มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 31

สีหน้าของพี่จิ้งเคร่งขรึมก่อนที่เธอจะยิ้มขึ้นมา ซึ่งมันเป็นรอยยิ้มที่ดูเย็นชามาก

“โอเค พ่อหนุ่ม ฉันก็อยากรู้จริงๆว่าทําไมนายถึงกล้าหักหน้าฉันได้!” พี่จิ้งพูดด้วยโทนน้ำเสียงต่ำ พร้อมกับดวงตาที่แหลมคม

“ถ้าเธอยังดึงดันที่จะเข้าข้างคนผิดอยู่ ฉันก็จะเอาหน้าหวังเป้าถูกับภพื้นอีกครั้ง แล้วก็เอาหน้าสวยๆของเธอกดลงโถส้วมดีไหม!” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างครุ่นคิด

หวังเป้าที่โกรธมากอยู่แล้วก็คิดไม่ถึงว่าฉีเติ่งเสียนจะยโสได้ขนาดนี้ ทั้งไม่เห็นเขาในสายตาและไม่ไว้หน้าพี่จิ้งเลยสักนิด

หลงย่าหนานมองฉากนี้จากด้านบนและพูดว่า : “เรื่องใหญ่แล้ว ฉันจะโทรหาพี่จิ้งให้หยุดเรื่องนี้”

สวีเอ้าเสวี่ยยิ้มและพูดว่า: “อย่าเพิ่งสิ กำลังสนุกเลย ปล่อยให้พวกเขาทะเลาะกันต่อไปแล้วเราคอยดูละครไม่ดีกว่าเหรอ?”

หลงย่าหนานส่ายหัวและพูดว่า: “คุณหนูเป็นคนฉีกสัญญางานแต่งก่อน ในใจของคุณหนูก็คงรู้สึกผิดกับฉีเติ่งเสียนอยู่บ้าง ถ้าวันนี้เขามีเรื่องขึ้นที่นี่ แล้วฉันปล่อยให้เขาโดนคนอื่นจัดการ คุณหนูรู้คุณหนูต้องไม่พอใจแน่นอน!”

“เสี่ยวหลงเธอนี่เป็นคนจิตใจดีจริงๆ ถ้าฉันมีผู้ชายที่ไม่มีความสามารถดีแต่ปากแบบนี้อยู่ข้างกาย ฉันคงจะปล่อยให้เขาไปตายให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทําได้” สวีเอ้าเสวี่ยหยิบไวน์แดงขึ้นมาจิบ ส่ายหัวและยิ้ม

เวลานี้ บรรยากาศด้านล่างอยู่ในจุดที่ตึงเครียดมาก คาดว่าอีกไม่นานมันใกล้จะระเบิดออกแล้ว

ในขณะที่พี่จิ้งกําลังจะเอ่ยปากพูด โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เป็นสายเรียกเข้าจากหลงย่าหนาน

เธอขมวดคิ้วก่อนจะกดรับสาย

“พี่จิ้ง เรื่องวันนี้ฉันขอเถอะ ช่วยเห็นแก่หน้าฉันหน่อยนะ ถือว่าฉันติดหนี้บุญคุณก็แล้วกัน” หลงย่าหนานพูดอย่างเย็นชา

“ฮ่ะ...…ย่าหนานเธอรู้จักเขาเหรอ? ในเมื่อเธอเอ่ยปากขอมาขนาดนี้ ฉันจะไม่ยอมได้อย่างไง?” หลังจากได้ยินสิ่งนี้ พี่จิ้งก็พูดด้วยรอยยิ้มบางๆ

หลงย่าหนานพูดขึ้นอีกว่า: “แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น หวังว่าพี่จิ้งจะเห็นแก่หน้าฉันนะคะ”

พี่จิ้งพูดว่า “ไม่มีปัญหา!”

เมื่อพูดจบหลงย่าหนานก็วางสายลง

“พี่จิ้งว่าไงบ้าง?” หวังเป้ามองไปที่พี่จิ้งพร้อมกับถามขึ้นมา

พี่จิ้งวางโทรศัพท์มือถือของเธอไว้ข้างๆ และมองดูฉีเติ่งเสียนอย่างพิจารณา เจ้าหนุ่มนี่ไม่เบาเลยนะ ทำให้หลงย่าหนานถึงกับออกหน้ารับแทนเขาได้!

พี่จิ้งโบกมือและพูดว่า: “หวังเป้า เรื่องที่มีคนเหยียบเท้านายในห้องน้ำวันนี้ คงมีการเข้าใจผิดกันนิดหน่อย”

“เรื่องวันนี้มีคนโทรเคลียร์กับฉันแล้ว จบแค่นี้ก็แล้วกัน”

ในขณะที่เธอพูด เธอก็ทําตัวไม่ถูกเล็กน้อยเช่นกัน

ความเย่อหยิ่งของฉีเติ่งเสียนทําให้เธอไม่มีความสุข แต่เพื่อเห็นแก่หน้าของหลงย่าหนานเธอก็ทำอะไรไม่ได้!

หรือในความจริงอาจจะหมายถึงผู้หญิงที่อยู่เบื้องหลังของหลงย่าหนาน ที่ทำให้เธอไม่สามารถจะหักหน้าได้!

หวังเป้าและคนอื่นๆ ต่างก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินประโยคนั้น

อู๋เส่ายังจ้องไปที่พี่จิ้งด้วยอาการงุนงง ก็เห็นๆอยู่ว่าฉีเติ่งเสียนทําให้พี่จิ้งขุ่นเคือง แต่หลังจากที่พี่จิ้งได้รับโทรศัพท์ เธอกลับปล่อยเขาไปง่ายๆแบบนี้เหรอ?

“แต่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น! คราวหน้าถ้านายยังกล้ามาสร้างปัญหาในบาร์ของฉันอีก ก็อย่าโทษว่าฉันไม่เห็นแก่หน้าใครก็แล้วกัน” จู่ๆ พี่จิ้งแสดงสีหน้าอย่างเย็นชาพร้อมกับพูดอย่างจริงจัง

ฉีเติ่งเสียนโค้งริมฝีปากอย่างดูถูกเหยียดหยาม เขานั่งอยู่บนโซฟาอย่างสงบนิ่ง พร้อมกับจิบไวน์โดยไม่สนใจอะไรเลย

ซึ่งท่าทางแบบนี้ทําให้พี่จิ้งโกรธมาก แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้

“โอเค ฉันไม่รู้ว่านายมีวิธีการอะไรที่ทำให้ผู้ช่วยของอวี้เสี่ยวหลงพูดแทนนายได้ ฉันเห็นแก่หน้าเธอหรอกนะ! ถ้าครั้งหน้านายอยู่ในกำมือฉัน ฉันจะไม่ปล่อยนายไว้แน่!” แววตาของพี่จิ้งมองอย่างเย็นชา

“ใครโทรหาพี่จิ้งเหรอ?” หลี่อวิ๋นหว่านถาม “นายกหวง?”

“น่าจะไม่ใช่เขา ฉันก็ไม่รู้” ฉีเติ่งเสียนยักไหล่ เขาไม่สนใจที่จะคิดถึงเรื่องนี้

เขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ หลังจากที่พี่จิ้งรับโทรศัพท์แล้วเธอก็สงบลง ถือว่าเป็นโชคดีอย่างหนึ่ง มิฉะนั้นเขาคงได้ทำให้พวกเขารับรู้ถึงความร้ายกาจของรองหัวหน้าใหญ่แห่งเรือนจำโยวตูไปแล้ว

“ผู้หญิงคนนี้ทำเป็นอวดเก่ง ก็แค่มีคนคอยหนุนหลังให้ก็เท่านั้น ”ฉีเติ่งเสียนพูด

“อืม……แล้วนายมีใครหนุนหลังนายล่ะ ถึงได้กล้าดีขนาดนี้?” หลี่อวิ๋นหว่านอดไม่ได้ที่จะพูด

“ฉันเหรอ? ตัวฉันนี่แหละใหญ่ที่สุด!” ฉีเติ่งเสียนเต็มไปด้วยความรังเกียจ

เขาต้องการคนหนุนหลังเหรอ? ผู้กระทําผิดเหล่านั้นที่อยู่ในเรือนจํารับต่างคอยใช้เขาในฐานะพ่อของพวกเขาคนหนึ่ง ถ้าไม่พอใจใครก็สามารถตายได้ไม่กี่นาที

หลี่อวิ๋นหว่านแทบจะสำลักไวน์ออกจากปากทันที ในตอนที่เธอกําลังจะพูดต่อนั้นเธอก็เห็นผู้หญิงสองคนเดินลงบันไดมาจากชั้นสอง

คนหนึ่งผมสั้น ท่าทางแข็งแกร่งเดินลงมาอย่างกล้าหาญ อีกคนผมยาวสวย สวมใส่เสื้อผ้าหรูหรา ทุกย่างก้าวของพวกเธอแสดงให้เห็นถึงความมั่งคั่งและจิตวิญญาณอันสูงส่ง มีเพียงแต่ตระกูลร่ำรวยเท่านั้นที่สามารถปลูกฝังความภาคภูมิใจแบบนี้ได้!

และสิ่งที่ทําให้เธอประหลาดใจคือผู้หญิงผมสั้นเดินตรงมาหาฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนเลิกคิ้วด้วยความไม่พอใจและเป็นคนเอ่ยปากพูดขึ้นว่า: “เมื่อกี้เธอเป็นคนโทรมาเหรอ?”

หลี่อวิ๋นหว่านรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้เป็นใครแล้วทำไมเธอถึงรู้จักฉีเติ่งเสียน และเธอสามารถทําให้คนอย่างพี่จิ้งสงบลงด้วยแค่การโทรหา?

ขนาดหวังเป้าที่อวดดีขนาดนั้นยังยอมถอยหลังจากที่พี่จิ้งเปิดปากพูด!

ผู้หญิงที่ทำให้พี่จิ้งยอมถอยได้ ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน?!