สร้างความตื่นตระหนกให้กับหวงเหวินหลั่ง เพราะนี่ไม่ใช่ราคาที่สามารถจ่ายได้หากนายกปล่อยให้เขารับผิดชอบ

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น: “ผมเพิ่งให้วิธีแก้ปัญหาแก่เขาในเรื่องนี้ไป แต่เขาไม่เห็นด้วย ดังนั้นผมจึงขอให้ผู้อำนวยการซุนมาด้วย”

จางจื่อหลงอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเมื่อได้ยินสิ่งนี้

ใส่ชุดเมดสาวใช้เซ็กซี่วิ่งรอบธนาคารสามรอบแบบนั้นหรือ? น่าขายหน้ามาก ถ้าทำจริงจะได้ไม่ต้องวุ่นวายอีก

“ทำตามที่อาจารย์ฉีบอก ไม่เช่นนั้นนับจากนี้ไปนายไม่ต้องมาทำงานอีก!” ซุนซิงจังพูดด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

แม้ว่าจางจื่อหลงจะเป็นมือขวาของเขา แต่เมื่อเปรียบเทียบกับฉีเติ่งเสียนที่พูดออกมาแล้ว จางจื่อหลงแทบจะไม่มีความหมาย?

จางจื่อหลง เสียใจอย่างยิ่ง เขามองไปที่ฉีเติ่งเสียนและพูดอย่างขมขื่น: “ปรมาจารย์ฉี ท่านมีวิธีอื่นไหม?”

“ยังไงผมก็โตแล้ว ถ้าทำเรื่องนี้ ต่อจากนี้ไปผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”

“ได้โปรดมีความกรุณาและปล่อยผมเถอะครับ.....ผมยินดีที่จะใช้ทัศนคติที่ดีที่สุดในการแก้ไขปัญหานี้”

แต่ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยรอยยิ้ม: “ผมไม่ต้องการที่จะพูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง จะทำอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับคุณเท่านั้น!"

เนื่องจากจางจื่อหลงกล้าให้เฉียวชิวเมิ่ง สวมชุดเมดสาวใช้สุดเซ็กซี่เพื่อคุยกับเขาอีกครั้ง ถ้าอย่างนั้นเขาน่าจะคาดหวังว่าต้องมีวันลงเอยแบบนี้

จางจื่อหลง ผู้ต้องดิ้นรนนับครั้งไม่ถ้วนระหว่างความลำบากใจกับการทำงาน เขากัดฟันและก้มศีรษะลง ถอดสูทออก หยิบชุดเมดสาวใช้ออกจากถุงพลาสติกสีดำแล้วหยิบขึ้นมาสวม.......

ไม่ต้องพูดถึงว่าผู้ชายที่โตแล้วจะรู้สึกอึดอัดขนาดไหนที่จะสวมชุดเมดสาวใช้ที่สั้นและรัดรูปเช่นนี้

เจ้าหน้าที่หลายคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกชาไปหมดเมื่อเห็นฉากนี้ พวกเขาคิดกับตัวเองว่าโชคดีที่พวกเขาแค่พูดจาหยอกล้อ ไม่ได้คิดจะทำให้ฉีเติ่งเสียนขุ่นเคือง

ไม่เช่นนั้นจุดจบอาจไม่ดีไปกว่าของจางจื่อหลง

จางจื่อหลงสวมชุดเมดสาวใช้สุดเซ็กซี่นี้ ออกจากอาคารธนาคารท่ามกลางสายตาแปลกๆ ของทุกคน และเริ่มวิ่งไปรอบๆ อาคาร

คนเดินเท้าที่ผ่านไปมาเห็นฉากนี้อดไม่ได้ที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปแล้วหัวเราะออกมาดังๆ

“ท่านปรมาจารย์ฉี ผมขอโทษจริงๆ มันเป็นความผิดของผมเองที่ไม่เข้มงวดในการดูแลจัดการผู้ใต้บังคับบัญชาและนั่นเป็นสาเหตุที่เหตุการณ์เช่นนี้ปรากฏขึ้น!” ซุนซิงจางกล่าวอย่างกังวล

“ผมพอใจมากกับการจัดการเรื่องนี้ของผู้อำนวยการซุน และผมก็หายโกรธแล้ว มายุติเรื่องนี้กันเถอะ” ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างสงบ

ซุนซิงจังอดไม่ได้ที่จะแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “ผมจะให้คน ไม่สิ ผมจะจัดเตรียมเงินกู้ให้กับเฉียวกรุ๊ปเป็นกรณีพิเศษ!”

ฉีเติ่งเสียนรุ้สึกขอบคุณเขา: "ขอบคุณผู้อำนวยการซุน"

ซุนซิงจังจัดการปัญหาเงินกู้ของเฉียวกรุ๊ปเป็นกรรีพิเศษโดยไม่พูดอะไรสักคำ

โดยมีเขาเป็นผู้อำนวยการคอยดูแล ผู้คนด้านล่างทำงานอย่างรวดเร็ว ภายในเวลาไม่ถึงสิบนาทีเงินกู้ก็ถูกโอนไปยังของเฉียวกรุ๊ป

ขั้นตอนทั้งหมดถูกส่งล่วงหน้า แต่จางจื่อหลงจงใจทำให้สิ่งที่ยากสำหรับเฉียวชิวเมิ่ง

แค่ซุนซิงจังโบกมือ และเงินกู้หลายสิบล้านก็ถูกโอนเข้าบัญชีของกลุ่มเฉียวทันที

“ท่านปรมาจารย์ฉี เรื่องได้รับการจัดการแล้วครับ ไปทานอาหารด้วยกันไหมครับ?” ซุนซิงจังกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณผู้อำนวยการซุน” ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าอย่างสบายๆ และไม่ปฏิเสธคำเชิญของซุนซิงจัง

ในเวลาเดียวกันเฉียวชิวเมิ่งก็ได้รับข่าวว่าได้รับเงินกู้แล้ว และเธอก็กระโดดขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความดีใจ

หลี่อวิ๋นหว่านยิ้มและส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ ฉันพูดไปของฉันเอง”

หลี่อวิ๋นหว่านรู้แล้วว่าฉีเติ่งเสียนเป็นเจ้านายที่ซ่อนตัวตนอยู่ แต่เฉียวชิวเมิ่งและครอบครัวของเธอไม่ได้รับรู้เรื่องนี้เลย

“ในเมื่อเมิ่งเมิ่งเธอไม่เข้าใจ ฉันจึงไม่สามารถพูดถึงการต่อสู้เพื่อความรักได้!” หลี่อวิ๋นหว่านยิ้มและคิดในใจอย่างเงียบ ๆ

เธอยังรู้สึกผิดที่ซ่อนมันไว้ไม่ให้เฉียวชิวเมิ่งรู้ ดังนั้นจึงเตือนเธอ แต่เฉียวชิวเมิ่งไม่เชื่อเลย ดังนั้นเธอจึงรู้สึกสงบลงมาก

เฉียวชิวเมิ่งกล่าวว่า: “เอาล่ะ อวิ๋นหว่านอย่าพูดถึงคนนั้ต่อหน้าฉันอีก ฉันไม่ชอบเขา! ฉันรู้สึกวุ่นวายใจแน่ถ้าเห็นเขาตอนนี้!"

หลี่อวิ๋นหว่านกล่าวว่า: “เข้าใจ เข้าใจ! ฉันจะไม่พูดถึงมันอีก อย่าโกรธเลยนะ”

เฉียวชิวเมิ่งเปิดโทรศัพท์ของเธอและพบว่าเพื่อนหลายคนในแวดวงเพื่อนของเธอโพสต์รูปถ่ายของจางจื่อหลงวิ่งอย่างรัวๆที่ ธนาคารจงไห่ในชุดเมดสาวใช้สุดเซ็กซี่ เธออดไม่ได้ที่จะตกใจจากนั้นจึงหัวเราะออกมา

“จางจื่อหลงคนนี้เคยทำเรื่องยากๆ ให้ฉันมาก่อน แต่ฉันไม่เคยคาดหวังว่าคุณจังจะช่วยฉันดัดนิสัยไม่ดีของเขาด้วย!” เฉียวชิวเมิ่งพูดอย่างมีความสุข

หลี่อวิ๋นหว่านโน้มตัวไปมองและรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ฉีเติ่งเสียนผู้นี้มีกลอุบายบางอย่างอยู่ภายในตัวตนของเขาจริงๆ......

จางจื่อหลง เป็นคนสนิทของผู้อำนวยการซุนในธนาคารจงไห่ แล้วเขาถูกบังคับให้วิ่งออกไปนอกอาคารโดยแต่งตัวแบบนี้จริงๆเหรอ?

หลังจากที่หลี่อวิ๋นหว่านเดินออกมา เธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรหาฉีเติ่งเสียนและถามว่า “คุณฉี อยู่ที่ไหน?”

“ฉันกำลังทานอาหารเย็นกับผู้อำนวยการซุนที่โรงแรมเทียนตี้ เกิดอะไรขึ้นกับชิวเมิ่งหรือเปล่า?” ฉีพูดอย่างสบายๆ

“ทำไมฉันโทรหาคุณได้เฉพาะเธอมีเรื่องเท่านั้นหรือ? แล้วฉันล่ะมีเรื่องไม่ได้หรือ?” หลี่อวิ๋นหว่านถามด้วยรอยยิ้ม

แน่นอนว่าเรื่องนี้ได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายโดยฉีเติ่งเสียน