มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 428

ฉีเติ่งเสียนเคยบอกว่าจะฆ่าจ้าวเหิงหยู่คนแรก แน่นอนว่าต้องเป็นคนแรกที่ฆ่าเขา!

เขาเกลียดครอบครัวตระกูลจ้าวเข้าไส้

ในตอนที่จ้าวเหิงหยู่ถูกต่อยจนลอย ยังกรีดร้องด้วย พอเขาล้มลงกับพื้น ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆอีกเลย

ฉีเติ่งเสียนทั้งต่อยทั้งกระแทก ใช้แรงไปเยอะมาก กล้ามเนื้อขนาดใหญ่รูปสามเหลี่ยมกระแทกโดนเป้าของเขา อัณฑะของเขาแทบจะเละหมดแล้ว ถ้ายังมีชีวิตอยู่ คงเป็นเรื่องแปลก!

สภาพการตายของจ้าวเหิงหยู่ เรียกได้ว่าน่าสังเวชมาก

ศึกษาเล่าเรียนกับปรมาจารย์ชื่อดังจ้าวหางเปีย สุดท้ายกลับโดนกระแทกเป้าตาย

ซู่หยูเจี๋ยไม่คิดว่าการเปลี่ยนแปลงจะมาเร็วขนาดนี้ ดูท่าทางของจ้าวเหิงหยู่ เดิมทีคิดว่าคงจะชนะ ใครจะไปรู้ว่า ชนะกับแพ้จะสลับกันในพริบตาเลย!

"นี่มัน" สวีเอ้าเสวี่ยเห็นจ้าวเหิงหยู่ที่เสียชีวิต ก็ยืนขึ้นอย่างตกใจ

เซี่ยงตงฉิงกลับหรี่ตา มุมปากกระตุกขึ้น เธอรู้ว่าครั้งนี้เธอชนะการเดิมพันแน่นอน!

ก่อนที่ซู่หยูเจี๋ยจะตั้งตัว ฉีเติ่งเสียนก็อาศัยแรงลุกดึงตัวเองลุกขึ้น และกระโดดเข้ามาตรงหน้าเขา

"แย่แล้ว!"

ซู่หยูเจี๋ยรู้ว่าเขาทําผิดพลาดครั้งใหญ่ เหตุการณ์ในเมื่อกี้ ทําให้เขาเสียสมาธิ และถูกฉีเติ่งเสียนฉวยโอกาสมาถึงตรงหน้าก่อน!

เขาเห็นฝ่ามือคู่ใหญ่ของฉีเติ่งเสียนยกขึ้นเหมือนโม่หินขนาดใหญ่ ครอบคลุมไปทั้งตัว

"ช่างเป็นฝ่ามือแปดทิศที่เผด็จการมาก!" ในใจของซู่หยูเจี๋ยรู้สึกถึงความหายนะ

ทันทีที่ฉีเติ่งเสียนลงมือ หมัดอันกว้างใหญ่นั้นก็ปะทะเข้าหน้า ทําให้เขารู้สึกเหมือนเป็นเรือที่โดดเดี่ยวในกลางทะเลที่โดนคลื่นซัดโหมกระหน่ำ ไม่มีที่พึ่งใดๆ ไหลไปตามคลื่นและอาจพลิกคว่ำได้ตลอดเวลา

เขาวางปืนใหญ่ในมือเป็นแนวนอน และด้ามปืนเล็งขึ้นไปด้านบน ทำท่าทาง "ชูไฟขึ้นจะเผาท้องฟ้า"

"ปึง! ปึง!"

ฝ่ามือทั้งสองข้างของฉีเติ่งเสียนกระแทกกับด้ามปืนอย่างรุนแรง แขนทั้งสองข้างของซู่หยูเจี๋ยถูกทุบจนสั่นสะเทือน

ด้ามปืนที่ทําจากสแตนเลสนั้น ถูกฝ่ามือทั้งสองของฉีเติ่งเสียนทุบจนโค้งงอไปเลย

อวี้เสี่ยวหลงลุกขึ้นทันที และตรงไปที่สนาม ตะโกนว่า "หยุดนะ!"

ฉีเติ่งเสียนฟังคําพูดของเธอที่ไหนล่ะ?!

หลังจากฝ่ามือทั้งสองทุบจนแขนทั้งสองข้างของซู่หยูเจี๋ยชา เขาก็ได้คืบเอาศอกทันที และก้าวเข้าไป

ซู่หยูเจี๋ยได้แต่ละทิ้งปืนในมือของตัวเอง ปล่อยปืนลงและเปลี่ยนเป็นหมัดแทน พอยกมือทีก็เป็นท่าเอกลักษณ์ของฝ่ามือแปดทิศ "หมัดเสือปีนเขา"!

ฉีเติ่งเสียนเป็นคนที่ชอบปะทะกันต่อหน้า คนแก่อยากจะสู้กับเด็กหนุ่มอย่างเขา ก็ดี เขาจะไม่ยอมอ่อนข้อให้เด็ดขาด!

เห็นแค่ว่ามือของฉีเติ่งเสียน เปลี่ยนเป็นท่ารูปเสือ ทันใดนั้นเปลี่ยนจากฝ่ามือแปดทิศเป็นหมัดสิงอี้ ให้ความรู้สึกเหมือนจ้องจะเขมือบ น่ากลัวเหมือนถูกเสือจ้องเขม็งจริงๆ

"ปึง! ปึง! ปึง!"

โดนทุบสองครั้งติดต่อกัน แขนทั้งสองข้างของซู่หยูเจี๋ยที่ชาอยู่แล้วเริ่มปวดและอ่อนแรง

ในเวลานี้ อวี้เสี่ยวหลงมาถึงด้านหลังแล้ว ยืดแขนออกมา ต่อยไปที่หลังของฉีเติ่งเสียนอย่างแรงเพื่อช่วยซู่หยูเจี๋ย

แต่ในขณะนี้ ฉีเติ่งเสียนกลับเปลี่ยนจากรูปเสือเป็นรูปจระเข้ ซึ่งจระเข้ก็เป็นหนึ่งในสิบสองรูปร่างเหมือนกัน

เขากลายเป็นรูปจระเข้ ในขณะที่หลบกําปั้นของอวี้เสี่ยวหลง เขาก็มุดเข้าไปในอ้อมแขนของซู่หยูเจี๋ย

รูปร่างของเขาสูงกว่าซู่หยูเจี๋ยเล็กน้อย มุดเข้าไปตอนนี้ ให้ความรู้สึกเหมือนนกตัวเล็กน่ารัก