เมื่อรู้ว่าฉีเติ่งเสียนมาบ้าน หวงฉินเกออดไม่ได้ที่จะมีความสุขมาก รู้สึกว่าเป็นผลจากครั้งก่อนที่ตัวเองไปขอความช่วยเหลือ
จริงๆแล้วฉีเติ่งเสียนไม่ได้อยากสนใจเรื่องนี้เลย แต่คนของโครงกระดูกเลือดได้ระเบิดวิวล่าของเขา สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกโกรธมาก
คนอย่างหงเทียนตู แม้ว่าจะหลบหนีออกจากประเทศแล้วก็ตาม แต่จะพูดยังไงก่อนหน้านั้นก็เป็นลูกศิษย์ของหงปาง ถ้ายิงเขาตายแล้ว ถึงปากของหงปางจะไม่พูดอะไร แต่ต้องไม่พอใจมากเเน่
ฉีเติ่งเสียนไม่ได้กลัวแต่ก็ไม่ได้อยากมีปัญหา แต่ฝั่งตรงข้ามยั่วโมโหถึงหัวเขาแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็จะโทษเขาไม่ได้แล้ว
"น้องชาย ที่ซากุระมีสาวๆจากเจียเผิงกั๋วมาอีกแล้ว มีอยู่หนึ่งคนดูเหมือนดาราสาวในทีวีเลย......วันไหนจะพาไปทำความรู้จัก!"หวงฉีปินกระตือรือร้นกต่อฉีเติ่งเสียนมาก อยากที่ชวนเขาไปแช่น้ำด้วยกันอีก
"ตกลงฉันก็อยากจะให้คำแนะนำเกี่ยวฝีมือของช่างที่มาใหม่พอดี!"ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างจริงจัง
หวงฉีปินยกนิ้วโป้กให้เขากล่าว"น้องชายคุณช่างเป็นคนที่มีหลักการจริงๆคิด แต่จะสั่งสอนฝีมือของคนอื่นตลอดเลย"
สำหรับฉีเติ่งเสียนแล้วนี่เป็นสิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์ หวงฉีปิงชินกับมันจนเป็นเรื่องปกติแล้ว
"พี่ชาย คุณจะทำเรื่องอะไรอีกกันแน่? วันๆไม่รู้ว่าในสมองคิดแต่อะไร!" หวงฉิงเกอเดินมาตะโกนด้วยความโกรธ
"น้องสาว ฉันไม่ได้ทำอะไรนะ ฉันกับน้องฉีเราแค่พูดคุยกันเรื่องฝีมือการนวดแค่นั้นเอง!"หวงฉีปินกล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง
ฉีเติ่งเสียนพยักหน้ากล่าว"ใช่แล้ว เราก็คุยกันเป็นปกตินะ ไม่มีอะไรที่เห็นแสงสว่างไม่ได้"
หวงฉินเกอมองต่ำทั้งสองคนแล้วหันหลังเดินจากไป
กลางดึกวันนั้น ฉีเติ่งเสียนเเละจงฮุยทั้งสองคนพักอยู่ที่ห้องนอนใหญ่ของหวงเหวินหลั่ง
ห้องนอนกว้างมาก เพิ่มเตียงแคมป์เล็กอีก สองเตียงมากพอ จะนอนบนนั้นไปหนึ่งคน
ตอนเช้าหวงเหวินหลั่งต้องเข้าไปทำงาน จัดการการงานยุ่งมากๆ ฉะนั้นหลังอาบน้ำเสร็จเปลี่ยนเสื้อผ้า นอนลงบนเตียงพูดไม่ถึงสองคำก็นอนกรนแล้ว
จงฮุยก็นอนลงบนที่นอนแคมป์เช่นกัน แต่ยังลืมตาอยู่ กล่าวอย่างเย็นชา"ถ้าเจอเรื่องอันตราย ความเป็นความตายของคุณฉันจะไม่สนใจ"
ฉีเติ่งเสียนกล่าวเบาๆ"ไม่จำเป็นต้องให้นายมาสนใจ ดูแลตัวเองให้ดีก็พอ"
จงฮุยกล่าว"ฉันไม่มีทางช่วยคนเนรคุณหรอกนะ ถ้าตายกลับเป็นเรื่องที่ทำให้คนดีใจ!"
ฉีเติ่งเสียนหัวเราะกล่าว"ตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง ถ้านายเจออันตรายฉันจะออกมือช่วยนาย เพราะว่าฉันเคารพต่อชีวิต"
คำพูดของฉีเติ่งเสียนทำให้คนรู้สึกว่ามันไร้สาระ ถ้าคนที่ถูกเขาตีตายใต้พื้นดินได้ยินละก็กลัวว่าจะปินขึ้นจากหลุมศพ มาหาเขาถามเขาว่าเคารพต่อชีวิตยังไง
"วัยรุ่น คำพูดของคุณน่าสนใจ แต่นี้ไม่ได้หมายความว่าฉันจะชอบคุณ!"จงฮุ่ยก็ยังเย็นชา
เขารู้สึกว่าคนอย่างฉีเติ่งเสียน เป็นแค่คนที่หมดความหวังกับชีวิตเพื่อยึดอำนาจ เรื่องบ้าๆก็ทำได้
ทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องหวงเหวินหลั่ง?เขาคิดว่าตัวเองมีปัญญางั้นเหรอ?
ครั้งนี้คนที่จะจัดการกับหวงเหวินหลั่ง ล้วนแต่มาจากองค์กรโครงกระดูกเลือด และองค์กรนี้ก่อตั้งขึ้นโดยน้ำมือของหงเทียนตูอดีต ซึ่งเป็นผู้ทรยศหน่วยงานรักษาความปลอดภัยแห่งชาติ!
คนอย่างหงเทียนตู ครั้งยังอยู่ประเทศจีนยังได้ชื่อว่าเป็น"อรหันต์ประจำชาติ"อรหันต์เป็นรองจากพระพุทธเจ้าเท่านั้น พระโพธิสัตว์ผู้น่าเคารพเพื่อให้ ได้ชื่อเสียงนี้มาจะเห็นได้ว่าเก่งมาก
หลังจากหนีออกจากระเทศ เป็นคนที่มีความขยันหมั่นเพียรในการฝึกฝน แม้แต่ฟู่เฟิงหยุนยังบอกว่าเขาอาจจะเกินจุดสูงสุดทางกายภาพของมนุษย์ไปแล้ว เขาถือว่าเป็นบุคคลอัตรายระดับ"S"รวมถึงประเทศจีนด้วย
ฉีเติ่งเสียนนอนอย่างเกียจคร้านอยู่บนเตียงแคมป์ แล้วค่อยๆปิดตาลง
ช่วงนี้ชีวิตของเขาผ่านไปอย่างเรียบง่าย อาการบาดเจ็บที่ถูกกระสูนเฉี่ยวพร้อมกับอวี้เสี่ยวหลง ใกล้จะหายดีแล้ว ร่างกายเริ่มฟื้นฟูกลับไปเป็นสถานะที่ไม่เลว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...