มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 275

หลังจากที่ลู่ตงไห่ได้รับการรายงานสถานการณ์สีหน้าก็อมมืดลง

เขายังก็ยังนึกไม่ถึงว่าแค่สายเดียวของฉีเติ่งเสียนนั้นจะทำให้กองทหารนั้นสั่นสะเทือน เขาผลักรถบรรทุกสองร้อยคันของเขาให้ราบโดยตรง!

สี่สิบล้านก็ลอยไปอย่างนี้แล้ว อีกทั้งภายหลังไม่สามารถบรรทุกของทำให้สูญเสียมากขึ้น

เดิมทีเขาคิดว่านี่เป็นกลอุบายที่ดีในการบังคับให้ฉีเติ่งเสียนยอมแพ้หรือทำผิดพลาด แต่จู่ๆตัวเองกลับติดกับดัก

ยังไม่ทันสงบลู่ตงไห่ก็ได้รับอีกหนึ่งสาย

“คุณลู่ สวัสดีฉันเป็นหัวหน้าสำนักงานความมั่นคงแห่งเมืองจงไห่….”

“เพราะว่ารถบรรทุกที่คุณส่งมาทำให้ขวางถนนและขัดขวางการดำเนินทางของราชการ กองพลที่แปดสิบเอ็ด ที่ประจำการในเมืองจงไห่ต้องใช้ปืนใหญ่จำนวนมากเพื่อเคลียร์อุปสรรค”

“ตอนนี้พวกเรากำลังคำนวณราคาค่าระเบิดกับกองพลที่แปดสิบ หลังจากคำนวณเรียบร้อย หวังว่าคุณจะมาชดใช้ค่าเสียหายที่สำนักงานความมั่นคงอย่างตรงเวลา”

“ถ้าหากคุณลู่มาชำระเงินเลยเวลา อย่างนั้นพวกเราสำนักงานความมั่นคงก็จะดำเนินการตามกฎหมาย”

สายนี้ เป็นคนของสำนักงานความมั่นคงแห่งเมืองหัวกั๋วโทรมาอีกทั้งยังให้เขานั้นจ่ายค่าระเบิดของกองพลแปดสิบเอ็ด!

ลู่ตงไห่ตกใจจนอ้วกเลือด รถบรรทุกของตัวเองที่ส่งไปถูกทำลายไม่ว่าเสียหายไปเยอะมากขนาดไหน ยังต้องไปชำระค่าระเบิดที่ทำลายรถของตัวเองอีก!

ฉีเติ่งเสียนมองไปทางลู่ตงไห่แล้วหัวเราะ: “เซอร์ไพรส์ไหม ตะลึงไม่ตะลึง?คุณลู่หรือว่าจะเอารถบรรทุกอีกสองร้อยคันมาให้ฉันระเบิดเล่นๆ?”

ลู่ตงไห่เริ่มปฏิบัติขึ้นพูดอย่างโกรธๆ: “คนที่นามสกุลฉี คุณรังแกคนมากเกินไปแล้ว!”

ฉีเติ่งเสียนเก็บรอยยิ้มบนใบหน้าแล้วแสดงท่าทางปกติพูดขึ้น: “คุณลู่จัดรถบรรทุกมาขวางสถานที่ก่อสร้างของฉัน ตอนนี้มาว่าฉันรังแกคน?น่าตลก!”

หลังจากที่พูดจบ เขาก็เริ่มพับแขนเสื้อขึ้น

“คุณลู่น่าจะไม่ลืมใช่ไหมคำพูที่ตัวเองพูดไว้เมื่อกี้?ถ้าหากฉันนั้นสามารถจัดการรถบรรทุกสองร้อยคันของคุณได้ คุณให้ฉันทุบตีสักหนึ่งยก?”ฉีเติ่งเสียนถามอย่างยิ้มไม่ยิ้ม

หนังสือในมือของลู่ตงไห่ถูกฉีกออกเป็นสองครึ่ง หนังสือหนึ่งเล่มสี่ห้าร้อยหน้า ไม่เห็นเขาจะได้ใช้แรงได้ไง มันฉีกออกโดยตรง แต่เห็นแรงมือนี้แล้วน่ากลัวมาก!

สูบหายใจลึกๆแล้วลู่ตงไห่หัวเราะพูดขึ้น: “คุณมีความสามารถ แล้วค่อยให้กองกำลังนั้นตามมา นำคุณส่งออกจากออนเซ็นอย่างปลอดภัย!”

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวแล้วพูดขึ้น: “ไม่จำเป็น ปลาเล็กๆแบบพวกคุณ หนึ่งมือของฉันก็สามารถเอาอยู่แล้ว”

ขณะพูด ฉีเติ่งเสียนก็พับแขนเสื้อทั้งสองขึ้นมา

“ฉันคือลู่ตงไห่ ชาตินี้ยังไม่เคยขาดทุนเยอะขนาดนี้มากก่อน!รถบรรทุกสองร้อยคัน มูลค่ากว่าสี่สิบล้าน วันนี้คุณต้องให้ค่าชดเชยกับฉันหนึ่งส่วน ไม่อย่างนั้นคุณก็ไม่สามารถเดินออกจากประตูออนเซ็นได้!”ลู่ตงไห่พูดอย่างเก็บกด แล้วตบลงไปบนโต๊ะ!

ฝ่ามือครั้งนี้ มองแล้วไม่ค่อยแรง เห็นเพียงโต๊ะชานั้นขยับไปสองที เสียงดังบูมขึ้น โต๊ะชาก็แยกออกจากกัน

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น: “ฝ่ามือจูซา มีความหมาย!ไม่คิดเลย ฝีมือลึกลับแบบนี้จะมีคนสืบทอด”

ฝ่ามือจูซาเป็นฝีมือลึกลับเฉพาะตระกูล ไม่เหมือนกับฝ่ามือแปดทิศ หมัดสิงอี้ไกเก๊กรูปแบบการชกมวยที่โด่งดังไปทั่วโลก เป็นมวยเล็กๆแบบหนึ่ง

ฝึกฝนทักษะแบบนี้ต้องใช้ฝ่ามือจูซาด้วย วิธีการฝึกฝนนั้นไม่ค่อยชัดเจน แต่ว่าทุกๆวันตอนตีห้าต้องตื่นนอนแล้วนำมือยื่นออกไปข้างนอกหน้าต่าง ในตอนที่มีน้ำค้างเยอะๆ ปล่อยให้แห้งเป็นเวลาหลายชั่วโมง

หลังจากฝึกฝนวิชาจนเสร็จ หนึ่งฝ่ามือลงไปตีไปที่ตัวของคน รอยมือสีแดงจะปรากฏขึ้นราวกับว่ามันถูกทาด้วยจูซา

“รู้ว่าฉันเป็นคนสืบทอดของฝ่ามือจูซา ยังไม่รีบยอมแพ้แล้วคุกเข่าลง?!”ลู่ตงไห่เดินไปข้างหลังหนึ่งก้าวแล้วกลิ่นอายกระจายออกมา มันทำให้โคมไฟระย้าในห้องส่งเสียงดัง เหมือนกับว่ากำลังหล่นลงมา

คนของลู่ตงไห่ก็เฝ้าไว้ที่หน้าประตูซ้ายขวา เพื่อขวางการหลบหนีของฉีเติ่งเสียน

ลู่ตงไห่เหยียบเท้าลงไปบนพื้น เขายืนหยัดมั่นคงในทันที และเพียงสะบัดมือลมแรงก็พัดไปในอากาศ และถูกโยนออกไปกระแทกคอของฉีเติ่งเสียน!

ในขณะนั้น ฝ่ามือของลู่ตงไห่กลายเป็นสีแดงเลือดขึ้น ราวกับว่าถูกย้อมด้วยจูซา!

ในเวลานี้มือของฉีเติ่งเสียนเหมือนกับเหล็ก ยืนหน้าอกตรงแล้วตบไปหนึ่งฝ่ามือ!

“บูม!”

ฉีเติ่งเสียนฝ่ามือของลู่ตงไห่เบี่ยงเบนไป และเขาก็ลดหลังลงทันทีและนั่งบนหลังม้า ดวงตาของเขาเบิกกว้างราวกับเทพเจ้าแห่งประตูบนจิตรกรรมฝาผนังที่ประตู เสียงคำรามที่รุนแรงดังออกมาจากปากของเขา และฝ่ามือก็ล้มลง !

ทันทีที่ฝ่ามือตกลง ฝ่ามือของเขาก็เต็มไปด้วยเลือด นิ้วของเขาก็หนาขึ้นราวกับแครอท และฝ่ามือทั้งหมดก็ใหญ่เท่ากับพัดธูปฤาษี

ฉีเติ่งเสียนยืนอยู่ที่นั่นและมีลมจากฝ่ามือของเขาไหลลงมาจากปกเสื้อของเขาราวกับน้ำตก ในไม่ช้า เสื้อผ้าของเขาก็เต็มไปด้วยอากาศและร่างกายของเขาก็พองตัวเหมือนคนอ้วนตัวใหญ่

“ไม่มีความหมาย”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างละเลย “แรงเกินไป มีความยืดหยุ่นไม่เพียงพอ”

“คุณกลับไปฝึกฝนอีกสิบปีแปดชาติอาจสามารถมาสู้กับฉันได้”

“แค่นี้ยังไม่พอ”

หลังจากพูดสิ่งนี้ เขาก็ยกแขนขึ้นเหมือนงูแก่ๆห้อยลงบนแขนของลู่ตงไห่เบาๆ

หลังจากนั้นทันที เขาก็คว้าแขนของลู่ตงไห่ด้วยฝ่ามือ และวางนิ้วทั้งห้าลงบนมันเบาๆ

ทันทีที่นิ้วทั้งห้านี้สัมผัสผิวหนังของเขา หลู่ตงไห่ก็รู้สึกราวกับว่าเข็มแทงเขา และความเจ็บปวดก็ทะลุเข้าไปในกระดูกของเขา!

“นี่คือวิชาอะไร?!”ลู่ตงไห่เห็น จุดที่นิ้วของเขาสัมผัสผมมีสัญญาณของการถูกตัดด้วยใบมีดคมๆ และมีเลือดไหลออกมา