มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 274

เจียงเทียนเหอนำกองกำลังรถหุ้มเกราะไปยังเขตก่อสร้างของดินแดนแห่งความตาย เมื่อเห็นว่ารถบรรทุกขนาดใหญ่ปิดถนนไว้ เขาก็โบกมือด้วยสีหน้าสงบ

เป็นผลให้รถถังและรถหุ้มเกราะทั้งหลายตั้งแถวต่อสู้ทันที

“กองทัพมังกรดำแห่งหัวกั๋ว กองพลยานเกราะที่แปดสิบเอ็ดที่ประจำการในเมืองจงไห่มาที่นี่เพื่อทำการฝึกซ้อม!”

“รถที่ขวางถนนอยู่โปรดเคลื่อนตัวออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นจะถูกลงโทษฐานขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่!”

เมื่อคนที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดเห็นว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เขาก็รีบลุกขึ้นและพูดว่า “ท่านหัวหน้า พวกเราจะขยับรถเดี๋ยวนี้ ขยับเดี๋ยวนี้แหละครับ!”

เจียงเทียนเหอพูดด้วยสีหน้าไม่แยแส “ฉันให้เวลาหนึ่งนาที รีบขยับรถทั้งหมดออกไปซะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่ไว้หน้าใคร!”

“อะไรนะ? หนึ่งนาที!”

ชายคนนี้ตกตะลึง เขาจะเคลื่อนย้ายรถบรรทุกสองร้อยคันในเวลาเพียงหนึ่งนาทีได้อย่างไร!

เจียงเทียนเหอบอกว่าให้เวลาพวกเขาหนึ่งนาที แน่นอนว่าเขาตั้งใจทำให้อีกฝ่ายลำบาก ฟู่เฟิงหยุนสั่งให้เขาจัดการอย่างเด็ดขาดแล้ว ทำไมเขาจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

ฟู่เฟิงหยุนเป็นหนี้บุญคุณฉีเติ่งเสียนอย่างใหญ่หลวง การใช้กองกำลังรักษาการณ์จึงไม่ถือว่าเป็นการใช้ของสาธารณะในเรื่องส่วนตัว

เพราะอย่างไรแล้วดินแดนแห่งความตายก็เป็นเขตพัฒนาที่สำคัญในอนาคตของจังหวัดตงไห่ คนเหล่านี้เอารถบรรทุกมาปิดถนน นั่นก็เท่ากับว่าเป็นการสร้างอุปสรรคต่อการพัฒนาเศรษฐกิจของจังหวัดตงไห่และขัดขวางผลประโยชน์ของชาติ ดังนั้นการใช้กองทัพจึงเป็นเรื่องที่เข้าใจได้

ถึงจะมีใครใช้โอกาสมากล่าวโทษพวกเขา แต่ฟู่เฟิงหยุนก็สามารถใช้เรื่องนี้มาแก้ปัญหาได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นเขาจึงหยิบยื่นน้ำใจครั้งนี้ให้ฉีเติ่งเสียนอย่างง่ายๆ

“เหลือเวลาอีกสิบวินาที!”

เจียงเทียนเหอดูนาฬิกายุทธวิธีของเขาแล้วพูดอย่างใจเย็น

"ห้า!"

"สี่!"

"สาม!"

"สอง!"

ชายคนนั้นต้องการโทรหาลู่ตงไห่เพื่อถามไถ่เรื่องนี้ แต่กว่าเขาจะได้โทรออก เวลาก็แทบจะหมดลงแล้ว

“หนึ่ง!”

เจียงเทียนเหอโบกมือด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ก่อนจะพูดว่า “เล็งสิ่งกีดขวางที่อยู่ตรงหน้าและยิงเต็มกำลัง เคลียร์ทางให้เรียบร้อย!”

เมื่อพูดจบ เขาก็กลับไปนั่งในรถหุ้มเกราะ

ปากกระบอกปืนใหญ่ค่อยๆ หมุนและหลังจากนั้นไม่นาน มันก็เล็งไปที่รถบรรทุกที่อยู่ด้านหน้า

"บูม!"

รถถังส่งเสียงดังสนั่น กระสุนพุ่งออกจากปากกระบอกปืนใหญ่ปะทะเข้ากับส่วนหัวของรถบรรทุกจนเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง

รถบรรทุกหักเป็นท่อนๆ ทันที ชิ้นส่วนที่หลุดออกเป็นชิ้นๆ กระเด็นไปทั่วและกระจัดกระจายไปตามเนินเขาทั้งสองฝั่งของถนน

"บูม! บูม! บูม!"

ปืนใหญ่ของรถถังและรถหุ้มเกราะแผดเสียงดังสนั่น รถบรรทุกที่ขวางถนนได้รับความเสียหายอย่างหนักหน่วงและระเบิดอย่างแรง

รถถังเริ่มรุกคืบ ขณะเผชิญหน้ากับซากรถบรรทุกที่ไม่ได้กระเด็นไปเพราะแรงระเบิด มันก็ใช้ล้อตีนตะขาบบดขยี้อย่างไร้ความปรานีและบดเศษซากเหล่านั้นเป็นเสี่ยงๆ

ในตอนนั้นเอง การต่อสายหาลู่ตงไห่ก็สำเร็จ

ลู่ตงไห่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยรอยยิ้มระรื่น “ฮัลโหล!”

“บูม!”

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงระเบิดอันรุนแรงจากปลายสาย

ลู่ตงไห่ตาเบิกโพลง เขามองฉีเติ่งเสียนด้วยความช็อกสุดขีดและพูดเสียงทุ้ม “นายบ้าไปแล้วเหรอ กล้าดียังไงเอาระเบิดมาระเบิดรถบรรทุกของฉัน!”