มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 369

มวยตระกูลหลี่ขึ้นชื่อเรื่องความโดดเด่นมาโดยตลอด!

หลี่ฉางหงสร้างสรรค์สไตล์อันเป็นเอกลักษณ์ของมวยตระกูลหลี่- สับสองครั้งแล้วทุบ!

แขนทั้งสองของเขาเหมือนด้ามค้อนและหมัดทั้งสองของเขาเหมือนค้อนขนาดใหญ่ จู่ ๆ พวกเขาก็ล้มลงทำให้ภูเขาถล่มและพื้นแตก!

“ช่างเป็นหมัดที่ดุร้ายจริงๆ! อาจารย์หลี่สมควรที่จะเป็นปรมาจารย์แห่งการชกมวยของตระกูลหลี่ พลังของหมัดนี้ช่างน่าทึ่งมาก!” ผู้บัญชาการกองร้อยอดไม่ได้ที่จะอุทาน

เมื่อฉีเติ่งเสียนเห็นหมัดทั้งสองของหลี่ฉางหง เขาต้องการจะโจมตีมันอย่างหนัก แต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้แล้ว เขาก็รู้สึกว่ามันไม่คุ้มค่า

ดังนั้น เขาจึงขยับก้าว บิดเอวและสะโพก ก้าวเป็นวงกลม แล้วหันไปทางด้านซ้ายของหลี่ฉางหง

คนที่มีทักษะจะรู้ว่ทันทีว่าควรจะหลบหลีกอย่างไร

เมื่อหลี่ฉางหงเห็นก้าวย่างท่าเท้าแปดทิศที่พลิ้วไหวของฉีเติ่งเสียนเขาก็ตระหนักได้อย่างชัดเจนว่าอีกฝ่ายเป็นปรมาจารย์ของมวยแปดทิศแน่นอน!

“โห่!!!”

การเคลื่อนไหวหลบหลีกของฉีเติ่งเสียนดึงดูดเสียงโห่ทันที

ทุกคนชอบดูฉากร้อนแรงของการเผชิญหน้าแบบตัวต่อตัว เมื่อพวกเขาเห็นฉีเติ่งเสียนหลบ พวกเขาก็รู้สึกทันทีว่าเขาไม่มีความสามารถ

หลี่ฉางหงตะโกนอย่างเย็นชา หลังของเขาโค้งงอ เอวของเขาบิดเบี้ยว และรูปร่างทั้งหมดของเขาดูเหมือนกำลังตดโค้ง

และหมัดของเขาก็เหมือนลูกธนูบนคันธนู!

“ปั๊ก!”

หลี่ฉางหงต่อยตรงกระดูกก้นกบของฉีเติ่งเสียนและไล่ตามเขาไปทันที

หมัดนี้เหมือนกับขีปนาวุธที่ติดตั้งเครื่องระบุตำแหน่ง โดยจะตามกระดูกก้นกบของชี่ฉีเต่เงสียนไปและจะไม่หยุดจนกว่าจะโดนเขา

สีหน้าของฉีเติ่งเสียนยังคงไม่เปลี่ยนแปลงในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วสองก้าว หลังจากสัมผัสพื้นด้วยนิ้วเท้าแล้ว เขาก็บิดตัว ยกเท้าขวาขึ้น งอเท้าซ้าย และก่อตัวเป็นวงกลมอีกครั้ง

“เอ่อฮะ!”

ทันทีที่เขาหันกลับมา หมัดของเขาก็ฟาดไปที่หน้าท้อง และลมหมัดก็ทำให้เสื้อผ้าสั่นสะเทือน

หลี่ฉางหงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม: “มาดูกันว่าคุณจะซ่อนได้นานแค่ไหน!”

หลังจากพูดสิ่งนี้ เขาก็ส่งเสียงคำรามอีกครั้ง และมีกระแสอากาศพุ่งออกมาจากปากของเขา กระทบไปที่ใบหน้าของฉีเติ่งเสียน

คนธรรมดาคงจะเวียนหัวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อโดนแก๊สนี้

แม้แต่ปรมาจารย์ระดับฉีเติ่งเสียนก็ต้องหลับตาลงเมื่อเขาโดนแก๊สนี้

ถ้าหลับตาก็ย่อมมีข้อบกพร่องตามธรรมชาติ

แต่ดูเหมือนว่าฉีเติ่งเสียนจะคาดการณ์ไว้ก่อนแล้ว เขาเหยียบบนท่าเท้าแปดทิศกระโดดทันที จากนั้นก็ถอยห่างออกไปมากกว่าสามเมตร

หลี่ฉางหงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วอย่างรุนแรง ความยืดหยุ่นในการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้นั้นเกินความคาดหมายของเขา เขาเป็นเหมือนลิงที่คาดเดาไม่ได้เลย

“ไอ้ขยะ อยากเล่นซ่อนแอบหรือไง? ด้วยทักษะแค่นี้ ยังกล้าที่จะเป็นคนสอนของเรางั้นเหรอ? กลับไปที่ของนายซะ!”

“นายไม่กล้าเผชิญหน้ากับฉันตรงๆ เลย นายมีแค่นี้เหรอ? คุกเข่าลงและยอมรับความผิดพลาดของนายต่ออาจารย์หลี่ บางทีอาจช่วยชีวิตนายได้”

“หลายครั้งเกินไป หลายครั้งเกินไป ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมกรมสงครามถึงมอบหมายผู้ฝึกสอนขยะๆ ให้กับค่ายดาบคมของเรา”

ทหารทั้งหมดเริ่มโห่ รู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนไร้ความสามารถและเป็นขยะ เขารู้แค่ว่าจะหลบอย่างไร และไม่กล้าต่อสู้แบบเผชิญหน้า

ฉีเติ่งเสียน หูหนวก เขาเผชิญหน้ากับอวี้เสี่ยวหลงเมื่อครั้งที่แล้วและแขนของเขายังบอบช้ำ

ล่าสุด เขาต้องรักษาร่างกายให้อยู่ในสภาพใกล้กับจุดสูงสุดแม้ว่าจะไม่ได้ถึงจุดสูงสุดก็ตาม ดังนั้น เขาจึงขี้เกียจเกินกว่าจะเผชิญหน้ากับหลี่ฉางหงแบบเผชิญหน้า

มิฉะนั้น ด้วยความแข็งแกร่งของหมัดของเขา หมัดของหลี่ฉางหงอาจจะถูกทำลายด้วยการตีเพียงไม่กี่ครั้ง

“ความเย่อหยิ่งของนายอยู่เมื่อตอนนายทำร้ายลูกชายของฉัน ทำไมตอนนี้นายถึงขี้ขลาดขนาดนี้ สู้กลับมาสิวะ!” หลี่ฉางหงไล่ตาม ส่งเสียงจากปากของเขา ยั่วยุฉีเติ่งเสียนอยู่ตลอดเวลา พยายามทำให้เขาโกรธ

หลังจากไล่ตามและเผชิญหน้ากันในที่สุด ทั้งสองคนก็ต่อสู้กัน แต่ฉีเติ่งเสียนใช้การเปื้อน การหยิบ การถู และเทคนิคอื่น ๆ เพื่อป้องกันและต่อต้านหมัดของหลี่ฉางหงตลอด