มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 324

เสียงระเบิดทำให้คนของสวีเอ้าเสวี่ยตกใจ พวกเขาบุกเข้ามาและนั่นทำให้พวกเขาได้เห็นภาพที่สยดสยอง

เห็นเพียงเเค่สวี่เอ้าเสวี่ยนั่งเหม่อลอยอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ใบหน้าของเธอนั้นเต็มไปด้วยเลือดและยังคงมีเลือดหยดลงอยู่เรื่อยๆ

บนหัวไหล่ของเธอมีไส้เล็กๆของหนูพาดอยู่…

“ประธานสวี่ ประธานสวี่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม!” ทุกคนพากันเป็นห่วงจึงเอ่ยถาม

เมื่อสวีเอ้าเสวี่ยได้สติ ทั้งร่างนั้นก็สั่นเทาเมื่อครู่เธอถึงกับใบ้กินจนทำอะไรไม่ถูก!

เธอเป็นคนรักความสะอาดอีกทั้งยังเป็นคนที่ขี้กลัว และตอนนี้เธอก็รู้สึกอยากจะอ้วกออกมา เธอรีบดึงทิชชู่ออกมาเพื่อเช็ดหน้าเช็ดแก้มที่เลอะเปรอะเปื้อน

“ฉีเติ่งเสียน ฉันจะฆ่านาย ฉันกับนายจะอยู่ร่มโลกด้วยกันไม่ได้!”

สวีเอ้าเสวี่ยส่งเสียงคำรามปนเศร้าด้วยน้ำเสียงที่คับเเค้นใจ

ทุกคนเห็นว่าสวีเอ้าเสวี่ยนั้นเร่มยั้งสติตัวเองไม่อยู่อีกทั้งร่างกายของเธอก็สั่นเทา นี่เป็นครั้งเเรกที่พวกเขาได้เห็นสวีเอ้าเสวี่ยโกรธจนตั้วสั่นขนาดนี้

เเละเพียงไม่นานสวีเอ้าเสวี่ยก็เช็ดเลือดที่อยู่บนหน้าของเธอออกไปจนเกลี้ยง จากนั้นก็กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ “ออกไปให้หมด！”

หลังจากที่ทุกคนออกไปหมดแล้ว สวีเอ้าเสวี่ยก็ล็อกอินเข้าเว็ปไซต์เพื่อโพสต์ราคาค่าหัว ครั้งนี้ เธอต้องการให้ฉีเติ่งเสียนตาย!

แต่ทว่า เมื่อโพสต์ค่าหัวไปไม่นาน สวีเอ้าเสวี่ยก็ได้รับสายจากอวี้เสี่ยวหลง

“ฉันได้ยินมาว่าฉีเติ่งเสียนทำให้เธอตกอยู่ในที่นั่งลำบาก จนทำให้เธอต้องโพสต์ค่าหัวลงฟอรั่มใต้ดินเลยเหรอ? เธอลบออกเถอะ” อวี้เสี่ยวหลงพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ

“อะไรนะ? ให้ฉันลบออกอย่างนั้นเหรอ? นี่เสี่ยวหลง เธอรู้ไหมว่าเมื่อกี้นี้เขาส่งหนูระเบิดมาให้ มันระเบิดเต็มจนเลือดเต็มหน้าฉันเลยเนี่ย” สวีเอ้าเสวี่ยกรอกเสียงไปยังไปสายด้วยน้ำเสียงที่เหลืออด

แต่อสี้เสี่ยวหลงกลับยังคงนิ่งแล้วพูดว่า “นั่นเป็นเพราะว่าเธอใช้เล่ห์เหลี่ยมกับเขาก่อน เขาถึงได้โต้กลับเธอคืนมาเเบบนี้ไง ถ้าหากว่าเธอยังคงใช้วิธีนี้กับเขาอยู่ล่ะก็นะมันจะยิ่งเเย่ไปกันใหญ่!”

“เธอก็รู้ว่าฉันเป็นนักธุรกิจ ฉันไม่ใช่พวกมาเฟียอะไร”

“เธอมาเพื่อหาเงิน ไม่ได้มาเพื่อที่จะสู้รบปรบมือกับใคร”

“ตอนนี้เงินของเธอถูกเซี่ยงกรุ๊ปกดเอาไว้อยู่ เธอเพียงเเค่ใช้วิธีทางธุรกิจเพื่อเเก้ปัญหานี้ก็ได้ ทำไมถึงต้องทำขนาดนี้ล่ะ?”

เป็นเพราะอวี้เสี่ยวหลงจึงทำให้สวีเอ้าเสวี่ยนั้นใจเย็นลงบ้าง เธอพยักหน้าเบาๆแล้วพูดต่อ “ที่เธอพูดก็มีเหตุผล เมื่อกี้ฉันเองก็วู่วามไปหน่อย”

อวี้เสี่ยวหลงพูด “แล้วอีกอย่าง ฉีเติ่งเสียนเป็นผู้คุมเรือนจำ เเล้วเรือนจำโยวตูที่เขาทำงานอยู่เป็นที่ที่คุมขังอาชญากรที่ชั่วร้ายที่สุด!”

“เธอคิดว่าคนที่จัดการพวคนที่ขึ้นชื่อว่าชั่วร้ายที่สุดได้ตลอดทั้งวันจะกลัวเล่ห์เหลี่ยมเด็กๆเเบบเธออย่างนั้นเหรอ? ไม่เเน่ว่าเขาอาจะได้เรียนรู้วิชาต่อสู้ที่เหนือกว่าจากคนพวกนั้นก็ได้นะ?”

“เพราะฉะนั้นแล้ว ยิ่งสถานการณ์เข้าขั้นวิกฤติเมื่อไหร่เธอก็ต้องยิ่งทำใจให้เยฌนเเละมีสติมากเท่านั้น!”

สวีเอ้าเสวี่ยพ่นลมหายใจยาวพรืดออกมาแล้วพูดว่า “ฉันรู้เเล้วล่ะ แต่ว่าเรื่องอัปยศที่เกิดขึ้นกับฉันวันนี้ ฉันไม่ยอมอยู่เฉยๆเเน่!”

“รอให้เธอชนะ เธอคิดจะเอาคืนเขายังไงเธอก็จัดการได้เลย” อวี้เสี่ยวหลงกล่าว

หลังจากที่สวีเอ้าเสวี่ยวางสายจากอวี้เสี่ยวหลงเเล้ว เธอก็ลบราคาค่าหัวออกจากฟอรั่มโลกใต้ดิน ที่อวี้เสี่ยวหลงพูดนั้นก็ถูก ตอนนี้ราคาหุ้นนั้นถูกเซี่ยงกรุ๊ปกดอยู่ เธอไม่จพเป็นต้องเดินต่อไปให้สุด

วิธีการที่เด็ดขาดและไม่ธรรมดาขนาดนั้น รอให้พอถึงเวลาที่เหมาะสมแล้วอาศัยโอกาสนั้นใช้มัน

หวังหู่เองก็ได้รับของขวัญสุด “เซอร์ไพรส์” จากฉีเติ่งเสียน เเละเหได้รับเป็นหนูระเบิดเช่นเดียวกัน ฝั่งทางนั้นเองก็โกรธจนขีดสุดเช่นกัน

หลังจากที่ได้ข่าวว่าสวีเอ้าเสวี่ยนั้นระงับโทสะของตัวเองได้เเล้วลบราคาค่าหัวออกไปจากฟอรั่มเเล้ว เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไรจึงต่อสายเพื่อสอบถาม

สวีเอ้าเสวี่ยได้บอกในสิ่งที่อวี้เสี่ยวหลงนั้นพูดกับตนให้เขาฟัง เเน่นอนว่าตัวเขาเองก็เริ่มสงบและใจเย็นลงบ้าง เเต่ทว่าเเค้นนี้เขาจะจดจำไว้ให้ขึ้นใจ

“ฉันไม่ได้ปล่อยซะหน่อย ปกติฉันก็เป็นเเบบนี้อยู่เเล้ว เมื่อกี้คุณทำได้ดีมากจริงๆ!” ฉีเติ่งเสียนตะโกนตอบกลับไป

“หยุดไร้สาระน่าาา! ฉันสบายใจขึ้นเเล้ว ไม่อยากตีเเล้ว” หลี่อวิ๋นหว่านไม้แบตมินตันทิ้งไป หลังจากที่ได้ออกกำลังกายไปแล้ว ตอนนี้เธอเองก็รู้สึกว่าความไม่สบายใจเมื่อครู่นี้ไม่อยู่เเล้ว

จากนั้นเธอหันกลับก็เจอเข้ากับหยางกวนกวนเธอจึงหัวเราะพร้อมกับพูดว่า “กวนกวน ฝีมือของเธอดีกว่าฉัน เธออยากลองตีกับเขาสักหน่อยไหม?”

“ไม่จำเป็นหรอก ฉันไม่ชอบตีเเบตมินตัน” หยางกวนกวนตอบกลับดัวยสีหน้าเคืองๆ

ตอนนี้เธอมั่นใจเเล้วว่า ครั้งที่เเล้วที่ไปคลับกีฬาด้วยกันกับฉีเติ่งเสียนเขาไม่ได้เต็มใจเล่น อีกทั้งยังเเกล้งตีโง่ๆเพื่อให้เธอได้คะเเนน

แล้วเขาทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรล่ะ ตอนนี้ต่อให้เธอตีลังกาแล้วใช้ก้นคิดเเทนก็ยังคิดไม่ออกว่าเขาทำไปเพื่ออะไร!

“สักวันหนึ่งฉันจะตัดมือเขาให้ดู เจ้าเล่ห์ดีนักตาเฒ่านี่!” หยางกวนกวนรู้สึกว่าตัวเองนั้นถูกเขาหลอกจนทำให้รู้สึกเสียหน้าอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกภายในใจของเธอตอนนี้นั้นรับไม่ได้

เธอเดินไปหยุดอยู่ข้างๆหลี่อวิ๋นหว่านแล้วพูดว่า “สุขสันต์วันเกิดนะอวิ๋นหว่าน นี่คือของขวัญที่ฉันให้เธอนะ หวังว่าเธอคงไม่รังเกียจ”

หลี่อวิ๋นหว่านรับของขวัญชิ้นนั้นมาจากหยางกวนกวนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ดีใจว่า “ขอบใจเธอมากๆเลยนะ งั้นเย็นนี้ก็ไปกินข้าวเย็นก้วยกันเลยเป็นไง?”

“ฉันคงไม่ได้ไปกินข้าวด้วยหรอก…” หยางกวนกวนส่ายหัวเพื่อบอกปฏิเสธ

“เธอดูเธอสิ ทุกครั้งที่ถึงวันเกิดฉันทีไร เธอก็ให้ของขวัญ แล้วพอถึงวันเกิดของเธอ เธอกลับไม่บอกพวกเราเลยแถมยังไม่รับของขวัญจากพวกเราอีก!” หลี่อวิ๋นหว่านกล่าวตัดพ้อ

“วันเกิดฉันครั้งนี้มีคนอยู่เป็นเพือ่นเเล้ว ขอบคุณที่เป็นห่วงฉันนะ!” หยางกวนกวนระบายยิ้มอ่อนพร้อมกับพูด

ส่วนฉีเติ่งเสียนนั้นรู้สึกใจสั่นและบีบเเน่น หยางกวนกวนคนนี้คงไม่รู้หรอกนะว่าเขานั้นจงใจชวนเธอไปตีเเบตมินตันเพราะมีนัยอื่นเเฝงอยู่เลยอยากแก้เเค้นให้ตัวเองอย่างนั้นเหรอ?