มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 278

เชฟเชนโก้บอกกับสวีเอ้าเสวี่ยถึงข่าวว่าบ็อกดานอฟอยู่ที่โรงแรมเทียนตี้ซึ่งทำให้สวีเอ้าเสวี่ยประหลาดใจ!

ดังนั้นสวีเอ้าเสวี่ยจึงเตรียมการทันทีและต้องการพบบ็อกดานอฟ

แต่ถึงอย่งนั้นดูเหมือนบ็อกดานอฟจะไม่พร้อมที่จะให้เกียรติเธอและปฏิเสธเธอออกไปทันที

แม้ว่าสวีเอ้าเสวี่ยจะมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งในประเทศหัวกั๋ว แต่บ็อกดานอฟที่เป็นคน ประเทศเสวี่ยไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เท่าไหร่นัก

“ถ้าฉันสามารถให้บ็อกดานอฟลงทุนและสร้างโรงงานในเมืองตงไห่ได้ โครงการท่าเรือน้ำลึกนี้ต้องเป็นของฉันแน่!” สวีเอ้าเสวี่ยกล่าวกับเชพเชนโก้

“คุณเชฟเชนโก้ คุณช่วยหาทางให้เขามาพบฉันได้ไหม?”

“หากสำเร็จ ฉันจะขอบพระคุณอย่างสูง!”

แต่เชฟเชนโกยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า: “คุณสวี คุณบ็อกดานอฟไม่ใช่คนที่คุณสามารถพบได้ถ้าเพียงแค่เพราะคุณต้องการ ไม่ว่าบริษัทจะหาเลี้ยงชีพได้หรือไม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับสีหน้าของเขา ถ้าผมไปขอร้องเขา มีแนวโน้มว่าเขาก็คงไม่ไว้หน้าผมเช่นกัน”

สวีเอ้าเสวี่ยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปหารือกับอวี้เสี่ยวหลงเพื่อหาวิธีแก้ปัญหา

หลังจากที่อวี้เสี่ยวหลงทราบข่าว เธอก็รีบมาทันที

เมื่อเผชิญหน้ากับเทพธิดาแห่งสงครามหญิงที่กำลังมาแรงจากประเทศหัวกั๋ว บ็อกดานอฟก็ให้เกียรติอวี้เสี่ยวหลงเข้าพบ

ทั้งสองคุยกันประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนที่อวี้เสี่ยวหลงจะออกจากห้องของบ็อกดานอฟ

“เสี่ยวหลง เป็นยังไงบ้าง?!” สวีเอ้าเสวี่ยถามอย่างตื่นเต้น

“เขาไม่ตอบฉัน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สนใจเรื่องนี้เท่าไหร่” อวี้เสี่ยวหลงส่ายหัวและพูดอย่างช่วยไม่ได้

ทันใดนั้นสวีเอ้าเสวี่ย รู้สึกผิดหวังก่อนจะกล่าวว่า: “ถ้าเราได้รับเงินลงทุนจาก บ็อกดานอฟ โครงการท่าเรือน้ำลึกนี้ก็จะไม่มีวันตกไปอยู่ในมือของคนอื่นแน่”

อวี้เสี่ยวหลงกล่าวว่า: “ฉันหาคนที่ช่วยเธอพาเชฟเชนโก้มาได้ ซึ่งจริงๆ ก็เพียงพอแล้ว หากบ็อกดานอฟไม่ถูกลากเข้าสู่การลงทุนสร้างโรงงาน ทุกอย่างจะเป็นเรื่องง่าย”

สวีเอ้าเสวี่ยกล่าวว่า: “ฉันแค่คิดว่าประโยชน์ของแผนการสร้างท่าเรือน้ำลึกอ่าวตะวันออกของเมืองตงไห่มีมาก จะได้ดึงดูดคนที่มีเงินและอำนาจมากขึ้น เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าควรจะดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศไหน”

“ถ้ามีบ็อกดานอฟอยู่ เราก็สบายใจได้”

“สิ่งที่ฉันอยากทำคือการทำให้คนเข้าใจผิดต่างหาก”

อวี้เสี่ยวหลงยิ้มและพูดว่า: “มันก็สมเหตุสมผล แต่ฉันไม่คิดว่าเธอต้องคิดมากเกินไป”

แม้ว่าสวีเอ้าเสวี่ยจะไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ อวี้เสี่ยวหลงไม่สามารถช่วยเรื่อง บ็อกดานอฟได้ ดังนั้นเธอจึงไม่มีความคิดอื่นๆ ที่ดีอีก

ข่าวการมาถึงเมืองจงไห่ของบ็อกดานอฟแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว

มีคนจำนวนนับไม่ถ้วนมาเยี่ยมเยือนบ็อกดานอฟ ทุกคนต้องการใช้โอกาสนี้ติดต่อกับเขา คงจะดีกว่าถ้าพวกเขาสามารถโน้มน้าวให้เขาลงทุนสร้างโรงงานด้วยได้ ด้วยวิธีนี้พวกเขาอาจจะคว้าส่วนแบ่งโครงการท่าเรือน้ำลึกอ่าวตงไห่ที่นำโดยทางการของเมืองตงไห่ได้! นั่นเป็นโปรเจ็กต์ใหญ่มูลค่าเจ็ดหมื่นล้าน ที่ใครๆ จะต้องอิจฉา!

อีวานนอฟเลขาของบ็อกดานอฟเป็นคนนัดพบเจรจาต่างๆและเขาได้รับผลประโยชน์มากมาย อย่างของขวัญสำหรับการเข้าร่วมประชุมเพียงอย่างเดียวมีมูลค่ามากกว่าสิบล้านล้าน

“ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสามารถโน้มน้าวบ็อกดานอฟได้ เธอไม่ต้องห่วง”เมื่อเห็นแบบนี้อวี้เสี่ยวหลงก็รู้สึกโล่งใจก่อนจะพูดกับสวีเอ้าเสวี่ย

สวีเอ้าเสวี่ยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก คนเหล่านี้ล้มเหลวในคำขอพบ บ็อกดานอฟและพวกเขาได้พบเพียงเลขาของเขาเท่านั้น

….......

เดิมทีหยางกวนกวนต้องการพักผ่อนที่บ้านอย่างเต็มที่ แต่ฉีเติ่งเสียนเรียกก็เรียกเธอมา

“บอสคะ นี่มันวันหยุดสุดสัปดาห์ก็ยังอยากจะเรียกทาสอย่างฉันออกมา!” หยางกวนกวนเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เธอยังเป็นผู้ได้บาดเจ็บที่ต้องการพักฟื้น

ความกตัญญูและความเคารพเป็นสองสิ่งที่แยกจากกัน!

“คุณฉี บุคคลสำคัญในประเทศเสวี่ยที่คุณกำลังจะพบในวันนี้คือใคร? เขาคือกู่ซินสกีใช่ไหม?!” หยางกวนกวน ถามอย่างตื่นเต้น

“ประธานเฟยเสวี่ยอินเตอร์เนชั่นแนลกรุ๊ป,บ็อกดานอฟเป็นลูกชายของกู่ซินสกี้” ฉีเติ่งเสียนเหลือบมองที่หยางกวนกวนแล้วพูดอย่างใจเย็น

เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีสมอง เขาสามารถทำให้คนตัวใหญ่ๆ มากมายกลัวเขาได้ นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาเจ๋งมากหรอกเหรอ?

ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ทำดีกับเขาตลอด เธอมักจะสาปแช่งเขาอยู่เสมอ เธอยังทำตัวเหมือนคนโรคจิตเมื่อไม่มีใครเห็น

ทำความรู้จักกับบุคคลสำคัญเหล่านี้มันใช่ว่าจะไปเจอได้ง่ายๆไม่ใช่เหรอ? เขากอดต้นขาของฉีเติ่งเสียน แบบนั่นต่างหากคือวิถีแห่งราชา!

ทั้งสองเดินทางตรงไปยังโรงแรมเทียนตี้

แต่ถึงอย่างนั้นอีวานอฟเลขาของบ็อกดานอฟเป็นคนออกมาพบทั้งสอง

“พวกเรามาพบกับบ็อกดานอฟ!” ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างสบายๆ

“ฉันรู้ว่าคุณต้องมาที่นี่เพื่อพบท่านบ็อกดานอฟ ท่านบ็อกดานอฟใช่คนที่คุณอยากเจอแล้วจะเจอได้เลย?” อีวานอฟถามเบา ๆ โดยมองไปด้านข้าง มีของขวัญมากมายกองอยู่ที่นั่น

รัฐบาลประเทศเสวี่ยทุจริตมานานแล้ว ทั้งเรื่องเงินสินบน บ็อกดานอฟขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจ อีวานนอฟจึงใช้โอกาสนี้อ้างรับสินบนแทน

เมื่อได้ยินแบบนี้ฉีเติ่งเสียนก็รู้สึกไม่มีความสุข ถ้าเขากล้ามาพบ บ็อกดานอฟด้วยตัวเองขนาดนี้แล้ว เขาจะต้องนำของขวัญมาด้วยเหรอ?

จากนั้นเขาจะต้องคิดพิจารณาให้รอบคอบว่าจะงดน่องไก่ที่กู่ซินสกีที่มักเติมเข้าไปในอาหารทุกมื้อในภายหลังหรือไม่