มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 405

หวงฉินเกอตามเพื่อนมาสนามยิงปืนเพื่อที่จะยิงธนู และเเน่นอนว่ารอบตัวของเธอต้องรายล้อมไปด้วยชายหนุ่มรูปร่างสูง

เมื่อฉีเติ่งเสียนมาถึง เป็นจังหวะที่หวงฉินเกอกำลังวางคันธนูลงพอดี เเต่เมื่อเห็นการเเต่งตัวของเขาเธอก็อดที่จะกลั้นขำไม่ได้จากนั้นจึงพูดว่า “ทำไมถึงเเต่งตัวมาเหมือนกับพี่เสี่ยวหม่าเลยล่ะ?”

ฉีเติ่งเสียนยักไหล่เเล้วพูดไปว่า “หรือว่าไม่หล่อ?”

“คนนี้ใครเหรอฉิงเกอ?”

หญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับสายตาไม่เป็นมิตรมองไปที่ฉีเติ่งเสียน สายตาที่มองนั้นเเทบจะฉีกเนื้อฉีเติ่งเสียนกินอยู่เเล้ว

หวงฉิงเกอพูด “เพื่อนสนิทน่ะ พอดีว่าฉันมีเรื่องที่จะปรึกษาสักหน่อยน่ะ”

ฉีเติ่งเสียนนั้นชินชากับสายตาดูถูกดูเเคลนเบบนี้จนไม่รู้สึกอะไรเเล้ว เขาเองก็คร้านที่จะสนใจ

ส่วนหวงฉินเกอนั้นรีบพาฉีเติ่งเสียนปลีกตัวไปนั่งที่มุมนั่งพัก จากนั้นจึงจัดการสั่งกาเเฟที่แก้วหรูหราพร้อมกับรสชาติที่กลมกล่อมมาสองแก้วเพื่อเตรียมตัวเข้าเรื่องเลย

“พูดมาเถอะ มีธุระอะไรกับฉัน ฉันยุ่งมากนะ!” ฉีเติ่งเสียนกล่าวด้วยสีหน้าที่ขรึม

“รู้น่า รู้น่า ก็นายมันเป็นคนยุ่งตลอดนี่!” หวงฉิงเกอเม้มริมฝีปากแล้วยิ้มออกมา พร้อมกับยกมือขึ้นปัดหน้าม้าที่ไม่เป็นทรงของตน เพื่อให้คนที่ได้มองนั้นรู้สึกว่าเธอนั้นมีเสน่ห์ที่ล้นหลาม

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้มองเธอด้วยความสนใจนัก เเต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธน้ำใจที่หญิงสาวมอบให้

เหมือนกับที่ลุงพูด “ฉันต้องได้มองสาวๆทุกวันเพราะมันทำให้ฉันมีความสุขเเละชุ่มชื้นหัวใจเป็นที่สุด!”

ฉีเติ่งเสียนเองก็รู้สึกว่าตัวเองก็ควรที่จะมองสาวๆให้มากๆ แล้วก็พยายามมองไอ้งั่งอย่างหลินชงหลงนั่นให้น้อยสุด หรือบางธีวิธีนี้อาจจะทำให้เขาอายุยาวขึ้นก็ได้

หวงฉิงเกอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นจึงพูดกลั้วหัวเราะ “คือแบบนี้นะ ลุงของฉันอยากได้หุ้นของเซี่ยงกรุ๊ปสักนิดนึง เลยอยากจะถามว่านายยังขาดทุนอยู่ไหม?”

ฉีเติ่งเสียนเพิ่งได้เคยเจอกับหวงเหวินเทาได้ไม่กี่วันเอง หวงฉินเกอหันกลับมาถามเขาเรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เเต่ว่า พอเขานั่งนึกสักพักเขากฌคิดออก

ตอนเเรก ที่เขามาที่นี่ด้วยตัวเองพร้อมกับหวงเหวินเทาและหวงเหวินหลั่งเพื่อที่จะมาคุยกันเรื่องถอนหุ้นการลงทุน

เเต่หวงเหวินหลั่งกลับไม่ได้ใส่ใจหรือจริงจังมากสักเท่าไหร่ ส่วนหวงเหวินเทายิ่งไม่สนใจเลย เขาเพียงคิดเเค่ว่าเขามาเพื่อลดความกดดันจากเซี่ยงกรุ๊ป

แล้วตอนนี้อะไรกัน เงินที่หวงเหวินเทาลงทุนไปเเน่นอนว่าต้องถูกกินจนเขาหมดตัวเเน่นอน การสูญเสียของเขาครั้งนี้อาจทำให้เขาเนื้อเขาจังๆเลยก็ว่าได้

ก่อนหน้านี้ไม่ได้ฟังในสิ่งที่ฉีเติ่งเสียนพูด หวงเหวินเทามาที่เทียนไล่ก็เเบกหน้ามาที่นี่ หากจะพูดเรื่องเงินลงทุนนั่นเเสดงว่าหน้าเขาคงหนามากพอ

เพราะฉะนั้นเเล้ว จากที่คิดไปวนมาและได้ไตร่ตรองหลายรอบก็คิดว่าต้องมาหาฉีเติ่งเสียนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างหลานสาวเขา จากนั้นจึงให้หวงฉิงเกอที่เป็นหลานสาวเอ่ยถามคำถามนี้

หวงฉีปินเป็นคนอาสาคุยเรื่องนี้ เนื่องจากว่างานปาร์ตี้ครั้งก่อนเขาได้รู้จักกันเเละถือว่าเป็นเพื่อนเก่ากัน

แต่หวงเหวินเทากลับรู้สึกว่าไม่น่าเชื่อถือ การที่จะขอให้คนช่วยเรื่องนี้นั้นต้องให้สาวๆสวยๆเป็นคนจัดการ เพราะฉะนั้นเเล้วหน้าที่นี้เลยมาตกอยู่ที่หวงฉิงเกอ

“เอาความจริงนะ ไม่ขาดเลย” ฉีเติ่งเสียนตอบกัลีบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

แต่หวงฉิงเกอกลับไม่ได้รู้สึกแปลกใจ เพราะบริษัทอื่นๆเองก็คุยกันเเค่เรื่องเงิน…

หวงฉินเกอจึงถอนหายใจออกมา จากนั้นพูดต่ออีกว่า “ความจริงเเล้ว ถ้าจะโทษคงต้องโทษฉันกับพี่ชายฉันที่ตอนนั้นไม่ได้วนใจหรือใส่ใจอะไรมากนัก ถ้าไม่อย่างนั้นเเล้ว ถ้าลองเกลี้ยกล่อมพ่อและลุงของฉันได้ บางทีพวกเขาอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้!”

“คนตายเพราะเงิน นกตายเพราะอาหาร ตอนนั้นหวงต้าไม่เชื่อฉัน นั่นมันก็ไม่เเปลกหรอก หรือเเม้กระทั่งให้เธอไปเกลี้ยกล่อมฉันว่านั่นก็คงไม่มีประโยชน์เหมือนเดิม” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

หวงฉินเกอทำหน้าเซ็งจากนั้นก็พูดว่า “คุณดูสิ คิดว่านี่จะสามารถทำให้ลุงฉันลงทุนได้ไหม? ในมือของเขามีหุ้นอยู่มากมาย เขาสามารถทำให้ได้ราคามากกว่าพันล้าน”

ฐานะทางสังคมก็คือฐานะทางสังควม ส่วนเงินสดก็คือเงินสด

มีนักธุรกิจอยู่หลายคนที่ฐานะทางสังคมเป็นร้อยล้าน แต่ทว่าเงินสดกลับมีไม่เท่าไหร่

หวงเหวินเทาทุ่มสุดตัวกับเหล่าพันธมิตรทางธุรกิจ และได้ส่วนปันผลนั้นมาจากการทำงานหนักของเขาจนไม่ได้ห่วงว่าตนนั้นจะดูโทรมก็ตาม และอดไม่ได้ที่พอนึกถึงว่าเขาไปเอาเงินมาจากธนาคารไหนบ้างโดยใช้หน้าตาทางสังคมของหวงเหวินหลั่ง…