มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 335

"ป่าว แค่นึกถึงเรื่องเก่าๆนิดหน่อย รู้สึกอึดอัดนิดๆ"

เฉียวชิวเมิ่งยิ้มอย่างจนใจ สีหน้าเศร้าเล็กน้อย ความทรงจํานี้ได้บอกกับเธอว่า ตามที่เธอคาดไว้ ชีวิตแต่งงานที่ใช้เวลาร่วมกับฉีเติ่งเสียนนั้นแย่มาก

ตอนนี้เธอถึงกับกังวลเล็กน้อย กลัวที่จะจําอะไรได้มากขึ้น ถึงเวลานั้น ยังสามารถใช้สภาพจิตใจแบบนี้มาจัดการกับความรักได้หรือไม่

นอนอาบแดดที่อบอุ่นบนชายหาด ไม่นาน เฉียวชิวเมิ่งก็หลับไป

พอตื่นขึ้นมา ก็ดึกแล้ว ฉีเติ่งเสียนปลุกเธอลุกขึ้น และเริ่มเก็บขยะ

หลังจากทิ้งถุงขยะลงในถังขยะริมชายหาดแล้ว ทั้งสองเตรียมออกจากที่แห่งนี้

"เดี๋ยวก่อน พวกคุณบุกเข้าไปในชายหาดส่วนตัวของเราแถมไม่จ่ายเงินก็จะไปแบบนี้เหรอ?!" ในเวลานี้ มีคนคนหนึ่งขวางทั้งสองคนเอาไว้

"ชายหาดส่วนตัว?" เฉียวชิวเมิ่งขมวดคิ้ว แต่ที่นี่ไม่มีสัญลักษณ์ใดๆเขียนว่าเป็นชายหาดส่วนตัวนะ

ทะเลของเมืองท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงบางแห่ง ส่วนใหญ่จะมีรีสอร์ทและโรงแรม รีสอร์ทและโรงแรมเหล่านี้มีชายหาดส่วนตัวแยกต่างหาก ต้องมีคีย์การ์ดของโรงแรมเท่านั้นที่สามารถเข้าออกชายหาดนี้ได้ ไม่งั้นจะถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยห้ามไว้

แน่นอนว่าถ้าเป็นชายหาดส่วนตัวของโรงแรมที่เชื่อมต่อกัน แค่มีคีย์การ์ดของโรงแรมไหนก็ตาม ชายหาดทั้งหมดนี้ก็สามารถเข้าออกได้ตามต้องการ

ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า "มีที่ไหนเขียนว่านี่เป็นชายหาดส่วนตัวของพวกคุณ?!"

คนนี้ยิ้มเหยียดแล้วพูดว่า "ตั้งแต่วินาทีที่พวกคุณก้าวเข้ามาในชายหาดนี้ ก็เป็นแล้ว! เห็นรีสอร์ทตรงนั้นไหม เราเป็นคนเปิดเอง พวกคุณบุกเข้าไปในชายหาดส่วนตัวของรีสอร์ทของเราโดยไม่ได้รับอนุญาต ต้องโดนค่าปรับ!"

เฉียวชิวเมิ่งโบกมือให้ฉีเติ่งเสียน ไม่อยากเสียเวลากับคนแบบนี้ เดี๋ยวเสียอารมณ์

"จ่ายมาหนึ่งล้าน ฉันจะปล่อยพวกคุณไป" ชายหนุ่มคนนี้หัวเราะและพูดด้วยสีหน้าคิดไม่ดี

เฉียวชิวเมิ่งชะงัก โกรธแล้วตอบว่า "ไม่ว่าชายหาดนี้เป็นชายหาดส่วนตัวของรีสอร์ทตงซานของพวกคุณหรือป่าว! ถึงจะใช่ ชายหาดของบ้านนายทํามาจากทองคําเหรอ? เราเข้าไปอยู่สักพัก จะให้หนึ่งล้าน?"

"ใช่ ชายหาดของเราทําจากทองคํา รีบเอามาหนึ่งล้าน! อย่าพูดเยอะ!" คนคนนี้พูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา

ฉีเติ่งเสียนตบไหล่เฉียวชิวเมิ่ง ยิ้มอย่างเสแสร้งแล้วพูดว่า "เมิ่งเมิ่ง คนโง่แบบนี้ไม่ต้องไปใช้เหตุผลด้วยหรอก คนประเภทนี้มาหาเรื่องชัดๆ ถ้าคุณไม่ต่อยเขาจนฟันร่วงทั้งปาก เขาไม่รู้จักเจ็บหรอก"

เฉียวชิวเมิ่งก็รู้สึกว่าคําพูดของฉีเติ่งเสียนนั้นสมเหตุสมผล เจอคนที่ไม่มีเหตุผลแบบนี้ บางทีการใช้วิธีที่ไม่ใช่เหตุผลเท่านั้นถึงเป็นวิธีแก้ปัญหาที่ง่ายที่สุด

"เห้ยพูดงี้ได้ไง?"

"รู้ไหมว่าผมเป็นใคร?"

"ผมเป็นผู้ดูแลรีสอร์ทตงซาน จางฮวน!"

หลังจากชายหนุ่มคนนี้ฟังคําพูดของฉีเติ่งเสียนแล้ว ก็รู้สึกรําคาญและหรี่ตาลงเล็กน้อย

เฉียวชิวเมิ่งหลุดขำ ชื่อนี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน ไม่รู้ว่าเขาจะอวดเก่งไปทำไม?

จางฮวนเห็นสีหน้าดูถูกเหยียดหยามบนใบหน้าของเธอ สีหน้าบึ้งตึงและพูดว่า "ไม่เคยได้ยินชื่อผมเหรอ?"

"ดีมาก งั้นมวยตระกูลหลี่พวกคุณคงเคยได้ยินใช่ไหม?"

"หลี่เทียนลั่วซึ่งเป็นหัวหน้าคนเล็กของมวยตระกูลหลี่ พวกคุณรู้จักใช่ไหม?"

"รีสอร์ทตงซานแห่งนี้ ก็คืออุตสาหกรรมของคุณชายหลี่เทียนลั่ว ผมเป็นลูกน้องของเขา!"

เมื่อจางฮวนพูดสิ่งเหล่านี้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภูมิใจราวกับว่าเขาเป็นรัฐมนตรีที่เป็นมือซ้ายและขวาของจักรพรรดิ ทำท่าทางผู้มีอำนาจเหนือคนทั้งปวง