มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 370

หลี่ฉางหงเป็นถึงระดับหัวหน้าอาจารย์ฝึกสอนที่สง่าผ่าเผยแห่งมวยตระกูลหลี่ ไม่เคยคิดเคยฝันว่าเขาจะมาพ่ายแพ้ในมือของชายหนุ่มรุ่นหลังอย่างนี้!

ตัวเขาฝึกฝนมากี่ปี?

แล้วฉีเติ่งเสียนฝึกฝนมากี่ปี?

แต่จริงอย่างที่ฉีเติ่งเสียนพูด ไม่ใช่ว่าอายุยิ่งเยอะเท่าไรฝีมือการต่อสู้จะเก่งมากขึ้น

สิ่งนี้มันเป็นทั้งพรสวรรค์และพรแสวงด้วย

“อาจารย์หลี่ คุณใช้วิธีการสอนลูกหลานไม่ถูกต้อง หมัดนี้ถือเป็นบทเรียนสําหรับคุณ” ฉีเติ่งเสียนพูดเบาๆในเวลานี้

“……” หลี่ฉางหงลุกขึ้นมาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ และไม่พูดอะไรสักคำ

คนที่อ่อนแอ ไม่มีสิทธิ์จะพูดอะไรอยู่แล้ว!

เหล่าทหารต่างหันมองหน้ากันโดนไม่กล้าพูดอะไรสักคำ กำลังและความแข็งแกร่งของฉีเติ่งเสียนนั้นเกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการได้

เดิมทีคิดว่ามันเป็นเพียงพลังอำนาจของตระกูล แต่แท้จริงแล้วเขามีความสามารถที่ทรงพลังด้วยตัวเขาเอง!

อย่างไรก็ตาม ทําไมพวกเขาถึงไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับนายพลจัตวาที่อายุน้อยและทรงพลังเช่นนี้มาก่อน?

ถ้าพูดกันตามหลักเหตุผลแล้ว คนคนนี้อาจจะไม่มีชื่อเสียงเทียบเท่าอวี้เสี่ยวหลง แต่ไม่มีทางที่จะเป็นคนนิรนามตลอดไป!

หลี่ฉางหงคำนับ ก่อนจะบ้วนเลือดออกมาแล้วพูดว่า : “ขอคำนับ!”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร เป็นเพราะเขายอมอ่อนข้อให้ ไม่อย่างนั้นวันนี้หลี่ฉางหงอาจจะถูกฉีเติ่งเสียนฆ่าตายที่นี่ก็ได้

ฆ่าผู้คนมากมายต่อหน้าเขาขนาดนั้น ใครจะประเมินสถานการณ์ไม่ได้ เพียงแต่ทั้งสองมีความบาดหมางต่อกันไม่มาก หลี่ฉางหงจึงไม่มีความผิดถึงตาย

ยิ่งไปกว่านั้นมวยตระกูลหลี่มีชื่อเสียงอย่างมากในตงไห่ ถ้าฆ่าเขาตาย ฉีเติ่งเสียนก็อาจจะไม่มีชีวิตที่ขาวสะอาดในอนาคตได้

เจียงเทียนเหอปรบมือและหัวเราะและพูดว่า "ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า... นายพลจัตวาฉีเก่งมากจริงๆ ฉันรู้ว่าคนที่ฉันเลือกอยู่ข้างด้วยนั้น ต้องไม่ผิดแน่!”

ผู้นำค่ายดาบคมมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความลําบากใจ และเขาพูดไม่อะไรสักคํา เพราะเมื่อครู่นี้เขาตั้งคำถามมากมายในตัวฉีเติ่งเสียน

“ผู้บัญชาการเจียงพูดเกินไปแล้วครับ” ฉีเติ่งเสียนก็พูดอย่างสงบสติอารมณ์

ท่ามกลางกองทัพทหารอย่างนี้ เมื่อคุณเป็นคนที่แข็งแกร่งก็แสดงว่าคำพูดของคุณนั้นมีพลังมาก แค่ผายลมก็ยังว่าหอม

แต่ถ้าคุณอ่อนแอก็ต้องรู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน อย่าได้ทำตัวหยิ่งผยอง

เมื่อสักครู่นี้ที่หลี่ฉางหงต่อสู้กับฉีเติ่งเสียน เจียงเทียนเหอก็ไม่ได้เข้ามาห้าม เห็นได้ชัดเจนว่าเขานั้นยังไม่รู้จักฝีมือของฉีเติ่งเสียนมากเพียงพอ

เมื่อได้เห็นฉีเติ่งเสียนเอาขนะหลี่ฉางหงได้ เขาก็รีบลุกขึ้นมาชื่นชมทันที

หลี่ฉางหงไม่ได้อยู่ในค่ายของกองพลที่แปดสิบเอ็ดต่อ ในเมื่อเขาพ่ายแพ้ เขาก็ออกไปเองดีกว่า ถึงอยู่ต่อก็คงมีแต่คนหัวเราะเยาะ ในสถานที่เช่นนี้จะไม่มีใครเห็นใจคนอ่อนแอ

เมื่อมองไปที่ด้านหลังของหลี่ฉางหง เจียงเทียนเหอก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจและรู้สึกเห็นอกเห็นใจ

หัวหน้าอาจารย์ฝึกสอนที่สง่าผ่าเผยแห่งมวยตระกูลหลี่ กลับมาพ่ายแพ้ให้กับฉีเติ่งเสียนอย่างง่ายดาย ซึ่งทําให้ผู้คนต่างรู้สึกเหลือเชื่อ.…..

ในขณะนี้จิตใจเขาคงจะอึดอัดมากน่าดู

ไม่สามารถแก้แค้นแทนลูกชายได้ แถมยังทำให้มวยตระกูลหลี่นั้นเสียหน้าในการต่อสู้ครั้งนี้ด้วย

นี่คือเหตุผลที่ปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงส่วนใหญ่จึงทำเพียงแค่ยื่นมาช่วยเหลือ หรือการห้ามปราบ แต่ไม่ต้องการแพ้หรือชนะ

หากคุณมีชื่อเสียงมากเกินไป คุณก็ไม่สามารถแพ้ได้ เพราะถ้าหาแพ้ขึ้นมา ชื่อเสียงของคุณก็จะถูกทําลายไปด้วยและจะเป็นการละอายใจต่อบรรพบุรุษของคุณด้วย