มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 272

“นี่ เหล่าหวง ลำบากขนาดนั้นเลยเหรอ!”

หลังจากฉีเติ่งเสียนมองเห็นหวงฉีปิน ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา คุณชายหวงยังชอบเล่นสนุก

หวงฉีปินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะฮ่าๆ และพูด “เพื่อน เช้าขนาดนี้ ฟ้ายังมืด นายก็มาให้ให้ฉันชี้แนะทักษะการนวดให้แล้ว?”

ฉีเติ่งเสียนแค่หัวเราะ ไม่ได้พูดตอบ

“ฉันพอประมาณก็ได้แล้ว ถ้าอยู่เป็นเพื่อนนายเดาว่าจะต้องเหนื่อยตายแน่นอน กลับไปพักผ่อนก่อน นายตัวเองค่อยๆเล่นสนุก สามารถใช้ไอดีของฉันเข้าไปได้！”

หลังจากที่ตบไหล่ของฉีเติ่งเสียนแล้วก็เดินออกไป ตัดสินใจจะไม่รบกวนช่วงความสุขของฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก อยากจะแนะนำให้หวงฉีปินอยู่ในขอบเขต ถึงแม้หมอนวดต่างประเทศจะนวดดี แต่ยังทำร้ายร่างกาย!

“วัยรุ่นในตอนนี้…”

ก็เป็นเวลานี้ หญิงวัยกลางคนที่มีนิสัยเฉพาะตัวเดินออกมาจากออนเซ็น หลังจากที่เห็นฉีเติ่งเสียนกับหวงฉีปิน ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า และถอนหายใจแล้วเดินออกไป

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนมองเห็นหญิงวัยกลางคน ก็อดที่จะชะงักไป ขมวดคิ้วขึ้น ทำไมหลี่อวิ๋นหว่านหน้าตาเหมือนกับเธอ?

เพียงแต่ เขาก็ไม่ได้คิดมาก ก็เดินตรงเข้าไปในออนเซ็น

“มาหาลู่ตงไห่”ฉีเติ่งเสียนพูดกับพนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์

“คุณลู่อยู่ เพียงแต่ ขอถามหน่อยคุณคือใคร?”พนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์พูดถาม

“ฉันคือฉีเติ่งเสียนบอสใหญ่ของเทียนไล่แคปปิตอล”ฉีเติ่งเสียนพูด

พนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์ก็โทรศัพท์ไปรายงาน หลังจากนั้นก็พูด“คุณฉี ท่านเชิญขึ้นชั้นห้า คุณลู่รอท่านอยู่ในห้องรับรองแล้ว”

ฉีเติ่งเสียนก็ขึ้นไปชั้นบน

เดินไปถึงระเบียงชั้นห้า มีสมาชิกของหลงเหมินยืนอยู่เยอะมาก ทุกคนใส่ชุดสูท สีหน้าเย็นชา

หลังจากที่มองเห็นฉีเติ่งเสียน ในสายตาของคนพวกนี้ อดไม่ได้ที่จะดูถูก

เห็นได้ชัดเจนว่า พวกเขาคิดว่าฉีเติ่งเสียนเป็นศัตรูของหลงเหมิน กำลังหาเหาใส่หัว

ลู่ตงไห่เป็นชายวัยกลางคนที่อายุสี่สิบปี สวมชุดลำลองสบายๆ ในมือยังถือหนังสือ นั่งลงบนโซฟาดูหนังสือเงียบๆ

เวลาที่ฉีเติ่งเสียนพูด เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา แค่พูดเสียงเย็นชา“เชิญนั่ง!”

ฉีเติ่งเสียนก็นั่งลงบนโซฟา หลังจากนั้นก็สังเกตเห็นว่าในห้องของลู่ตงไห่ยังมีลูกน้อง คนเหล่านี้ ทุกคนล้วนฉลาดหลักแหลมมาก เป็นคนที่มีสามารถต่อสู้ได้

“คุณคือเป็นลู่ตงไห่หลงเหมินใช่ไหม?”ฉีเติ่งเสียนมองลู่ตงไห่ หลังจากนั้นก็เปิดปากพูดถาม

“ฉันก็คือลู่ตงไห่ คุณฉีมาหาฉัน มีเรื่องอะไร?”ลู่ตงไห่วางหนังสือลง ยิ้มและพูด

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“คุณบงการให้คนอื่นมาก่อเรื่องที่สถานที่ก่อสร้างของเทียนไล่แคปปิตอลของพวกเรา ตอนนี้ยังถามฉันว่ามีเรื่องอะไร?หรือว่าคุณสมองมีปัญหา?ให้ฉันช่วยตบให้ไหม?”

หลังจากที่ลู่ตงไห่ได้ฟัง ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ และพูด“เหมือนนายที่เป็นวัยรุ่นบ้าระห่ำขนาดนี้ ยิ่งเห็นได้น้อยแล้ว ในเมื่อรู้ว่าฉันเป็นหัวหน้าของหลงเหมิน ก็กล้าพูดแบบนี้กับฉัน?”

ฉีเติ่งเสียนเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่อดทน และพูด“ฉันจะให้โอกาสนาย”

“หัวหน้านายสวี่อ่านกับหม่าหงจุนบีบคอฝ่ายตรงข้ามยังไง ฉันไม่สนใจ”

“แต่ว่า อย่านำฉันไปอยู่ในไฟแห่งสงครามของพวกนาย กระทบไปถึงธุรกิจของฉัน และอย่ากระทบไปถึงคนที่อยู่ข้างกายฉัน”

“ไม่อย่างนั้น ฉันไม่ถือสาที่จะให้พวกนายรู้สึกไม่สบาย ตายทั้งหมด!”

ลู่ตงไห่ก็หัวเราะขึ้นมา และพูด“วัยรุ่น ฉันรู้ว่านายมีความสามารถ จนกระทั่งมีเงินทุนให้เซี่ยงกรุ๊ปหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์”

“แต่ว่า นายต้องรู้ว่า…ที่นี่คือจังหวัดตงไห่ เป็นเมืองจงไห่!อยู่ที่นี่ นายรู้จักหลงเหมิน มีความหมายว่าอะไรไหม?”

“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”ฉีเติ่งเสียนถาม

“ฉันไม่เป็นไร ฉันอยู่ในบริษัทตลอดเวลา ฉันก็เพิ่งจะได้รับข่าว ดังนั้นจึงโทรศัพท์มาแจ้งกับคุณ”หลี่อวิ๋นหว่านรีบพูด

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า หลี่อวิ๋นหว่านไม่เกิดเรื่องก็คือเป็นเรื่องดี ไม่อย่างนั้น ลู่ตงไห่ก็จะกลายเป็นศพทันที

ใครกล้าใช้หลี่อวิ๋นหว่านมาข่มขู่เขา ก็จะส่งคนนั้นไปพบกับพญายม

“เกิดเรื่องอะไร?”ฉีเติ่งเสียนพูด

หลี่อวิ๋นหว่านพูด“สถานที่ก่อสร้างมีรถบรรทุกจำนวนมาก รถบรรทุกเหล่านี้ขวางสถานที่ก่อสร้างไว้ รถของพวกเราเข้าไปไม่ได้”

“และ หลังจากที่รถบรรทุกขับเข้ามา คนขับรถก็ไปแล้ว ทิ้งรถไว้ที่นี่”

“พวกเราอยากจะเจรจา ก็ไม่มีวิธี!”

หลี่อวิ๋นหว่านก็รู้ชัดเจนดี นี้พบกับวิธีที่ไร้เหตุผล ดังนั้นจึงต้องโทรศัพท์หาฉีเติ่งเสียน ดูว่าเขามีวิธีอะไรที่จะสามารถจัดการเรื่องนี้

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ฟังหลี่อวิ๋นหว่านพูดจบ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม และพูด“ได้ ฉันรู้แล้ว วางสายโทรศัพท์ก่อน ฉันจะจัดการเรื่องนี้”

หลี่อวิ๋นหว่านพูดสั่ง“ถ้าอย่างนั้นระมัดระวังหน่อย อย่าให้ได้รับบาดเจ็บ มีเรื่องอะไรพวกเราก็ติดต่อกันได้ตลอดเวลา”

ฉีเติ่งเสียนพูดอืม ก็ตัดสายโทรศัพท์ หลังจากนั้นก็มองไปทางลู่ตงไห่

ลู่ตงไห่มองดูหนังสือในมือของตัวเอง หัวเราะขึ้นมาและพูด“ทำไม สถานที่ก่อสร้างเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกแล้ว?”

“นายเป็นคนทำเถอะ?คุณลู่!”ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจ ยิ่งเห็นหมอนี่ก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา

หยิบหนังสือ เสแสร้งทำเป็นคนมีศิลปะเถอะ?

ลู่ตงไห่พูดเสียงเรียบเฉย“ฉันแค่ไม่มีที่จอดรถ ดังนั้นจึงให้คนนำรถไปจอดที่นั่น!”