มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 433

ฉีเติ่งเสียนนำมือเล็กที่เย็นของหลี่อวิ๋นหว่านกุมไว้ในอ้อมกอด และพูด “ไม่รู้จักรอในบ้าน?”

หลี่อวิ๋นหว่านก็พูด“ไม่รู้จะทำยังไง เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าตัวเองไม่มีอนาคตขนาดนี้ รีบจะมาพบคนบางคนที่ไม่มีคุณธรรม!”

ฉีเติ่งเสียนถูกเธอด่าจนเกาศีรษะ ถึงยังไง ดื่มเหล้ากับเซี่ยงตงฉิงก็ทำให้ล่าช้าจริงๆ

“ฉันดื่มเหล้าที่บ้านประธานเซี่ยงสองสามขวด เป็นเหล้าชั้นดีของพ่อเธอที่สะสมเอาไว้ในปีนั้น ก็ลองชิมดู”ฉีเติ่งเสียนพูดเสียงต่ำ

“เหอะ มีเรื่องดีแบบนี้ด้วยเหรอ!”หลี่อวิ๋นหว่านอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา

ไปกินข้าวที่บ้านของหล่อน ก่อนจะกลับก็ดื่มเหล้าที่บ้านของหล่อนอีก เรื่องเลวแบบนี้มีแค่ฉีเติ่งเสียนที่ทำได้

หลี่อวิ๋นหว่านก็พูด“ประธานเซี่ยงคงจะดื่มจนเมาแล้วเถอะ?”

ฉีเติ่งเสียนก็พูดตอบ“แข่งดื่มกับฉัน ก็เมาคาที่ไปแล้ว!”

หลี่อวิ๋นหว่านก็พูดอีก“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ถ้าเธอตื่นขึ้นมามองไม่เห็นเหล้าแล้ว คงจะฆ่าคุณ”

ฉีเติ่งเสียนก็พูดตอบ“นั่นก็เป็นเรื่องของพรุ่งนี้ อย่างมากก็สั่งน้ำองุ่นคืนให้เธอก็จบแล้ว”

กลับมาถึงในบ้าน ฉีเติ่งเสียนก็บรรยายประสบการณ์ที่น่าหวาดเสียวของวันนี้ให้ฟัง ฟังจนเธอรู้สึกหวาดกลัว

“ต่อไปก็จะไม่ถูกข่มขู่อีก นำเงินมาไว้ในมือ เธอก็ไม่ต้องหวาดกลัวอะไรอีกแล้ว ”ฉีเติ่งเสียนพิงโซฟาด้วยความสบายใจ พลางพูดเสียงเรียบเฉย

“ฟังที่คุณพูดก็รู้สึกหวาดเสียวมาก ยังดีที่สุดท้ายก็ปลอดภัย”หลี่อวิ๋นหว่านถอนหายใจพลางพูด “ที่น่าโกรธก็คือ ฉันไม่ได้ช่วยอะไรคุณเลย”

“เธอช่วยฉันดูแลบริษัทก็มากพอแล้ว ไม่ต้องคิดมาก ”ฉีเติ่งเสียนตบไหล่ของเธอ

จัดการเรื่องใหญ่นี้ได้แล้ว ฉีเติ่งเสียนท่วมตัวก็ผ่อนคลาย พูดคุยกับหลี่อวิ๋นหว่านไปมาก็เริ่มจูบกันอย่างเร่าร้อน

ชีวิตที่วิเศษ ก็คือแบบนี้

ในบ้านมีผู้หญิงหนึ่งคนที่คิดถึงตัวเองทุกวินาที ก็ยิ่งมีความสุขที่สุด

หลี่อวิ๋นหว่านโอบกอดศีรษะของฉีเติ่งเสียน นวดให้เขาเบาๆ รู้สึกสงสารที่เขาเสี่ยงอันตรายหนีรอดมาด้วยความลำบาก

ในเวลาเดียวกัน เธอกำลังสับสนว่าในอนาคตตัวเองจะสามารถช่วยอะไรฉีเติ่งเสียนได้ หลังจากคิดไปคิดมา ก็ไม่มีคำตอบ

ชีวิตก็เป็นแบบนี้ เรื่องมากมายที่ไม่มีคำตอบ ความจริง จะต้องหาคำตอบทำไมล่ะ?

เธอคิดว่า สามารถทำให้เขาผ่อนคลายสบายใจก็พอแล้ว ช่วยเขาจัดการเรื่องชีวิตกับการทำงาน

วินาทีนี้ ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความทะเยอทะยานมาก เป็นครั้งแรกที่ยอมอยู่เบื้องหลังของผู้ชาย ต่อให้ด้อยกว่า แค่อยู่ข้างกายเขาตลอดชีวิต

ฉีเติ่งเสียนก็หลับไปอย่างสบายใจ วันต่อมาที่ตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกว่าร่างกายปวดเมื่อยมาก กรดแลคติกจำนวนมากสะสมอยู่ในกล้ามเนื้อ

“รู้สึกเหมือนตัวเองเหมือนกลับไปเริ่มฝึกฝนกังฟู ทุกครั้งที่ฝึกฝนเสร็จ วันต่อมาก็จะปวดจนแทบจะเดินไม่ได้ ”

และยิ่งหลี่อวิ๋นหว่านนอนบนขาของตัวเอง เขาก็รู้สึกว่ากล้ามเนื้อท่อนบนสั่นเทาขึ้นมา น่าแปลกใจมาก ขาเหมือนเหยียบปุยนุ่น ไม่มีเรี่ยวแรง

เพียงแต่ ฉีเติ่งเสียนก็มีความรับผิดชอบในหน้าที่ล้างหน้าแปรงฟันอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนชุดกีฬาเสร็จก็เตรียมจะออกจากบ้าน

“คุณไม่สามารถพักผ่อนที่บ้านอย่างสงบแม้แต่วันเดียวเหรอ?”หลี่อวิ๋นหว่านขยี้ตามองสังเกตเขา พูดด้วยความอ่อนเพลียและง่วงนอน

“เรื่องฝึกฝนกังฟูต้องรักษาความต่อเนื่อง ไม่สามารถหยุดได้ เธอพักผ่อนที่บ้าน กลับมาจะซื้อเสี่ยวหลงเปาจากประตูด้านหน้าของสวนสาธารณะเซินไห่มาฝากเธอ”ฉีเติ่งเสียนยิ้มพลางพูด

เขาโน้มตัวลงมา ยื่นมือมาจัดทรงผมที่ยุ่งเหยิงของหลี่อวิ๋นหว่าน และก้มหน้าจูบริมฝีปากของเธอ

มองเห็นผู้หญิงคนนี้นั่งรอตัวเองอยู่ในอากาศที่เหน็บหนาว จนร่างกายหนาว เขาจึงคิดว่าตัวเองชั่วชีวิตนี้ต้องมัดเธอไว้ข้างกาย