มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 354

ตอนที่เหม่อลอย ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าที่ไหล่ของเขาเหมือนมีคนมาตบหนึ่งครั้ง

เขารู้สึกตื่นเต้นมาก เขากำลังจะขว้างคนที่ตบไหล่เขาโดยไม่รู้ตัว

แต่ว่า โชคดีที่จมูกของเขาได้กลิ่นของ Chanel No. 5 ที่หลอกหลอนเขานับครั้งไม่ถ้วน รีบเงียบลงแล้วยื่นมือไปจับมือที่เล็กๆแล้วจับไว้ในมือ

“พูดไปกี่ครั้งแล้ว อย่ามาตบไหล่ฉันอย่างเงียบๆมันอันตราย”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างไร้อารมณ์

รู้จักกันในนาน“นักสงคราม”ซุนลูถังเตือนญาติพี่น้องเขา อย่าเข้าใกล้เขาอย่างเงียบๆในระยะสามฟุต ไม่อย่างนั้นจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นได้ เขาฝึกกังฟูเข้ากระดูกและพัฒนาปฏิกิริยาตามธรรมชาติ บางครั้งเขาควบคุมตัวเองไม่ได้เพราะกลัวว่าจะทำร้ายใครโดยไม่ตั้งใจ

หลี่เสี่ยวหลงก็ไม่ชอบถูกคนตบไหล่เพราะเหตุผลเดียวกัน เมื่อร่างกายได้รับการตื่นตัวง่ายต่อการทำร้ายคน

หลี่อวิ๋นหว่านหัวเราะแล้วถามขึ้น: “นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ฉันเห็นคุณเหม่อลอยอยู่ตรงนี้นานแล้ว เขียนจดหมายรักแล้วโดยปฏิเสธหรอ?”

ขณะที่พูด เขาไม่ได้หันหัวมามองสิ่งของในมือของฉีเติ่งเสียน

หลี่อวิ๋นหว่านเป็นคนจริงจังและมีความฉลาดทางอารมณ์สูง ไม่ใช่แบบฉีเติ่งเสียนที่มีความฉลาดแบบปลอมๆ รู้ดีว่าเรื่องบางเรื่องต้องการรักษาระยะห่างหน่อย อย่าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของอีกฝ่ายมากเกินไป

“คุณดูเองเถอะ!”ฉีเติ่งเสียนยื่นจดหมายในมือให้กับหลี่อวิ๋นหว่านแล้วพูดอย่างนิ่งๆ

หลี่อวิ่นหว่านดูจบอย่างรวดเร็วสีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจแล้วถามขึ้น: “นี่มันมีอะไรน่าลังเล?รีบตอบตกลง!นี่มันเป็นถึงนายพลจัตวาเลยนะ คุณก็รู้ว่าคนของเมืองหัวกั๋วมากมายติดอยู่ระหว่างพันเอกอาวุโสและนายพลจัตวา?”

“คุณไม่มีประสบการณ์ในการเข้าร่วมกองทหาร อีกฝ่ายสัญญากับคุณโดยตรงถึงยศนายพลจัตวา นี่คือของดีที่ตกมาจากฟ้าเลยนะ”

“ฉันไม่รู้จริงๆว่าทำไมคุณถึงลังเลที่นี่……ตั้งใจจะอวดหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะแล้วพูดขึ้น: “เรื่องนี้มันง่ายขนาดนั้นสักที่ไหนละ?ฟู่เฟิงหยุนคือใคร?”

หลี่อวิ๋นหว่านพูขึ้น: “หัวหน้าผู้อาวุโสกรมยุทธการ!”

ฉีเติ่งเสียนพูด: “ใช่แล้ว เป็นหัวหน้าผู้อาวุโสกรมยุทธการ จู่ๆก็ให้อำนาจและตำแหน่งใหญ่ขนาดนี้ คุณว่าปกติไหม?”

หลี่อวิ๋นหว่านนึกถึงครั้งก่อนที่ฉีเติ่งเสียนนั้นจัดการอวี้เสี่ยวหลงและเอาชนะอย่างง่ายดายแล้วพูดขึ้น: “หรือว่าฟู่เฟิงหยุนเล็งคุณไว้”

“คำพูดดูดีมาก ยิ่งฟังแล้วยิ่งดี”ฉีเติ่งเสียนมองบน ถ้าหากฟู่เฟิงหยุนไม่เห็นถึงความสำคัญของเขา เกรงว่าจะไม่เขียนจดหมายมาแน่ๆ

หลี่อวิ๋นหว่านก็รู้ว่ากำลังลังเลอะไรอยู่ ฟู่เฟิงหยุนก็เลยส่งขนมหวานมาให้ แต่เมื่อฉีเติ่งเสียนกินลงไปอย่างนั้นก็ต้องติดหนี้บุญคุณขนาดใหญ่ไว้

หนี้บุญคุณหัวหน้าผู้อาวุโสกรมยุทธการ มันไม่ง่ายเลยนะที่จะติดค้างหนี้บุญคุณ?

ถ้าฟู่เฟิงหยุนไม่มีความสามารถและวิสัยทัศน์ใดๆ ทำไมถึงสามารถได้ตำแหน่งสูงขนาดนี้?

ฉีเติ่งเสียนไม่มีประสบการณ์ในค่ายทหาร แต่มีประสบการณ์เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ อีกทั้งยังฆ่ายอดฝีมืออย่างวลาดิลอฟ ฟู่เฟิงหยุนก็เลยถือโอกาสนี้เอาเขาเข้าร่วมและไม่มีใครสามารถจับผิดเขาได้

รอให้ฉีเติ่งเสียนเข้าร่วมด้วยแล้ว จะขึ้นอยู่กับข้อจำกัดบางประการไม่มากก็น้อย

อีกทั้ง หนี้บุญคุฯใหย๋ขนาดนี้ ถึงเวลาถ้าฟู่เฟิงหยุนให้ตัวเองจัดการเรื่องอะไรต้องไม่ง่ายขนาดนั้นแน่เลย

“ฉันไม่สามารถให้คำแนะนำที่ดีแก่คุณได้เช่นกัน แล้วแต่คุณเลย......คนสถานะอย่างฟู่เฟิงหยุน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเข้ากันได้ ถ้าถึงเวลาเขาให้คุณทำภารกิจ เกรงว่าไม่ง่ายขนาดนั้น”หลี่อวิ๋นหว่านเม้มริมฝีปาก ไม่อยากรบกวนการตัดสินใจของฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าอย่างจริงจัง นี่เป็นสิ่งล่อใจสำหรับเขา

อีกทั้ง นายพลจัตวาไม่ใช่นายพลจัตวาทั่วไปแน่ๆ

มีหน้าที่โดยตรงต่อกรมการเมืองของหน่วยงานสำคัญในสังกัดกระทรวงการสงครามและมีอำนาจยิ่งใหญ่มาก!

กรมการเมืองมีอำนาจยิ่งใหญ่ในชุมชนทหารเมืองหัวกั๋วทั้งหมด มีหน้าที่รับผิดชอบในการลาดตระเวนและตรวจสอบหน่วยสำคัญ ๆ นอกจากนี้ยังรับผิดชอบในการรักษาความมั่นคงของชาติและมีอำนาจในการจัดการกับกองกำลังบางอย่างที่คุกคามความมั่นคงแห่งมาตุภูมิ

“เห้ย ฟู่เฟิงหยุนกลืนกินฉันแน่ๆงานนี้ รู้ข้อมูลของฉันในบางส่วน อำนาจบางอย่างกลับคืนเมืองหลวงอย่างเปิดเผย”ฉีเติ่งเสียนหรี่ตาแล้วพูดอย่างเย็นชา

ฉีเติ่งเสียนไม่กลัวผู้มีอำนาจ แต่เขาต้องการอำนาจในเวลานี้