มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 394

ฉีเติ่งเสียนสามารถเข้าใจความคิดของเฉียวชิวเมิ่งได้

บางทีเธออาจต้องการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ภายในใจของเธอ

สิ่งนี้ดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับฉีเติ่งเสียน แต่สำหรับผู้หญิงแล้วเรื่องนี้เป็นสิ่งที่เหมาะสม ดังนั้นเขาจึงสามารถเข้าใจได้

เฉียวชิวเมิ่งใฝ่ฝันที่จะเติบโตขึ้น และทำให้ตัวเองดีพอ จากนั้นจึงได้พูดกับฉีเติ่งเสียนอย่างเท่าเทียม และพูดคุยเรื่องต่างๆ ระหว่างพวกเขาได้

ในตอนที่เธอยังไม่รู้จักฉีเติ่งเสียนดีพอ แม้ว่าเธอจะไม่สามารถอธิบายว่าเป็นการประชดประชัด แต่เธอก็ไม่ให้ความไว้วางใจกับเขามากจนเกินไป

ตอนนี้ ชื่อเสียงของฉีเติ่งเสียนก็ค่อยๆ แพร่กระจายไปทั่วจังหวัดตงไห่ และเธอก็กระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของเขาอีกครั้ง เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

จะมีการสนับสนุนที่หน้าซื่อใจคดที่จุดสูงสุด และผู้ศรัทธาจะอยู่ด้านล่าง

เฉียวชิวเมิ่ง รู้ดีว่าเธอไม่สามารถแข่งขันกับหลี่อวิ๋นหว่านได้ในขณะนี้ ท้ายที่สุด อีกฝ่ายคือคนที่ติดตามฉีเติ่งเสียนมาโดยตลอดตั้งแต่เขายังไม่มีชื่อเสียง

“มันไม่ง่ายเลยที่จะตระหนักถึงอุดมคติของคุณ เพราะในโลกนี้มีคนแบบอวี้เสี่ยวหลงไม่มากนัก” ฉีเติ่งเสียนถือแก้วไวน์ จิบแล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่ทำอะไรไม่ถูก

“ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อทำสิ่งต่างๆ บนโลก และฉันเชื่อว่าการพยายามอย่างหนักจะให้รางวัลแก่ฉัน” เฉียวชิวเมิ่งกล่าวอย่างมั่นคง “อีกอย่างนะ ฉันโตขึ้นมากแล้ว”

ฉีเติ่งเสียนแบมือออก ใบหน้าของเขาทำอะไรไม่ถูกอย่างเห็นได้ชัด และพูดว่า “แล้วถ้าคุณทำสิ่งที่ต้องการไม่ได้ล่ะ หลังจากนั้นคุณจะหลีกเลี่ยงการพูดถึงมันตลอดไปไหม?”

เฉียวชิวเมิ่ง ยิ้มและพูดว่า “เวลาจะเป็นคำตอบเสมอ ไม่ว่าดีหรือไม่ดี อย่างน้อยก็รอจนกว่าฉันจะพยายามอย่างหนัก แล้วค่อยพูดอีกครั้งเถอะ!”

ฉีเติ่งเสียนม้วนริมฝีปากของเขาแล้วพูดว่า “ขอบอกว่าคุณเสแสร้งไปหน่อยได้ไหม?”

เฉียวชิวเมิ่งเม้มริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า “นายสามารถประเมินได้ตามที่นายต้องการ!”

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า “มันเป็นเรื่องล้อเล่นเองนี่นา จริงๆแล้วผมอยากเห็นความคิดของคุณ ผมขอให้คุณประสบความสำเร็จนะครับ”

เฉียวชิวเมิ่งชนแก้วไวน์กับเขาแล้วกระซิบ “ฉันขอให้นายประสบความสำเร็จ ฉันจะใส่ใจนายอย่างเงียบ ๆ”

“ความกดดันไม่น้อยเลย......” ฉีเติ่งเสียนดื่มหมดในอึกเดียวและหายใจออกด้วยแอลกอฮอล์ และรู้สึกสบายใจมาก

เฉียวชิวเมิ่งกลอกตาของเธอเบา ๆ แล้วพูดว่า “ต้องระวังหน่อยสิ!”

ฉีเติ่งเสียนรู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไรจึงพยักหน้า เขาไม่จำเป็นต้องได้รับการเตือนเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาจะระมัดระวังเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ ช่วงนี้เขายังคงรักษาสภาพร่างกายของเขา และให้อยู่ในมาตรฐานสูงสุดทุกวัน

การฆ่าเขาไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะเขาเป็นเด็กที่เติบโตและถูกรังแกต่างๆนานาในเรือนจำโยวตู

ทั้งสองหยุดพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ และเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อเบาๆแทน หัวเราะและดื่มไวน์เบาๆ ซึ่งสนุกสนานเป็นอย่างมาก

แม้ว่าจะเป็นเพียงสาเก 30% แต่ทั้งสองก็ดื่มหนักและเวียนหัวเล็กน้อยทั้งคู่

หลังจากดื่มจนถึงเที่ยงคืน ฉีเติ่งเสียนก็จ่ายบิลอย่างสบายๆ ไอหนุ่มเสียเงินกว่า 10,000 หยวนไปแล้ว

เขานั่งแท็กซี่และพาเฉียวชิวเมิ่งกลับบ้าน

เฉียวกั๋วเทาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าฉีเติ่งเสียนมาส่งเฉียวชิวเมิ่งกลับบ้านและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณมากเลยนะ”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสบายๆ “ไม่เป็นไรครับ เราคุยกันสนุกเกินไปและดื่มเหล้าเพิ่มอีกนิดหน่อย ซึ่งทำให้เสียเวลา และยังทำให้ลุงเฉียวกังวลใจอีกด้วย”

เฉียวกั๋วเทากล่าวว่า “ไม่เป็นไร ชิวเมิ่งอยู่กับนาย ฉันก็รู้สึกโล่งใจมากแล้วล่ะ”

เฉียวชิวเมิ่งหาวและหายใจออกด้วยกลิ่นของแอลกอฮอล์เต็มปาก เธอโบกมือให้ฉีเติ่งเสียนแล้วพูดว่า “เอาล่ะ ฉันถึงบ้านแล้ว นายกลับไปพักผ่อนเถอะ ไว้กินข้าวด้วยกันอีกเมื่อนายมีเวลาว่างนะ”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า จากนั้นก็หันกลับ ขึ้นรถแล้วจากไป

“พวกลูก?” เฉียวกั๋วเทามองไปที่ไฟท้ายรถ ขมวดคิ้วแล้วหันไปมองลูกสาวของเขา

“เราแค่ทานข้าว ดื่มเหล้า และพูดคุยกันเท่านั้น” เฉียวชิวเมิ่งยิ้มเล็กน้อยและพูดตามความจริง

เฉียวกั๋วเทาถอนหายใจและพูดว่า “และได้คุยเรื่องอนาคตกันบ้างไหม?”