มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 380

"คุณยังไม่ไปเหรอ?!"

หลังจากหยางกวนกวนเห็นฉีเติ่งเสียน ก็ชักสีหน้าใส่ พูดด้วยน้ําเสียงที่ไม่พอใจ

"คุณอยากให้ผมไป แล้วจะเปิดประตูทําไม? อย่าพูดว่าไปซื้อของอะไรโง่ๆแบบนั้น " ฉีเติ่งเสียนยิ้มแล้วพูด เหมือนจะรู้ทันเธอ

หยางกวนกวนรู้สึกว่าตัวเองเป็นกระต่ายขาวที่บริสุทธิ์ตัวหนึ่ง แต่ไอ่ฉีเติ่งเสียนคนนี้เป็นหมาป่าเทาตัวใหญ่ที่เลวร้าย

หยางกวนกวนไม่รู้ว่าจะใช้คําพูดแบบไหนมาตอบคําถามนี้ของฉีเติ่งเสียน รู้สึกสมองไม่พอใช้

ฉีเติ่งเสียนยื่นมือออกมา กอดบนเอวบางของเธอเบาๆ

"ผมช่วยคุณมาตั้งหลายครั้ง ไม่ขอบคุณผมหน่อยเหรอ?" ฉีเติ่งเสียนทวงบุญคุณ ยิ่งกดดันขึ้นเรื่อยๆ

"ฉัน ฉัน ฉัน" หยางกวนกวนก็กลัว ถูกล้อมรอบด้วยฮอร์โมนของผู้ชายคนนั้น ในหัวก็วุ่นวายไปหมด ไม่พอใช้เลย

ฉีเติ่งเสียนจะไม่ปล่อยโอกาสที่ใกล้เกินเอื้อมนี้ไป วันนี้เป็นโอกาสที่ดีในการก้าวไปอีกขั้นกับหยางกวนกวน

มีความอยากจะฉวยโอกาสคนอื่น แต่ผู้ที่ประสบความสําเร็จ ต้องรู้จักคว้าโอกาสต่างๆเอาไว่

หยางกวนกวนมองฉีเติ่งเสียนที่ค่อยๆเข้ามาใกล้ รีบปิดตาตัวเองอย่างกระวนกระวายใจ มือกลับกอดอกขึ้นป้องกันโดยไม่รู้ตัว

ฉีเติ่งเสียนกดหยางกวนกวนไว้ที่ประตู และจูบริมฝีปากที่แดงก่ำของเธอ

ตอนแรก หยางกวนกวนตัวสั่นเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต

ขนตาเริ่มสั่นเป็นแกลบ ราวกับเปลือกตามีของหนักทับไว้เป็นพันกิโลกรัม ไม่สามารถลืมตาได้เลย

กลิ่นอายของเขาค่อยๆปกคลุมไปทั่วปาก ทําให้เธอยิ่งสับสนมากขึ้น

ฉีเติ่งเสียนค่อยๆลิ้มรสริมฝีปากที่อ่อนนุ่มเหมือนกลีบดอกไม้ของหยางกวนกวน และรู้สึกว่าถึงเวลาแล้ว จึงพยายามดันลิ้นเข้าไป

แต่ทันทีที่เขาทําแบบนั้น หยางกวนกวนก็ได้สติขึ้นมาทันที เปลือกตาที่สั่นเทาก็ลืมขึ้นอย่างรวดเร็วมือทั้งสองที่กอดอกไว้ก็ผลักไปที่หน้าอกของฉีเติ่งเสียน แล้วผลักแรงๆ!

ฉีเติ่งเสียนตั้งตัวไม่ทัน ทําให้หยางกวนกวนผลักจนโซเซ แถมหลังของเขาไปกระแทกกับราวบันไดทางเดินอย่างแรง

จากนั้น หยางกวนกวนก็ปิดประตูเสียงดังปัง

"เห้อ รีบร้อนเกินไปเหรอเนี่ย?" ฉีเติ่งเสียนลูบหลังตัวเองแล้วยิ้มจนใจเล็กน้อย

ฉีเติ่งเสียนชอบหยางกวนกวนมาก แน่นอนว่าไม่ใช่แค่เพราะหน้าอกเธอใหญ่ แต่มีความรู้สึกเหมือนขุดขุมทรัพย์

ค่อยๆปอกเปลือกที่ค่อยป้องกันตัวเองของเธอเป็นชั้นๆเหมือนปอกหัวหอม และพบว่าภายในที่อ่อนนุ่มและอ่อนโยนนั้น เป็นเรื่องที่น่าเซอร์ไพรส์มาก

หยางกวนกวนเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาทําความเข้าใจและเข้ามาก่อน ดังที่เขียนไว้ในคัมภีร์กวีว่า "สาวงามแสนดีเอย เจ้าเป็นที่หมายปองของชายหนุ่ม"

ฉีเติ่งเสียนรู้ว่าครั้งนี้หยางกวนกวนไม่เปิดประตูอีกแน่ ความสัมพันธ์ของพวกเขายังไม่พัฒนาถึงขั้นนั้น

ถ้าหยางกวนกวนเปิดประตู ไม่ต้องสงสัยเลย วันนี้ฉีเติ่งเสียนคงไม่ต้องกลับไปแล้ว

"เลขาหยาง อยากจะทำอะไรก็ไปทำ เจ้านายอย่างผมจะปกป้องคุณเอง!" ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเสียงดัง แล้วหันหลังลงบันไดไปเลย

หยางกวนกวนซ่อนอยู่หลังประตู หายใจหอบหืดๆ ตบแก้มแดงของเธออย่างแรงเพื่อให้ตัวเองสงบตั้งสติ

ตอนแรกสีหน้าค่อนข้างอายและโกรธ หลังจากได้ยินประโยคนี้ของฉีเติ่งเสียน มุมปากก็ค่อยๆยกขึ้นโดยไม่รู้ตัว

พอยิ้มปุ๊บ เธอก็รู้สึกไม่ดีอีก ตบหน้าตัวเองเบาๆและด่าว่า "หยางกวนกวน เธอนี่ไม่ได้เรื่องจริงๆเลย ไหนเป็นนักเรียนเกียรตินิยมอีกล่ะ จะถูกคำพูดอ่อนหวานของไอ่ผู้ชายเลวคนนี้หลอกได้ไง?!"

เรื่องบางเรื่อง ไม่เป็นไปตามเหตุผลหรอก โดยเฉพาะเรื่องความรักแบบนี้ มักจะใช้ความหุนหันพลันแล่นและอารมณ์ล้วนๆ ในกรณีนี้ด้วยเหตุผลของมนุษย์ มักจะอ่อนไหวอยู่เสมอ