มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 296

“ลุงเฉียว เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

ฉีเติ่งเสียนมองเห็นเฉียวกั๋วเทาท่าทางไม่สบาย อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และพูดถาม

เฉียวกั๋วเทาโบกมือ ฝืนยิ้มและพูด“นายไม่ต้องสนใจฉัน ไปดูชิวเมิ่งก่อน เธอศีรษะได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้จำใครไม่ได้แล้ว”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า เดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย ก็เห็นเฉียวชิวเมิ่งนอนตะแคงมองมาทางตัวเอง สายตาที่ไร้วิญญาณก็ปรากฏแสงกะพริบทันที

“คุณสามี!”เฉียวชิวเมิ่งดีใจจนร้องตะโกนขึ้นมา

ฉีเติ่งเสียนตกใจเสียงพูดตะโกนของเธอ ต่อให้อยู่ในชีวิตแต่งงานปกติ เฉียวชิวเมิ่งก็ไม่เคยเรียกตัวเองแบบนี้ ตอนนี้หย่ากันแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะพูดใหม่แล้ว?!

พั่งซิ่วอวิ๋นพูดเสียงต่ำ“สมองของเธอถูกกระแทกจนได้รับบาดเจ็บ ไม่รู้ว่าสถานการณ์เป็นยังไง นายไปอยู่เป็นเพื่อนเธอเถอะ”

ฉีเติ่งเสียนเดินมาถึงข้างกายของเฉียวชิวเมิ่ง และพูด“เกิดอะไรขึ้น ได้รับบาดเจ็บจนกลายเป็นแบบนี้?”

แน่นอนว่าเขาดูออก เฉียวชิวเมิ่งร่างกายไม่ได้รับบาดเจ็บทางอุบัติเหตุรถยนต์ แต่ถูกคนทำร้าย

“ฉันเหมือนจะถูกคนรังแกแล้ว เพียงแต่ เหตุผลเป็นเพราะว่าคุณไม่อยู่ข้างกายปกป้องฉัน!”เฉียวชิวเมิ่งร้องไห้ขึ้นมา น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย

ฉีเติ่งเสียนฝืนยิ้มนั่งลงข้างกายเธอ สีหน้าดีขึ้นมา

ฉีเติ่งเสียนยื่นมือไปบีบข้อมือเธอไว้ และพูดถาม“นี้คือเธอสูญเสียความทรงจำเหรอ?”

เฉียวชิวเมิ่งมองเขาด้วยความมึนงง สีหน้าเต็มไปด้วยความแปลกใจ และพูด“ฉันไม่ได้สูญเสียความทรงจำ ฉันยังจำคุณได้ คุณเป็นสามีของฉัน!”

พั่งซิ่วอวิ๋นกับเฉียวกั๋วเทาที่อยู่ด้านหลังได้ยินก็น้ำตาไหล รู้สึกว่าเฉียวชิวเมิ่งน่าเวทนาจริงๆ ถูกหลงจงฉวนทำร้ายจนกลายเป็นแบบนี้ พวกเขาช่วยอะไรไม่ได้เลย

“ใช่ เธอจำได้ชัดเจนมาก”ฉีเติ่งเสียนพูดปลอบใจเธอ

ในเวลาเดียวกัน ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมา ถึงแม้ว่าเฉียวชิวเมิ่งจะหย่ากับตัวเองแล้ว ก็ไม่ใช่ใครที่จะสามารถมารังแกได้เถอะ?

ตระกูลเฉียวมีบุญคุณกับเขา ตอนนั้นถูกเมืองหลวงขับไล่ออกมา แต่ว่าตระกูลเฉียวช่วยเหลือเขาในช่วงนั้น

“กอด!”เฉียวชิวเมิ่งยื่นมือออกมาพลางพูดออดอ้อน

“ได้ๆ ฉันอุ้มเธอนั่งพิง เธออย่าขยับไปมา”ฉีเติ่งเสียนยื่นมือไปกอดให้เฉียวชิวเมิ่งลุกขึ้น หลังจากนั้นก็ปรับให้เตียงสูง ให้เธอนั่งพิง

เฉียวชิวเมิ่งนำศีรษะของตัวเองซุกเข้าไปในอ้อมอกของเขา พูดด้วยความเจ็บปวด“ฉันเหมือนจะลืมเรื่องราวไปเยอะมาก คุณสามีอย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว…”

ฉีเติ่งเสียนตบไหล่ของเธอ พลางพูดอย่างอบอุ่น“ไม่มีทาง เธอพักผ่อนให้ดี ฉันจะไม่ทิ้งเธอไว้คนเดียว”

เฉียวเติ่งเสียนรู้สึกได้ว่า เฉียวชิวเมิ่งได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง ต้องให้ซุนชิงเสวียนเข้ามาช่วยตรวจดูอาการ

สำหรับโรคนี้ ฉีเติ่งเสียนไม่มีวิธีรักษาจริงๆ โรคที่เขาสามารถรักษาได้ ค่อนข้างจะเป็นอยู่ในวงแคบ

“คุณสามีดีจริงๆ..” เฉียวชิวเมิ่งยิ้มและพูด ใบหน้าบวมแดงแนบกับอ้อมอกของเขา สีหน้าเสพสุข

ฉีเติ่งเสียนฝืนยิ้ม การแสดงออกภายนอกของเฉียวชิวเมิ่งก็คือผู้หญิงที่แข็งแกร่ง เพราะว่าเธอมีอวี้เสี่ยวหลงเป็นไอดอล เลียนแบบเธอในทุกด้าน หวังว่าตัวเองจะสามารถมีอำนาจยิ่งใหญ่

บางที คนที่ท่าทางเอาอกเอาใจและโอนอ่อนผ่อนตาม จึงจะเป็นนิสัยจริงๆของเธอเถอะ…

ฉีเติ่งเสียนจำได้ ตอนเด็ก แทบจะเป็นแบบนี้

“ใครรังแกเธอ?จำได้ไหม?”ฉีเติ่งเสียนพูดถาม

“จำไม่ได้แล้ว จำได้แค่ศีรษะของฉันถูกทุบ เจ็บมาก…”เฉียวชิวเมิ่งพูดบ่นพึมพำ สายตาเปลี่ยนเป็นเหม่อลอยขึ้นมา เธอจำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ