มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 337

ฉีเติ่งเสียนไม่ใช่คนโง่ ถ้าหากทำให้เอิกเกริก ถึงเวลานั้นเรื่องก็จะยิ่งบานปลาย

ถึงยังไง ไม่มีใครรู้ว่าในรีสอร์ตนั้นตอนนี้มีคนแบบไหนบ้าง ก่อความวุ่นวายใหญ่โต พัวพันไปถึงหลายคน ถึงเวลานั้นเขาขี่เสือลงจากหลังเสือก็ยาก

ลากจางฮวนออกไปเหมือนลากสุนัขที่ตาย สองสามคนก็เดินมาถึงที่รีสอร์ต

พนักงานในรีสอร์ตเห็นฉากนี้ ก็ตกใจมาก ทุกคนตัวสั่นจนพูดไม่ออก

จางฮวนเป็นผู้รับผิดชอบพวกเขา นึกไม่ถึงว่าจะตีคนจนคนกลายเป็นแบบนี้แล้ว

“พวกผู้หญิงถูกขังไว้ด้านหลัง จำนวนคนไม่น้อย หนึ่งในนั้นก็มีคนที่ถูกหลอกมาเหมือนกับฉัน…”ผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บพูดบอกฉีเติ่งเสียน

จางฮวนเวลานี้ก็ครวญครางออกมา ฟื้นขึ้นมา เขารู้สึกถึงความเจ็บของอวัยวะทั้งห้า โดยเฉพาะท้อง เจ็บอย่างรุนแรง

ถีบเมื่อกี้ เกรงว่าถีบจนลำไส้ของเขาขาดแล้ว

“พวกนายยังมึนงงอะไรกัน รีบไปแจ้งกับคุณชายหลี่!”จางฮวนพูดอย่างอ่อนแอ

มีคนรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เตรียมจะโทรไปแจ้งหลี่เทียนลั่ว มองเห็นฉากนี้ ฉีเติ่งเสียนก็ไม่ขัดขวาง

เขาหันหน้าไปพูดกับผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บคนนั้น “พาฉันไปช่วยพวกเด็กผู้หญิงเหล่านั้นออกมาแล้วค่อยว่ากัน!”

ผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บก็พยักหน้า เดินไปถึงห้องหนึ่งที่ทึบ หลังจากที่ผลักประตูเข้าไป ก็พาฉีเติ่งเสียนเข้าไปข้างใน

ฉีเติ่งเสียนมองเห็นหอพักผู้หญิงที่ถูกปิดบังไว้ ผู้หญิงที่อยู่ในห้องมองเห็นผู้ชายเข้ามา ก็ตกใจจนตัวสั่นขึ้นมา

“ทุกคนไม่ต้องกลัว คุณผู้ชายคนนี้เป็นคนดี มาช่วยให้พวกเราออกไปจากที่นี่!”ผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บพูดตะโกนกับทุกคน

“ช่วยพวกเราออกไปจากที่นี่คุณแค่เขาคนเดียวเหรอ?”มีคนพูดถามด้วยเสียงสั่นเทา

“คนเดียวจะช่วยพวกเราได้ยังไง?กลัวว่าจะทำให้พวกเราตายเถอะ?”เด็กผู้หญิงอีกคนก็พูดด้วยความหวาดกลัว

“คุณผู้ชาย คุณสามารถพาคนหนีไปได้กี่คนล่ะ?คุณคนเดียวทำไม่ได้หรอก!”มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งพูดออกมาอีก

เด็กผู้หญิงเหล่านี้เสื้อผ้าหลุดหลุ่ย ใบหน้าอ่อนเพลียและง่วงนอน เพียงแต่ ทุกคนแทบจะมีหน้าตาสวย รูปร่างดีสมบูรณ์แบบ

ถึงแม้ว่าฉีเติ่งเสียนพูดด่าว่าเป็นคนลามก แต่เวลานี้ ผู้หญิงคนนี้กลับเคารพนับถือเขามาก

เขายื่นมือไปดึงผ้าปูเตียง คลุมบนร่างกายผู้หญิงสองสามคนนั้น และพูด“ฉันแค่คนเดียว แต่ฉันสามารถช่วยพวกเธอได้ ให้ออกไปจากที่นี่”

“คุณสู้กับพวกเขาไม่ได้ คุณไม่รู้ว่าคนที่มาเล่นสนุกที่นี่ เป็นใคร”เด็กผู้หญิงคนหนึ่งมองฉีเติ่งเสียน ทันใดนั้นก็น้ำตาร่วงขึ้นมา“ฉวยโอกาสตอนนี้ยังทัน คุณรีบหนีไป คิดวิธีนำเรื่องนี้แจ้งสื่อมวลชน บางทีอาจจะมีหวัง”

“พวกเราหนีไปกับคุณก็ต้องตายแน่นอน พวกเขาโหดเหี้ยมมาก ไม่มีทางปล่อยพวกเรา มีเพื่อนหลายคนถูกพวกเขาพาไปให้ฉลามกิน”ผู้หญิงอีกคนก็พูดขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น

เฉียวชิวเมิ่งที่อยุ่ด้านข้างก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เด็กผู้หญิงเหล่านี้น่าสงสารจริงๆ ถูกจางฮวนหลอกมาขังไว้ที่นี่ ใช้ชีวิตอย่างมืดมน

ถ้าไม่เชื่อฟัง จนกระทั่งจะฆ่าให้ตาย ฆ่าคนเป็นผักเป็นปลาจริงๆ ไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตา

ผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บคนนั้นที่ถูกฉีเติ่งเสียนช่วยไว้ก็เงียบไปสักพัก หลังจากนั้นก็พูด“พวกเราอย่าทิ้งโอกาส เมื่อกี้ฉันเพิ่งจะหนีออกไป คุณผู้ชายท่านนี้ช่วยฉันไว้!เขาเป็นฝ่ายพาฉันมาช่วยพวกเธอนะ!”

สุดท้ายก็มีคนถูกทำให้หวั่นไหวแล้ว สวมเสื้อคลุม ลุกขึ้นมาอย่างอ่อนแรง และพูด“ฉันไปกับคุณ!”

มีคนหนึ่งลุกขึ้นยืนออกมา เป็นธรรมชาติที่จะมีสองสามคนและอีกมากมายยืนขึ้นมา

อิสระ ใครไม่ต้องการล่ะ?

อิสระคือนามธรรม ก็เหมือนกับอากาศ ทำให้คนรู้สึกได้ แต่เวลาที่อิสระถูกคนอื่นช่วงชิงไป คุณจะรู้ว่ามันสำคัญแค่ไหน!

อิสระ คนมากมายโหยหาสิ่งนี้?

อิสระ ทำให้คนจำนวนมากกระหายโดยไม่คำนึงถึงชีวิต?

การปรากฏตัวของฉีเติ่งเสียน ทำให้ผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บพวกนี้ มองเห็นมีอิสระ

“คนนี้ถึงไม่ถึงว่าจะเป็นคนของตระกูลเฉียวแห่งเมืองหลวง พระเจ้า…เรื่องนี้ไม่ธรรมดาแล้ว เกรงว่าคุณชายหลี่ก็ช่วยไม่ได้แล้ว”

“ถ้าหากคนตระกูลเฉียวแห่งเมืองหลวงมาควบคุมเรื่องนี้ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่สามารถปกป้องได้แล้ว นั่นเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ของเมืองหลวง”

หลังจากที่ทุกคนได้ยินคำพูดของฉีเติ่งเสียน ก็มองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

พวกเธอได้ฟังคำพูดของฉีเติ่งเสียน ก็มีสติขึ้นมา ถ้าหากเขาเป็นคนตระกูลเฉียวแห่งเมืองหลวงจริง ถ้าอย่างนั้น พวกเธออาจจะมีทางรอดแล้ว!

จางฮวนได้ฟังก็ชะงักไป หลังจากนั้นก็เบิกตาโต สีหน้าตกใจมาก ในเวลาเดียวกัน ก็รู้สึกหวาดกลัวมาก!

ตระกูลเฉียวแห่งเมืองหลวง?

ภูมิหลังนี้ อาจจะใหญ่เกินไป!

“ตระกูลเฉียวแห่งเมืองหลวง?”

“น่าขำจริงๆ!”

“สิบกว่าปีก่อน ตระกูลเฉียวก็ถูกกวาดล้างไปแล้ว และประกาศว่าห้ามกลับมาที่เมืองหลวงอีก”

“ถึงตอนนี้ นายก็ยังใช้ชื่อเสียงของตระกูลเฉียว แสดงตัวหลอกคนอื่นไปทั่ว?”

“ถ้าหากตระกูลเฉียวแห่งเมืองหลวงยอมรับนาย นายก็โทรศัพท์ไปเรียกพวกเขาให้ฉันดู!”

“ถ้าแบบนั้น ฉันจะคุกเข่าลงบนพื้น มุดลงไปในเป้ากางเกงนาย!”

ก็เป็นเวลานี้ ประตูด้านนอกมีเสียงดังเข้ามา

ก็คือหลี่เทียนลั่ว!

เขาในเวลาสำคัญแบบนี้ ก็มาถึงรีสอร์ตแล้ว และ พอดีกับที่ได้ฟังประโยคนั้นของฉีเติ่งเสียน