มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 38

เซี่ยงตงฉิงตะโกนด้วยความโมโห ฉีเติ่งเสียนไม่ได้พูดอะไรออกไปพร้อมทั้งยักไหล่อย่างไม่แยแส

ซางจวินจ้องมองเขาอย่างเย็นชา ผู้ชายคนนี้คิดว่าแรงกดดันของหู่เหมินกรุ๊ปกับเซี่ยงกรุ๊ปยังไม่มากพอหรือ? พูดกำลังเรื่องไร้สาระอะไรกัน!

“ไปเชิญคุณเฉินเข้ามา!” หวังหู่กล่าวอย่างสงบ

สักพักก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมา ดูมีอายุเกือบราวๆสามสิบ รูปร่างสูงประมาณ หนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร ขมับปูดนูน ดวงตาคู่นั้นแหลมคมดุจนกอินทรี มือหนาเรียบๆ หากเวลากำหมัดกลับดูทรงพลัง

บุคคลเช่นนี้สามารถรู้ได้ทันทีว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญอย่างแน่นอน!

หวังเป้ายิ้มเยาะใส่ฉีเติ่งเสียนก่อนจะพูดว่า: “หนุ่มแซ่ฉี นี่คือศิษย์ของหลงเหมิน ของเรา เฉินหยงเหนียน หากนายกล้าก็เข้ามาสิ!”

เซี่ยงตงฉิงอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ เมื่อเห็นเฉินหยงเหนียน ชายคนนี้ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงแรงกดดันอย่างรุนแรง!

เสี่ยวเหลยลดมือลง สีหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจังมากขึ้น

ซางจวินก็เช่นกัน เห็นได้ชัดว่ารูปลักษณ์ของเฉินหยงเหยียนสร้างแรงกดดันให้กับเขามาก!

ซางจวินเป็นทหารที่เกษียณออกจากกองทัพมังกรดำ ในบรรดากองกำลังพิเศษ เขาเป็นหนึ่งในผู้ที่เก่งกาจในด้านการต่อสู้ เขาไม่ใช่คนอ่อนแอ ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นหัวหน้าฝ่ายความปลอดภัยของเซี่ยงกรุ๊ป

เขามีความรู้สึกถึงอันตราย การปรากฏตัวของเฉิยหยงเหนียนทำให้เขารู้สึกถึงรังสีความไม่ปลอดภัย

ฉีเติ่งเสียนมองดูอย่างสบาย ๆ จากนั้นก็หมดความสนใจไป

“พวกคุณคิดว่าอะไรที่เรียกว่าผู้เชี่ยวชาญกัน? แค่นี้น่ะเหรอ?” เขาเม้มริมฝีปากเล็กน้อย เหมือนกระซิบกับตัวเอง

ในเรือนจำโยวตู พ่อของเขาจับผู้กระทำความผิดที่เลวร้ายที่สุดในโลกได้และใช้พวกมันเหล่านั้นมาสอนกลอุบายต่างๆให้กับเขา และทักษะฝีมือของเขาได้รับการฝึกฝนจนสมบูรณ์แบบมานาน

หลังจากที่ทุกคนเห็นการแสดงออกของฉีเติ่งเสียนพวกเขาก็ยิ้มอย่างเหยียดหยาม

“เห็นได้ชัดว่าเขากลัว ออร่าของเฉินหยงเหยียนนั้นน่ากลัวมากจนเขาสามารถพูดคำบ้าๆ แบบนั้นออกมาได้” เซี่ยงตงฉิงมีความสามารถในการสังเกตที่เฉียบคมและลอบถอนหายใจ

“เฉินหยงเหนียนคนนี้ เสี่ยวเหลยคงไม่เหมาะปะทะมือกับเขา... ไม่ต้องพูดถึงผู้แพ้ที่ชื่อฉีเติ่งเสียน เป็นเรื่องปกติที่ต้องกลัวอยู่แล้ว” ซางจวินคิด

หวังเป้ายิ้ม เยาะเย้ยและพูดว่า: “บ้าไปแล้ว นายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมคุณเฉินออกมา ถึงกับไม่กล้าพ่นลมออกมาเลยหรือไง?”

หวังหู่ยิ้มพูดว่า: “ตงฉิง ดูเหมือนว่าพนักงานของเซี่ยงกรุ๊ปแต่ละคนพูดเก่งกันทั้งนั้นเลย แต่ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้กลายเป็นกุ้งขาอ่อนปวกเปียกกันหมด”

เฉินหยงเหยียนที่เพิ่งปรากฏตัวก็เหลือบมองฉีเติ่งเสียน ก่อนยิ้มให้หวังหู่แล้วพูดว่า “คุณหวัง ไม่ต้องพูดขนาดนั้น”

“ถึงยังไง ผมก็เป็นลูกศิษย์ที่ได้รับการฝึกฝนอย่างดีโดยท่านอาจารย์ ผมได้เรียนรู้ทักษะทั้งหมดแล้ว ทักษะประเภทนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาสามารถทำได้”

“ถูกข่มขู่ด้วยแรงกดดันที่สร้างขึ้น นี่เป็นเรื่องของวิธีการ จึงไม่จำเป็นต้องโอ้อวดนักเกี่ยวกับเรื่องนี้”

หวังหู่หัวเราะและพูดว่า: “คุณเฉินมีคุณสมบัติของผู้เชี่ยวชาญจริงๆ!”

ฉีเติ่งเสียน เยาะเย้ย ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ผมคิดว่าพวกคุณจะหาคนที่เก่งกาจกว่านี้ คนที่จะทำให้ผมมีความสุขได้มากกว่านี้ แต่ผลลัพธ์ก็คือได้มาแค่ระดับนี้ ซึ่งน่าผิดหวังมาก”

ทันทีที่เขาพูดสิ่งนี้ ทุกคนก็เงียบไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นหู่เหมินกรุ๊ปก็หัวเราะออกมา

“นายนี่มันเป็นเป็ดปากแข็ง ระวังปากไว้ด้วย!” หวังเป้าพูดแล้วเอนไปด้านหลัง “เซี่ยงตงฉิงบ้าไปแล้วที่เอานายมา!”

“ฉันคิดว่าเซี่ยงกรุ๊ปควรสละที่ดินโดยเร็ว ด้วยพนักงานแบบนี้ ไม่ต้องพูดถึงการสร้างรายได้จากการพัฒนาเลยมันเป็นเรื่องเหลือเชื่อมากกว่า หากสามารถรักษาธุรกิจไว้ได้โดยไม่สูญเสียเงินแม้สตางค์เดียว!”

ใบหน้าของเซี่ยงตงฉิงอดไม่ได้ที่จะจมลง ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา: “ฉีเติ่งเสียน ถ้าคุณกล้าพูดไร้สาระแบบนั้นอีกครั้ง ก็ออกไปจากบริษัทของฉัน!”

ฉีเติ่งเสียนยักไหล่ หยุดพูดต่อ

“แม้แต่เจ้านายของนายยังทนไอ้ขยะนี้ไม่ได้!”

“บอกตามตรง วันนี้เซี่ยงกรุ๊ปยังดี ถ้าหากชนะไม่ได้ นายก็ไม่ต้องไปไหน”

“ถ้านายไม่โดนกระแทกปาก ก็ออกจากร้านนี้ไปไม่ได้!”