มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 44

ท่าทางของฉีเติ่งเสียนแบบนี้ ทำให้ทุกคนตกใจอย่างมาก

สมองของผู้ชายคนนี้มีปัญหาจริงๆหรือเปล่า คิดว่าตัวเองยังเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลฉีอยู่เหรอ ยังคิดว่าตัวเองเป็นคู่หมั้นของอวี้เสี่ยวหลงอยู่เหรอ

ใบหน้าของเฉียวชิวเมิ่งก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวเช่นกัน นี่เป็นถึงคังเสวี่ยฉวินเลยนะ คนของตระกูลคังของเมืองหลวง ทำให้เขาขุ่นเคือง มันน่ากลัวยิ่งกว่าไปทำให้สมาคมการค้ามังกรดำขุ่นเคือง!

สมาคมการค้ามังกรดำสิบสมาคมมัดเข้าด้วยกัน ก็อาจเทียบไม่ได้กับตระกูลคังในเมืองหลวง!

“ฉันไม่ดื่มแล้วแกจะทำอะไรได้ แกกล้าแตะต้องฉันเหรอ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันคังเสวี่ยฉวิน เป็นถึงคุณชายสามของตระกูลคัง!”

“เมื่อก่อนแกก็เป็นคนของเมืองหลวง น่าจะเข้าใจถึงตระกูลคังสามคำนี้ เป็นตัวแทนของอะไรใช่ไหม”

คังเสวี่ยฉวินไม่เห็นฉีเติ่งเสียนอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ และไม่เชื่อว่าเจ้าหมอนี่จะกล้าแตะต้องตัวเอง พูดจาให้โหดเหี้ยมหน่อย ใครก็สามารถทำได้ แต่การดำเนินการนั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ระหว่างที่พูด คังเสวี่ยฉวินลุกขึ้น ยื่นมือขวาออกมา เตรียมจะไปตบหน้าของฉีเติ่งเสียน พร้อมกับพูดไปด้วย : “ไอ้สารเลวตัวน้อย ความอดทนของฉันมีขีดจำกัด สิ่งที่ฉันพูดเมื่อกี้ ถ้าหากแกไม่ทำตาม อย่างนั้นฉันก็จะลงมือแล้วนะ.....”

มือของเขายังไม่ทันตบถึงหน้าของฉีเติ่งเสียน ก็ถูกฉีเติ่งเสียนคว้าเอาไว้อย่างรุนแรง กดไว้บนโต๊ะ

ต่อจากนั้น ฉีเติ่งเสียนหยิบส้อมเหล็กขึ้นมาหนึ่งอัน จากนั้นเอาส้อมเหล็กวนอยู่ที่นิ้วมือของเขาสองรอบ สีสันฉูดฉาด

และหลังจากนั้น จู่ๆ ส้อมเหล็กก็แทงทะลุหลังมือของคังเสวี่ยฉวิน!

“ตุ้ม!”

เสียงดังสะนั่น ส้อมเหล็กทะลุหลังมือของคังเสวี่ยฉวิน กระทั่งแทงทะลุเข้าไปถึงโต๊ะไม้เนื้อแข็งอีกด้วย ฝ่ามือทั้งหมดของเขาถูกตอกไว้บนโต๊ะโดยตรง

“โอ๊ย!!!” คังเสวี่ยฉวินส่งเสียงกรีดร้อง คนทั้งคนก้มตัวเป็นลูกบอล จับฝ่ามือของตัวเองด้วยความเจ็บปวด

หัวของเฉียวชิวเมิ่งระเบิดเสียงดังปัง ทั่วทั้งสมองล้วนแล้วสับสนขึ้นมา ฉีเติ่งเสียนผู้ชายคนนี้.....คาดไม่ถึงว่าจะลงมือกับคังเสวี่ยฉวินแล้วเหรอ!

นอกจากนี้ เขายังทำเกินไปขนาดนี้ ใช้ส้อมเหล็กแทงฝ่ามือของคังเสวี่ยฉวินจนทะลุ!

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างไม่แยแส : “น้ำผลไม้แก้วนี้ แกจะดื่มก็ต้องดื่ม แกไม่อยากดื่มก็ต้องดื่ม ไม่อย่างนั้นล่ะก็ เรื่องของวันนี้ มันจะไม่จบง่ายๆ!”

“คนบ้า คนแซ่ฉีแกแม่งเป็นคนบ้าคนหนึ่ง คาดไม่ถึงว่าจะกล้าทำร้ายคุณชายคัง!” จังเซ่าเจี๋ยอดไม่ได้ที่จะคำรามออกมา ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวเช่นกัน

ผู้ติดตามของคังเสวี่ยฉวินที่อยู่รอบตัวก็มีใบหน้าที่หวาดกลัวเช่นกัน พวกเขาล้วนแล้วเคยเห็นแต่คังเสวี่ยฉวินรังแกคนอื่น แต่ไม่เคยเห็นคนอื่นกล้าทำแบบนี้กับคังเสวี่ยฉวิน!

น้ำตาของเฉียวชิวเมิ่งแทบจะทะลักออกมาแล้ว รีบพูด : “คุณชายคัง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม”

“ฉันฉันฉัน.....เขา.....เขาไม่ได้ตั้งใจ เพียงแค่หุนหันพลันแล่นชั่วขณะเท่านั้น คุณอย่า.....”

“เอ่อ.....ฉันขอโทษคุณแทนเขาด้วย อาการบาดเจ็บของคุณฉันจะออกค่ารักษาให้ จะชดเชยให้.....”

เฉียวชิวเมิ่งตกใจจนพูดติดๆขัดๆแล้ว ตอนนี้สมองล้วนแล้วยุ่งเหยิงไปหมด

ใบหน้าของคังเสวี่ยฉวินกลับเต็มไปด้วยความโหดร้าย พูด : “เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร ขอโทษฉันเหรอ เธอคู่ควรเหรอ!”

หลังจากพูดจบ เขามองไปทางฉีเติ่งเสียน กัดฟันพูด : “คนแซ่ฉี แกกล้าแตะต้องฉัน ภายในยี่สิบสี่ชั่วโมง ฉันจะทำให้คนของตระกูลเฉียวทั้งหมดฝังไปพร้อมกับแก!”

ฉีเติ่งเสียนกลับใช้เวลาที่เขากำลังพูด นำน้ำผลไม้แก้วนั้นมาวางอยู่ตรงหน้าเขาอย่างแรง

“ปัง!”

เสียงดังปังหนึ่งที ทำให้น้ำผลไม้เกิดคลื่น

ฉีเติ่งเสียนเต็มไปด้วยความเยือกเย็น พูด : “จะดื่มไหม”

“แกแม่งรนหาที่ตาย ยังกล้าข่มขู่คุณชายคัง ฉันจะเป็นคนฆ่าแกตายก่อน!” ชายหนุ่มผู้มั่งคั่งหยิบเก้าอี้ขึ้นมา ฟาดไปทางฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนไม่หันหน้าด้วยซ้ำ เตะไปข้างหลังหนึ่งที เสียงดังตุ้ม ชายหนุ่มผู้มั่งคั่งถูกเตะจนบินออกไปพร้อมกับเก้าอี้ ชนเข้ากับกำแพง เป็นตายร้ายดียังไงไม่รู้

“ทุกคนอย่าไปยั่วยุเขา ไอ้หมอนี่เป็นคนบ้า ตอนนี้ธาตุไฟแตกแล้ว พวกเราเป็นคนสติดี ไม่ยุ่งกับคนบ้า!”