มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 392

ทุกคนเข้าใจสวี่อานเป็นคนเรียกค่ายดาบคมมา ไม่มีใครคาดคิด ว่าเป็นฉีเติ่งเสียนที่เรียกพวกเขามาที่นี่!

เมื่อเห็นว่าทหารค่ายดาบคมทั้งหมดกำลังรอฟังคำสั่งจากฉีเติ่งเสียน ทุกคนล้วนรู้สึกหน้าชาอย่างเลี่ยงไม่ได้

เขามีอำนาจจริงๆ ไม่ใช่แค่พูดขู่...

คนที่มาคือนักรบมืออาชีพ สมาชิกสำนักหลงเหมินที่อยู่ข้างนอกกล้าต่อกรกับพวกเขา?

หน้าของสวี่อานกระตุกแล้วกระตุกอีก ไม่คาดคิดว่าเรื่องราวจะมาถึงจุดนี้ สถานการณ์นี้ก็เกินจะควบคุมได้แล้ว

ซ่งจือเหม่ยตกตะลึง ในหัวเริ่มเสียใจทันที หากรู้ว่าฉีเติ่งเสียนมีแบล็คอัพและอำนาจขนาดนี้ เขาคงไม่ก่อเรื่องวุ่นวายมากมายหลายเรื่องแบบนี้? !

“ค่ายดาบคมรับคำสั่ง!” ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างเย็นชา

“ครับ!” ทหารทุกคนยืดอกตรง และการขยับร่างกายที่เป็นระเบียบ ก็ดึงดูดสายตาได้ดี

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น "ฉันทำโต๊ะในโรงแรมนี้เสียหายโดยไม่ได้ตั้งใจ และถูกเรียกค่าเสียหายห้าล้าน ตอนนี้ ฉันออกคำสั่งให้ทุกคนทำลายสถานที่แห่งนี้!"

ในหัวทุกคนเต็มไปด้วยความงงงวย

ฉีเติ่งเสียนให้เงินห้าล้านอย่างง่ายดายกับสวี่อานไม่ใช่เพราะความหวาดกลัว แต่เพื่อหาข้ออ้างในการลงมือ!

แต่ว่า ต้องพูดพอมีเงินก็มีความมั่นใจ ไม่แปลกที่เป็นเจ้านายใหญ่ที่สามารถลงทุนเงินหนึ่งหมื่นล้านให้เซี่ยงกรุ๊ป เขาจ่ายเงินห้าล้าน เพื่อทำลายโรงแรมของคนอื่น!

“รับทราบ!” ทหารทุกคนตอบรับเสียงดัง

“อย่าทำร้ายคนนะ” ฉีเติ่งเสียนกล่าวเสริมอย่างสบายๆ

ผู้บัญชาการค่ายสองพยักหน้า และพูด "ทุกคนประจำตำแหน่ง"

ทันใดนั้นฉีเติ่งเสียนก็พูดว่า "ผู้บัญชาการค่ายสอง ปืนใหญ่อิตาลีของคุณอยู่ที่ไหนแล้วล่ะ?"

เมื่อผู้บัญชาการค่ายสองได้ยินแบบนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะตะลึง หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็พูดอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อย: "ครูผู้ฝึก กองของเราไม่มีปืนใหญ่ของอิตาลี ...อีกอย่าง แค่ทำลายโรงแรมแค่นี้เอง จะใช้ปืนใหญ่มันก็แบบว่า..."

ฉีเติ่งเสียนไอ หัวเราะเล็กน้อย แล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร ฉันก็แค่อยากจะพูดแบบนี้"

"..." ผู้บัญชาการค่ายสองพูดไม่ออก "ครูผู้ฝึก บทที้เป็นของผู้บังคับบัญชากองพันที่สอง"

“ไม่เป็นไร ยังไงก็เป็นที่สองเหมือนกัน” ฉีเติ่งเสียนโบกมือสบายๆ “มาทุบกันเถอะ!”

ทหารส่งเสียงรับทราบ แล้วพลั่วจากรถบรรทุก และอุปกรณ์อื่นๆ แล้วแยกกันเป็นทีม จากนั้นก็เริ่มทุบทำลายสถานแห่งนี้

สมาชิกสำนักหลงเหมินที่อยู่ข้างนอกต่างมองหน้ากันด้วยความตกใจ ไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรอยู่ครู่หนึ่ง

พวกเขาบางคนพกปืนมาด้วย แต่ว่าในแบบนี้ ใครมันจะกล้าเอามันออกมา?

สีหน้าของสวี่อานมืดมนราวกับถ่าน หายใจเข้าออก ควบคุมตัวเองให้ใจเย็นลง แล้วพูดว่า "ประธานฉี เงินห้าล้านห้าก้อนนี้ฉันคืนให้คุณก็พอแล้ว จะทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไม?"

"ไม่ต้องแล้ว คุณเก็บมันไว้เถอะ ฉันตั้งใจจะทุบโรงแรมนี้แล้ว!"

“อีกอย่าง ฉันจะบอกคุณสักหน่อย หลังจากทุบเสร็จแล้วอย่าลืมตกแต่งมันให้ดี หลังจากตกแต่งเสร็จแล้วฉันจะกลับมาทุบมันอีกครั้ง”

“หลังจากทุบทำลายสองครั้ง เรื่องเงินห้าล้านห้าระหว่างเราก็ถือว่าหายกัน”

ฉีเติ่งเสียนหันกลับไปมองสวี่อานด้วยรอยยิ้มแล้วพูดแบบนั้น

ภาพตรงหน้าสวี่อานมืดลงทันที และเขาโกรธเกือบจะเป็นลม การตกแต่งของโรงแรมนี้ ไม่มีเงินหลายสิบล้านจะซ่อมได้อย่างไร?

ฉีเติ่งเสียนทุบมันแบบนี้ เช็คห้าล้านเช็คในมือของเขาไม่สามารถจ่ายค่าสูญเสียทั้งหมดได้ด้วยซ้ำ ยิ่งกว่านั้น ต้องซ่อมเพื่อให้ฉีเติ่งเสียนทุบมันอีกครั้ง?

"ตึ้ง! ตึ้ง! ตึ้ง——"

"ปัง! ปัง! ปัง -"

นักรบกลุ่มนี้ไม่มรทางยั้งมือ หน้าที่พวกเขาคือทำตามคำสั่ง ฉีเติ่งเสียนเป็นผู้บังคับบัญชาของพวกเขา ออกคำสั่งแล้ว และพวกเขาปฏิบัติทีนทีเป็นเรื่องปกติ