มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 415

หมัดยังมาไม่ถึง แต่มีรอยหมัดปรากฏบนเสื้อผ้าของเหวินหย่งฟูแล้ว!

แต่เขากลับไม่ได้ยินเสียงที่หมัดทะลุผ่านอากาศมา ซึ่งมันน่ากลัวมาก

“คุณถึงระดับได้ยินเสียงฟ้าร้องในความเงียบแล้วงั้นหรือ? เด็กสมัยนี้น่ากลัวจริงๆ!” ดวงตาของเหวินหย่งฟูสว่างวาบขึ้น มองร่างของฉีเติ่งเสียนเต็มตา

เมื่อเผชิญหน้ากับหมัดปืนใหญ่เต็มแรง เหวินหย่งฟูจึงไม่เลือกที่จะเผชิญหน้ากันโดยตรง แต่ถอยกลับเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะชั่วคราว

เหวินหย่งฟูถอยออกไปหลายเมตร ร่างหล่นตรงหน้ารถบรรทุกที่กำลังสวนมา

ฉีเติ่งเสียนไล่ตามเขาไป!

ในเวลานี้เหวินหย่งฟูยกเท้าขึ้น เตะไปที่ยางรถบรรทุก!

“ปั๊ก!”

เสียงดัง ยางรถบรรทุกก็ยุบและมีไอน้ำออกมา

เขายกแขนขวาขึ้น ใช้แรงเหวี่ยงมันในแนวทแยง ก่อนจะต่อยไปที่คอของฉีเติ่งเสียนอย่างแรงด้วยหมัดของเขา!

ฉีเติ่งเสียนยกมือขวาขึ้น แปลงร่างเป็นเสือ แล้วกอดหัวของเขา เขายกศอกขึ้นทันที และใช้ “เสือกอดหัว” เพื่อรับหมัดที่เหมือนแส้ของเหวินหย่งฟู

หมัดของเหวินหย่งฟูฟาดเข้าที่ข้อศอกของฉีเติ่งเสียน เขารู้สึกว่าพลังของคู่ต่อสู้นั้นน่ากลัว ราวกับว่าทั้งร่างกายของเขากำลังจะลอยหายไป

เขาจึงเตะเท้า ถอยหลังหนึ่งก้าว ก่อนจะพิงตัวที่รถบรรทุก!

“ปั๊ก!”

มีเสียงดังอีกครั้งหนึ่ง ในขณะที่เขากำลังพิง เหมือนกับว่ามียักษ์เหล็กขนาดใหญ่กำลังโจมตีเขาอยู่

รถบรรทุกที่มีน้ำหนักมากกว่าสิบตันได้สั่นอย่างรุนแรงสองครั้ง ตัวรถ มีรอยบุ๋มขนาดใหญ่ที่ขนาดคล้ายลำตัวของคน

ผลของแรงสองแรงที่ต้านกัน แน่นอนว่าฉีเติ่งเสียนไม่ใช่ซูเปอร์แมนต่อต้านแรงตามหลักฟิสิกส์ได้ แต่ก็ไม่อาจสามารถปล่อยให้นิวตันพลิกโลงศพเพื่อดูหน้าเขาได้ดังนั้นเขาจึงยอมถอยหลังไปสองก้าว

ทันทีที่ก้าวขาที่สอง เขาก็พุ่งเข้าใส่ ดันเท้าหลังลงไปที่พื้น ควันสีดำลอยออกมาจากด้านบนรองเท้า เวลาที่ถูกับพื้น จากนั้นเขาก็ยืนหยัดมั่นคงในทันที

เหวินหย่งฟูเตะเท้าของเขาบนรถบรรทุกอีกครั้ง และเสียงปัง ประตูก็พัง เขาจึงรีบวิ่งไปหาฉีเติ่งเสียนด้วยความแข็งแกร่งที่เหลืออยู่ของเขา

ทันทีที่เขาอยู่ต่อหน้าฉีเติ่งเสียนเขาก็จมส้นเท้าลงกับพื้น ยกกำปั้นทั้งสองขึ้นเหมือนลูกธนูที่เต็มไปด้วยสายธนูเพื่อที่จะโจมตีที่ชีพจรของ ฉีเติ่งเสียนด้วยหมัดทั้งสอง!

แขนพุ่งออกไป ครั้งแรกมีแรงสะบัด จากนั้นเต็มไปด้วยแรงพลังของหมัดทำให้แขนเสื้อของเหวินหยงฟู่ส่งเสียงดังขึ้น ก่อนจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

หมัดดังกล่าวหากไม่ได้ฟื้นฟูกระดูกสันหลังและควบคุมมาให้ชำนาญ “มังกรตัวใหญ่” นี้ จะไม่สามารถรู้เคลื่อนไหวและแรงกระทบที่ตามมาได้!

ทักษะศิลปะการต่อสู้ของเหวินหย่งฟูนั้นสูงกว่าเหวินซือซุ่นหลายเท่าจริงๆ และรูปแบบการต่อสู้ที่ซับซ้อนของเขา ประสบการณ์ในการต่อสู้ทำให้เขากลายเป็นคู่ต่อสู้ที่หายากของฉีเติ่งเสียน

แน่นอนว่าฉีเติ่งเสียนไม่ใช่คนประเภทที่กลัวการเผชิญหน้า เขาทำมือเป็นท่าเสือแล้วกดลง หลังจากชนหมัดของเหวินหย่งฟูแล้ว เขาก็ใช้มืออีกข้างคว้ามับไปที่หน้าเหมือนเสือปีนที่กำลังภูเขา!

“เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้เป็นยอดฝีมือด้านกำลังภายใน และเขาก็เชี่ยวชาญการใช้มวยที่ใช้แรงภายนอกกมากเหมือนกัน!” เหวินหย่งฟูแอบส่งเสียงร้องในใจ

ในเวลานี้ พวกเขาทั้งสองต่อสู้กันแบบตัวต่อตัว ใช้กำลังทั้งหมด มือประสานกัน อวัยวะภายใน กล้ามเนื้อ กระดูกทำงานประสานกัน พลังที่ถูกซ่อนเร้นเพิ่มขึ้น หากเป็นไปได้ทั้งสองคนต้องการลงมือฆ่ากันทันที

ในขณะนี้ เฉินอวี๋ที่เฝ้าดูอยู่ ได้ยินเสียงเต้นของหัวใจราวกับเสียงกลอง เลือดของทั้งสองคนกระเซ็นราวกับคลื่นในแม่น้ำ

เหวินหย่งฟูต่อยหมัดสองครั้งที่เข้าที่จุดตาย เขารู้ว่าหมัดของคู่ต่อสู้กำลังอ่อนแรงลง ถ้าหากไม่ใช้ “ศอกหัวใจ” ก็คงเป็นการเปลี่ยนแปลงการเคลื่อนไหวอีกครั้ง

แต่ในขณะนี้ฉีเติ่งเสียน “ปีน” ไปข้างหน้า และเดินด้วยทาทางของเสือ!