มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 355

หลี่อวิ๋นหว่านอดไม่ได้ที่จะตกตลึง หลี่เทียนลั่วไปตกอยู่ในมือของฉีเติ่งเสียนตอนไหน

เหตุการณ์ที่รีสอร์ทตงซานมีความเกี่ยวข้องมาก แม้ว่าหยางหลิงกวงจะลงมือเอง แต่ก็ยังมีความกังวล ต้องทบทวนให้รอบคอบ เพื่อไม่ให้กระทบเรื่องใหญ่ที่กำลังจะมา

ดังนั้นหลังจากเกิดเรื่องขึ้น ก็ยังถูกควบคุมและปิดบังจากสื่อ เหตุการณ์ดังกล่าวเกือบจะลืมไปถึงเป็นข่าวขึ้นมา

“เมื่อนานไปคุณดูข่าวก็รู้แล้ว” ฉีเติ่งเสียนยิ้มให้หลี่อวิ๋นกวง โดยไม่พูดอะไร

ฉีเติ่งเสียนเก็บของไว้บนรถแล้วกลับห้องทำงานพร้อมหลี่อวิ๋นหว่าน

พวกเราทานข้าวด้วยกันที่โรงอาหาร

หยางกวนกวนมาพร้อมกับอาหาร มองดูฉีเติ่งเสียนอยู่ด้านหลังไกลๆแล้วค่อยนั่งลง

หลี่อวิ๋นหว่านอดไม่ได้ที่จะถาม “ทำไมคุณถึงยังรังควานกวนกวนอยู่ ฉันดูแล้วเขาไม่ได้อยากเจอคุณนะ”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเรียบๆว่า “มีไหม ผมก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆคนนึง ละสายตาจากคุณไม่ได้หรอก ไม่รู้เพราะอะไร”

หลี่อวิ๋นหว่านไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี มีเพียงฉีเติ่งเสียนเท่านั้นที่กล้าพูดเรื่องทะลึงแบบนี้กับแฟนสาวของเขา

หยางกวนกวนดูเหมือนจะสังเกตเห็นว่าฉีเติ่งเสียนกำลังพูดถึงเธออยู่ เขาจึงอดไม่ได้ที่จะหันมาและมองเขาด้วยสายตาที่ดุ

เป็นเรื่องยากที่จะเห็นกวนกวนดุขนาดนี้ หลี่อวิ๋นหว่านอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและหัวเราะเบาๆ

“ใช่ เขาดูเซ็กซี่มาก” ฉีเติ่งเสียนก็ถอนหายใจเหมือนกัน

ฉีเติ่งเสียนกินข้าวเที่ยงเสร็จแล้วจึงโทรถามเซี่ยงตงฉิงว่าอยู่ไหน

เซี่ยงตงฉิงพูดอย่างใจเย็นว่า “นอนพักผ่อนอยู่บ้าน”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเต็มใจว่า “โอเค ผมกำลังไปหาคุณ อย่าลืมให้ลุงฝูเปิดประตูให้ผมด้วย“

เซี่ยงตงฉิงเหมือนจะรู้ว่าฉีเติ่งเสียนจะมาทำไมเวลานี้ หลังจากเงียบไปครู่นึง จึงวางสายไป

เมื่อฉีเติ่งเสียนมาถึงหน้าบ้านของเซี่ยงตงฉิง ลุงฝูก็ยืนรออยู่แล้ว

หลังจากที่ลุงฝูเห็นฉีเติ่งเสียนรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้า แต่ดูหน้าแล้วเขาดูเป็นเศร้าๆเบื่อๆ

เขามองถุงผ้าในมือของฉีเติ่งเสียน พอรู้ว่าในนั้นมีอะไร อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมา

“ขอบคุณคุณมากคุณฉี” ลุงฝูพูด

“ต้องดูแลนิดนึง”ฉีเติ่งเสียนยิ้มแล้วยิ้มอีก “ลุงฝู คุณไม่ต้องกังวลไป การดูแลตัวเองเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกเลย คุณเซียงตงฉิงมีญาติที่อยู่ข้างเขาเพียงลุงเท่านั้นนะ”

ลุงฝูยกมือบาดน้ำตาและพูดอย่างขมขื่นว่า “นายน้อยผมเฝ้าดูเขาเติบโต เขาเป็นคนที่มีความสามารถมาก แต่ความสามารถพวกนี้มันก็ทำร้ายเขาด้วย ผมผิดเองที่เมื่อก่อนสอนเขาไม่ดี ”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเรียบๆว่า “เส้นทางทุกเส้นทางคือสิ่งที่เลือกด้วยตัวเอง ไม่มีใครว่าคุณหรอก อย่าโทษตัวเองเลย คุณทำเพื่อตระกูลเซียงมากพอแล้ว”

ลุงฝูพูด “นายใหญ่ใจดีกับผมมาก สิ่งที่ผมทำให้ตระกูลเซียงมันคุ้มแล้ว” เชิญคุณฉีอข้ามาเถอะครับ คุณหนูรออยู่ข้างในแล้ว

ฉีเติ่งเสียนตามลุงฝูเข้าไปยังคฤหาสน์หรู แต่แม้ว่าคฤหาสน์จะหรูหราแค่ไหนแต่ก็ทำให้รู้สึกเศร้าๆอยู่ดี

เมื่อเซียงตงฉิงรู้ว่าฉีเติ่งเสียนถืออะไรมา ก็ได้เปลี่ยนเป็นชุดกระโปรงสีดำ

เธอพยายามปกปิดความเศร้าบนใบหน้าจนทำให้ใบหน้าสวยแปลกไป

“เถ้ากระดูกพี่ชายคุณ”ฉีเติ่งสียนถือโกศไว้ในมือแล้วยื่นส่งให้เซี่ยงตงฉิงข้างเคร่งขรึม

เซี่ยงตงฉิงไม่ได้รับมันมา เขาเม้มริมฝีปาก แล้วพูดว่า “วางไว้ตรงนั้นล่ะ”

ฉีเติ่งเสียนไม่มีทางเลือก จึงวางโกศลงบนโต๊ะ

จากนั้นครู่หนึ่ง เซี่ยงตงฉิงยิ้มแสยะและพูดว่า“ตอนนี้ฉันไม่มีใครให้เกลียดแล้วใช่มั้ย