มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 281

บ็อกดานอฟดูอับอายมากกู่ซินสกีขอให้เขามาที่จงไห่เพื่อฟังคำสั่งการของฉีเติ่งเสียน

ทันใดนั้นอีวานอฟ ที่อยู่ด้านข้างก็หน้าเปลี่ยนสีด้วยความหวาดกลัว...

“แน่นอนว่าเขาคือคุณฉีที่พวกคุณรอ และเขาได้ติดต่อกับพ่อของคุณ คุณกู่ซินสกี” หยางกวนกวน พูดจากด้านข้างทำลายการความเงียบขึ้นมา

หลังจากฟังคำพูดของหยางกวนกวนแล้ว เฉียวชิวเมิ่งก็สับสนอีกครั้ง ผู้ชายคนนี้ ฉีเติ่งเสียน สามารถจัดการกับผู้มีอำนาจรายใหญ่ในประเทสเสวี่ยเช่นกู่ซินสกี ได้อย่างไร?

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อบ็อกดานอฟมาที่เมืองจงไห่ เขามาเพื่อฉีเติ่งเสียนเลยงั้นเหรอ? !

บ็อกดานอฟรีบยื่นมือออกมาและยิ้มอย่างจริงใจให้ฉีเติ่งเสียน: “คุณฉี ฉันขอโทษจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าเป็นคุณมาก่อน ดังนั้นโปรดอย่าโกรธกันเคืองเลย!”

แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่บ็อกดานอฟจะไม่เคารพฉีเติ่งเสียน เพราะตอนนี้กูซินสกีอาศัยอยู่ในเรือนจำโยวตู และต้องอาศัยฉีเติ่งเสียนเพื่อดูแลเขา มิฉะนั้นเขาอาจถูกคน KGB*สังหารได้ตลอดเวลา (*คณะกรรมการความมั่นคงแห่งรัฐ-สภาพโซเวียต)

หากเมื่อกู่ซินสกีเสียชีวิต ทางการของประเทศเสวี่ยจะสามารถจัดการกับเฟยเสวี่ยอินเตอร์เนชั่นแนลได้อย่างไม่ต้องมีหลักการ เมื่อถึงเวลานั้น ทุกอย่างเกี่ยวกับบ็อกดานอฟก็จะหายไปด้วย

ฉีเติ่งเสียนไม่แปลกใจ และยื่นมือออกไปจับมือของบ็อกดานอฟ โดยไม่ใส่ใจ ก่อนจะพูดว่า: “ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับคนที่ไม่รู้ แต่เลขาของนาย.....”

หลังจากที่บ็อกดานอฟจับมือกับฉีเติ่งเสียน เขาก็หันกลับมาและเตะอีวานอฟ ทำให้เขาเดินโซเซและล้มลงกับพื้น

“ไอ้สารเลวตาบอด ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้าคุณฉีมาหาฉัน นายต้องรีบพาเขาเข้ามา!” บ็อกดานอฟสาปแช่งด้วยความโกรธ

“ผม......ผมไม่รู้.......” อีวานอฟลังเล ความกล้าหาญที่เคยมีของเขาแทบจะพังทลายหายไป

ฉีเติ่งเสียน พูดด้วยรอยยิ้มครึ่งหนึ่ง: “คุณอีวานอฟ ยุ่งอยู่กับการรวบรวมของกำนัลจากคนอื่น เขาจะจำคำพูดของนายได้อย่างไร? บ็อกดานอฟ”

ใบหน้าของบ็อกดานอฟมืดลงและเขาพูดอย่างเคร่งขรึม: “คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้และขอโทษคุณฉีซะ! หากคุณฉีไม่ยกโทษให้นาย นายก็ไม่ต้องกลับไปที่ประเทศเสวี่ย”

อีวานอฟคุกเข่าลงตรงหน้าฉีเติ่งเสียนโดยไม่พูดอะไรเลยและร้องออกมา: “คุณฉี ผมรู้ว่าผมผิด ผมยินดีที่จะยอมรับการลงโทษ โปรดยกโทษให้ผมด้วย”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างไร้ความรู้สึก: “ทำไมฉันต้องยกโทษให้คุณด้วย”

การแสดงออกของอีวานอฟหยุดนิ่ง

“ฆ่าเขาซะ การมีเลขาแบบนี้ไว้ก็ถือเป็นหายนะเช่นกัน” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสงบ

“คำพูดของคุณฉีฟังดูเข้าท่า” บ็อกดานอฟกระตุกมุมปาก โบกมือและทันใดนั้นก็มีคนคนหนึ่งเดินก็ออกมา

อีวานอฟตกใจมากจนน้ำตาไหลและตัวสั่นไปทั้งตัว ตอนนั้นเขาหยิ่งจองหองมาก และตอนนี้เขาดูไม่ได้เลย

เฉียวชิวเมิ่งเมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ในใจก็รู้สึกตกใจมาก ด้วยคำพูดเพียงคำเดียวจากฉีเติ่งเสียน บ็อกดานอฟสามารถสั่งการสังหารเลขาของเขาเองได้งั้นหรือ?

อีวานอฟถูกคนของบ็อกดานอฟ ลากออกไป เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดซึ่งทำให้หัวใจแทบจะหยุดเต้น

ฉีเติ่งเสียนไม่สนใจว่าบล็อกดานอฟจะให้ใครสังหารอีวานอฟจริงๆ หรือไม่ เพราะขยะประเภทนี้จะไม่มีผลกระทบต่อเขาอีกไม่ว่าจะมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้วก็ตาม

“นี่คงเป็นภรรยาของคุณ คุณฉี เธออายุน้อยและยังสวยมาก มีท่าทีสง่างาม น่าอิจฉาจริงๆ” บ็อกดานอฟสุภาพกับหยางกวนกวนยื่นมือออก

หยางกวนกวนตกตะลึง เธอยื่นมือออกมาแล้วพยายามอธิบาย: “ฉันไม่......”

บ็อกดานอฟหันไปหาเฉียวชิวเมิ่ง แล้วพูดว่า: “คุณต้องเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณฉี คุณน่าทึ่งจริงๆ คุณกล้าพูดเพื่อความยุติธรรมโดยไม่หวั่นเกรงเลย ฉันขอแสดงความเคารพต่อคุณอย่างสูง!”

เฉียวชิวเมิ่งไม่พูดอะไรและดูไม่มีความสุข

บ็อกดานอฟเข้าใจผิดว่าหยางกวนกวนเป็นภรรยาของฉีเติ่งเสียนและเฉียวชิวเมิ่งที่เป็นอดีตภรรยาถูกเข้าใจผิดว่าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาซึ่งไร้สาระจริงๆ

“เอาล่ะ คุณบ็อกดานอฟ หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว” ฉีพูดอย่างสงบและโบกมือ