มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 276

นักนินทา อาจจะแค่เบาๆ หรืออาจจะมีความรุนแรงมากก็ได้!

การลงมือของฉีเติ่งเสียนคราวนี้ นุ่มนวลมาก เหมือนกับลิ้นวัวแก่ที่โอบล้อมหญ้าที่แหลมคม แต่มั่นใจได้ว่าลิ้นของมันจะไม่ได้รับความเสียหายจากความแหลมคมของหญ้า

แต่ว่า การลงมือของฉีเติ่งเสียนครั้งนี้นั้น นุ่มนวลแต่ก็แฝงความแข็งแกร่ง นิ้วมือทั้งห้าของเขาราวกับดาบ ที่กำลังเฉือนลงไปในผิวหนังของคู่ต่อสู้จริงๆ!

“หมัดนี้ให้ผลลัพท์เหมือนกับการใช้ศอก เจ้าหนุ่มคนนี้ที่อายุน้อยขนาดนี้ ทำไมถึงได้มีทักษะการต่อสู้ที่สูงขนาดนี้ได้!” ในใจของลู่ตงไห่เหลือแต่ความตกตะลึง

หลังจากนิ้วของฉีเติ่งเสียนแตะที่แขนของลู่ตงไห่ และบีบเบาๆ ก็ทำให้ร่างกายของลู่ตงไห่สั่นราวกับไฟฟ้าช็อต

จากนั้น เขาก็ก้าวไปข้างหน้าครึ่งก้าว แล้วผลักลู่ตงไห่ที่หน้าอกด้วยฝ่ามือของเขา!

"ตู้ม!"

ร่างกายของลู่ตงไห่ ก็ลอยออกไปราวกับว่าวที่เชือกขาด แล้วชนเข้ากับกำแพง ร่างกายของเขาอ่อนแอมาก จนไม่มีแม้แต่พละกำลังที่จะยกตัวขึ้นมาได้

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวและพูดว่า: "เพื่อเห็นแก่ทายาทเพียงไม่กี่คนของฝ่ามือจูซา วันนี้ฉันจะไว้ชีวิตคุณ"

ใบหน้าของลู่ตงไห่เปลี่ยนเป็นสีแดง แต่เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ ทักษะของฉีเติ่งเสียนนั้นสูงกว่าเขามากจริงๆ ทั้งสองไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำ

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนพูดจบ เขาก็เดินออกไปนอกห้องทันที

“คุณลู่ จะทำอย่างไร ต้องการลงมือไหม? !”

คนของลู่ตงไห่ต่างมองหน้ากัน แล้วถามด้วยเสียงเบาๆ

ลู่ตงไห่ส่ายหัวแล้วพูดว่า "อย่าลงมือเด็ดขาด ปล่อยให้เขาไป! ต่อให้คนของเราจะมีมากกว่าสิบเท่า ก็อาจจะไม่สามารถหยุดเขาได้"

เขารู้ดีว่าผู้มีฝีมือระดับสูงอย่างฉีเติ่งเสียนเป็นอย่างไร ภายในเวลาสั้นๆ ทุกคนก็จะถูกกวาดล้าง!

ต่อให้คนมากขึ้น ถ้ามาเจอผู้มีฝีมือระดับสูงแบบนี้ ก็คงจะไม่มีประโยชน์อะไร มีแต่จะเพิ่มความเสียหายเท่านั้น

“ประธานฉี แม้ว่าคุณจะเป็นคนที่มีความสามารถและกล้าหาญ แต่ว่า นี่คือการต่อสู้ของสำนักหลงเหมินของเรา! คุณเป็นคนนอก หากเข้ามาแทรกแซงลึกเกินไป รับประกันไม่ได้ว่าคุณจะไม่แตกเป็นเสี่ยงๆ !” ลู่ตงไห่เตือนฉีเติ่งเสียนเสียงดังก่อนที่เขาจะเดินจากไป

“เฮอเฮอ ฉันทำธุรกิจของฉันเอง ไม่เคยต้องการมีส่วนร่วม แต่ถ้าพวกคุณลากฉันเข้าไปเกี่ยวข้อง ก็อย่ามาโทษฉันล่ะ!” ฉีเติ่งเสียนหันศีรษะกลับมา และยิ้มอย่างเหยียดหยาม

“เห็นๆอยู่ว่าเป็นแค่เพียงแค่หางแถวของหลงเหมินเท่านั้น ก็สามารถทำให้ฉันแตกเป็นเสี่ยงๆได้?”

“คุณเรียกประธานของสำนักหลงเหมินออกมา เขาคงจะไม่กล้าคุยกับฉันด้วยท่าทางแบบนี้”

หลังจากที่พูดแบบนี้จบ ฉีเติ่งเสียนก็จากไปทันที

สำนักหลงเหมินเป็นกองกำลังที่ใหญ่ที่สุดในบรรดากองกำลังของจีนทั้งหมด โดยมีสมาชิกหลายล้านคนทั่วโลก มีสาขาในทุกจังหวัด และนายน้อยผู้นำแต่ละคนก็มีความแข็งแกร่งมีพละกำลังและความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นต่อกัน

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างหยิ่งผยอง แม้แต่ประธานก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา ทำให้คนตกใจจนอ้าปากค้างจริงๆ ไม่มีใครรู้ว่าเขาพูดด้วยความกล้าหาญ หรือว่าความหยิ่งผยอง!

“คุณฉี คุณใช้พลังแบบไหนกันแน่? ถึงขนาดทำให้คนทั้งกองทัพกระเด็นออกไป ทั้งยังระเบิดรถบรรทุกพวกนั้นทั้งหมด!” หลี่อวิ๋นหว่านถามอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นฉีเติ่งเสียนกลับมาที่บริษัทอย่างปลอดภัย

“ถ้าคุณอยากรู้ วันนี้ตอนเย็นก็มาที่บ้านผมสิ ผมจะค่อยๆเล่าให้คุณฟังทีละนิด” ฉีเติ่งเสียนส่งสายตาอย่างมีเลศนัย

หลี่อวิ๋นหว่านอดไม่ได้ที่จะชกเขาไปทีนึง และพูดว่า "นายอย่าแม้แต่จะคิดเลยนะ ช่วงนี้ฉันต้องอยู่ดูแลแม่"

“ถ้าฉันไม่อยู่ดูแลเธอ เธอคงยิ่งไม่เห็นด้วยกับการที่เราสองคนคบกันอย่างแน่นอน”

“นายไม่ต้องอุบไว้แล้ว บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!”

ฉีเติ่งเสียนอธิบายคร่าวๆเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้หลี่อวิ๋นหว่านฟังหนึ่งรอบ ทำให้หลี่อวิ๋นหว่านรู้สึกโล่งใจ

“จริงสิ วันนี้ฉันได้พบกับผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งบนถนน เธอดูหน้าตาคล้ายๆคุณนิดหน่อย เธอคงจะไม่ใช่แม่ของคุณใช่ไหม?” ฉีเติ่งเสียนถาม