มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 474

ต้าหวงเป็นชื่อที่ดีจริงๆ เหมือนเป็นเสือคู่บาร ใช้ชื่อนี้ ทั้งสองคนรู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนท่าจะน่าเบื่อแล้ว

"ปรมาจารย์บางคนฝึกมวยให้กับลูกศิษย์ เมื่อพูดถึงเสียงเสือดาวฟ้าร้อง ยังต้องรอให้ฟ้าผ่าหรือปล่อยให้พวกเขาลูบแมว"

"ฉันนี่เก่งที่สุดแล้ว ให้พวกคุณได้สัมผัสกับมันจริงๆสักครั้ง!"

เมื่อพูดจบ เสือได้เดินเข้ามาที่ข้างขาขาแล้ว ม้วนตัวนอนลงไปทันที

ฉีเติ่งเสียนยื่นมือออกไปตบเบาๆที่หน้าท้องจองมัน กล่าวกับทั้งสองคนว่า"มาลองสัมผัสมันดู！"

หยางกวนกวนและหวงชงเข้าใกล้ เสืออ้าปากแยกเขี้ยวยิ้มทันที

หลังจากที่ผ่านการฝึกฝนที่หน้าผา ความกล้าของหยางกวนกวนมากขึ้นไม่น้อย ยื่นมืออกไปสัมผัสทันที

เสือก็แค่โชว์ฟันให้นิดหน่อย หลังจากนั้น หรี่ตาลงเเล้วเพลิดเพลินไปกับสัมผัสไม่ได้แสดงอำนาจ

หลังจากที่หยางกวนกวนสัมผัสไปถึงหน้าท้องของเสือตัวนี้ รู้สึกนุ่มมากๆสบายมาก แล้วจากนั้นก็ได้รู้สึกถึงการบิดตัวในท้องของมันด้วยลมหายใจของมัน ถ่ายทอดความรู้สึกที่ตกใจออกมา

"กังฟูเจาะลึกถึงไขกระดูกต้องเชี่ยวชาญทักษะของเสือ และเสียงของเสือดาวฟ้าร้องในประเทศจีนไม่ได้มีโอกาสที่จะให้พวกคุณได้สมัผัสถึงเสือดาวเป็นๆ"ฉีเติ่งเสียนกล่าวยิ้มๆ

หวงชงรวบรวมความกล้าสัมผัสลง ไปสัมผัสถึงการเคลื่อนไหวภายในท้องของสือตัวนี้อย่างระมัดระวัง

พร้อมด้วยลมหายใจของเสือข้างในบิดตัวครั้งแล้ววครั้งเล่า ความรู้สึกกลัวค่อยๆรุนแรงขึ้นแนบ หูเข้าไปฟังอย่างระมัดระวัง ดูเหมือนเสียงฟ้าผ่าจริงๆ

"ลูบแมวตัวใหญ่แบบนี้ก็สนุกเมือนกันนะ！"หยางกวนกวนเป็นคนกล้าหาญ มือทั้งสองข้างสัมผัสลงไปโดยตรงสัมผัสไปทั่วตัวเสือ

เสือตัวนี้ก็ดูจะเพลิดเพลินมาก นอนอยู่บนพื้นอย่างเกียจคร้านยอมให้เธอสัมผัส

หลังจากที่ให้พวกเธอได้รู้สึกกับมัน ฉีเติ่งเสียนตบหัวเสือเบาๆให้มันลุกขึ้นเเล้วออกไป

"ถ้ากังฟูฝึกถึงขั้นสูง ทุกหมัดจะเป็นการผสานระหว่างความแข็งแกร่งและพลังงานกับความตั้งใจ"

"พลังและความเเข็งแกร่งเป็นกุญแจสำคัญยิ่งนองเลือดยิ่งกว่านั้น"

"ปรมาจารย์ตานจิ้งโอนย้ายพลังและเลือดของเขายิ่งเต็มที่เหมือนระเบิดที่ออกมาจากปืนใหญ่"

"สิ่งที่ควบคุมพลังเลือดคืออะไร?แน่นอนนว่าคือเครื่องใน"

"หัวใจตับม้ามปอดไตทุกอวัยวะมีความสัมพันธุ์กับพลังเลือด"

"ไตอ่อนแอพลังเลือดก็จะอ่อนแอถ้าม้ามอ่อนแอหลังเลือก็จะอ่อนแอถ้าใจอ่อนแอพลังเลือดก็จะอ่อนแอ......"

"เสียงเสือดาวฟ้าร้องเพียงเพื่อฝึกฝนกำลังภายใน วิธีสำคัญในการเสริมสร้างพลังเลือดหลังจากที่พวกคุณปล่อยหมัดออกไป สามารถรวมอวัยวะภายในได้ทั้งหมด อาจกล่าวได้ว่าเป็นนปรมาจารย์ที่แท้จริง!"

ฉีเติ่งเสียนยืนอยู่ที่เดิม ทันใดนั้นเขาก็ชกไปที่ต้นไม้ด้วยหมัด พวกเขาทั้งสองคนได้ยินเสียงของพลังเลือดพลุ่งพล่านภายในร่างกายของเขา เหมือนดั่งแม่น้ำสายใหญ่ไหลขึ้นลง มีเสียงหึ่งเบาๆภายในอวัยวะให้ความรู้สึกอย่างกับการหายใจของเสือตัวเมื่อกี้

ต้นไม้ใหญ่ที่แทบจะโอบแขนนไม่ได้ ลำต้นของต้นไม้กลับโดนเขาต่อยให้เป็นรูตรงกลาง

"วันนี้เป็นบทเรียนสุดท้ายของโยวตู พรุ่งนี้เช้าเราเริ่มไปกันเลย"หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนพูดจบ จากไปอย่างสง่า ค่อนข้างเหมือนปรมาจารย์ที่ยิ่งใหญ่

ฉีเติ่งเสียนเหลือเวลาให้ทั้งคน ได้ผ่อนคลายหลังจากกลับจากเรือนจำ ก็ไปหาคุณพ่อฉีปู้อวี่ทันที

ฉีปู้อวี่ทำท่าให้ฉีเติ่งเสียน ความหมายคือความสามารถของหยางกวนกวนดีมาก เหมาะที่จะฝึกอบรม

ฉีเติ่งเสียนกล่าว"แน่นอนอยู่แล้ว ก็ไม่ดูว่าเป็นลูกศิษย์ของใคร?"

ฉีปู้อวี่ขมวดคิ้วอีกครั้งและชี้ไปที่เข็มขัดแอร์เมสของเขา ส่ายหัวเบาๆดุเหมือนจะพูดถึงคนที่ให้ของขวัญหลี่หยุนหว่าน

"ผมจะเอาทุกคน!"ฉีเติ่งเสียนยกมือขาวขึ้นต่อหน้าคุณพ่อแล้วค่อยๆกำมัด