มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 270

วิธีการอันดังสนั่นของฉีเติ่งเสียนทำให้คนเหล่านี้หวาดกลัวจริงๆ

คนสุดท้ายนี้ถึงกับคุกเข่าลงและเริ่มขอโทษหยางกวนกวนและตบตัวเอง

ผู้คนรอบตัวเขาก็เม้มริมฝีปากแน่นเช่นกัน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

คนดุร้ายแบบนี้ถือเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็น มันโหดร้ายมาก!

“งั้น เธอจะยกโทษให้เขาไหม?” ฉีเติ่งเสียนเหลือบมองหยางกวนกวนก่อนจะถาม

“ฉันคิดว่ามันเกือบแล้ว...” ใบหน้าของหยางกวนกวนเปลี่ยนเป็นสีเขียวและเสียงก็สั่นเล็กน้อย

ดังนั้นฉีเติ่งเสียนไม่ได้จัดการกับคนสุดท้ายในสามคน เขายักไหล่แล้วพูดว่า “ในเมื่อเธอได้ยกโทษให้เขาแล้ว ฉันปล่อยเขาไปก่อน!”

หลังจากพูดสิ่งนี้ เขาก็มองไปที่กลุ่มคนของสวี่เชาและพูดอย่างใจเย็น: “มีใครอีกบ้างในหมู่พวกนายที่คิดอยากลอง? เดินออกมาข้างหน้า จะกี่คนก็ได้”

เมื่อเห็นว่าเพื่อนของเขาถูกทุบตีด้วยมืออันหนักหน่วงของฉีเติ่งเสียนจะมีใครกล้าหือได้อย่างไร?

ในเวลานี้สวี่เชาได้รับการช่วยเหลือจากคนของเขาหลายคน เขาถูกรถชนกระแทกลงบนพื้นทราย ดังนั้นอาการบาดเจ็บจึงไม่ร้ายแรงนัก

“ไอ้สารเลว นายรู้ไหมว่าเราเป็นใคร กล้าดียังไงขับรถมาชนฉัน!” สวี่เชาคำรามด้วยความโกรธเมื่อเห็นคนของเขาถูกทุบตีอย่างอนาถ

“ฉันจำได้ว่าเธอเพิ่งบอกว่าเขาทำร้ายเธอ!” ฉีเติ่งเสียนหันไปหาหยางกวนกวนแล้วพูด

หยางกวนกวนพยักหน้าอย่างลังเล เหตุผลที่ลังเลก็คือ หลังจากที่ได้เห็นวิธีการจัดการกับศัตรูของฉีเติ่งเสียนแล้ว เธอก็รู้สึกกลัวเล็กน้อย

สวี่เชาหัวเราะเยาะ: “แล้วถ้าฉันทำร้ายแล้วจะทำไม?”

“คุณสวี่อานผู้ถือหางเสือเรือของหลงเหมินประจำเมืองตงไห่ ขอให้เรามาหาเพื่อหารือเกี่ยวกับธุรกิจ แต่พวกนายกลับไม่รู้ว่าจะต้องแสดงการขอบคุณฉันยังไง?”

“ปฏิเสธเพราะราคาสูงเกินไปงั้นเหรอ? ยินดีเสนอราคาให้ต่ำลงเท่าหรือสองเท่า เพียงความร่วมมือของพวกนายกับหม่าหงจุน พวกนายก็สมควรตายร้อยครั้งด้วยซ้ำ!”

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะกระแอมออกมาก่อนจะพูดว่า: “หยุดพูดสักทีเถอะ ฉันเกรงว่าในอีกไม่นานเจ้านายของฉันอาจจะทุบตีคุณจนตายได้”

สวี่เชาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหัวเราะเยาะ: “ใช่ เขาเกือบจะฆ่าฉันด้วยรถของเขาแล้ว!”

ในขณะที่เขากำลังพูด เขาเห็นฉีเติ่งเสียนเดินมาอยู่ตรงหน้าเขา

“ไอ้หนู เมื่อกี้ที่นายกล้าทำร้ายฉัน นั่นเป็นเพราะนายไม่รู้!”

“ตอนนี้ฉันได้บอกนายว่า ฉันคือคนของสวี่อานผู้ถือหางเสือเรือของสาขาหลงเหมินของเมืองตงไห่ นายยังกล้าแตะต้องฉันอยู่หรือเปล่า?”

“ถ้านายแตะผมบนหัวฉันแม้แต่ปลายเส้น ฉันจะให้ทั้งครอบครัวของนายถูกฝังไปพร้อมกับนายคอยดู!”

“ถ้าไม่เชื่อก็ลองดูได้”

สวี่เชาตะโกนอย่างเย่อหยิ่งและแสดงไพ่เด็ดของเขาออกมา

เขาเผชิญกับสถานการณ์ที่คล้ายกันมากมายที่คู่ต่อสู้แข็งแกร่งกว่าเขา แต่บ่อยครั้งหลังจากที่เขาแสดงไพ่เด็ดนี้ คู่ต่อสู้จะหัวหดทันทีไม่ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม

“อะไรน่ะ นายพูดไม่ออกแล้วเหรอ? ความเย่อหยิ่งของนายที่เพิ่งตีคนของฉันไปอยู่ที่ไหน?”

“เอาล่ะ คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!”

สวี่เชารู้สึกกลัวฉีเติ่งเสียนและพูดอย่างวางอำนาจอย่างมาก

วินาทีถัดมา จู่ๆฉีเติ่งเสียนก็เอื้อมมือออกไปจับคอเสื้อของเขา และผลักเขาลงกับพื้นอย่างแรง

“พลั๊ก!”

สวี่เชาล้มลงกับพื้น เขาตกใจและโกรธ: “คุณกล้าดียังไง! ฉันเป็นหลานชายของผู้ถือหางเสือเรือสวี่เชา นายกล้าแตะต้องฉันได้ยังไง!”

“ไปถามสวี่หยางว่าฉันจะจัดการกับเขาอย่างไร?” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น

หลังจากพูดแบบนี้ฉีเติ่งเสียนก็เหยียบหลังส่วนล่างของสวี่เชาก่อนที่เขาจะลุกขึ้นได้!

ตอนที่สวี่เชาเตะหยางกวนกวน ดังนั้นเขาก็เหยียบส่วนเดียวกันในตอนนี้