มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 483

หลี่เหอถูกลิ้งตัวไปกับพื้นเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีของทั้งสองคน ขณะที่กำลังตั้งตัวได้เขาก็เห็นฉีเติ่งเสียนเดินเข้ามาใกล้แล้ว

เมื่อทั้งสองจับมือกัน เขาก็รู้เลยว่าตัวเองนั้นรับมือไม่ไหว เลยปล่อยให้ฉีเติ่งเสียนใช้ “ฝ่ามือยกตัว” บนคางของเขาโดยตรง และร่างกายของเขาก็เด้งสูงทันที

จากนั้นฉีเติ่งเสียนก็ใช้ฝ่ามือของเขาผลักและกระทืบเข้าที่ท้องทั้งสองข้างของหลี่เหอถู

ร่างของหลี่เหอถูบินขึ้นไปเหมือนว่าวที่หักครึ่ง เมื่อเห็นว่าฝ่ามือทั้งสองไม่สามารถฆ่าเขาได้ อวี้เสี่ยวหลงก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงและรีบวิ่งตามไปเพื่อจะใช้มีดแทงอีกที

“อย่าเลย คนนี้คือหลี่เหอถูประธานสมาคมหลงเหมิน ถ้าฆ่าเขาตายอาจจะเกิดปัญหาใหญ่ตามมาได้!” ฉีเติ่งเสียนพูดกับอวี้เสี่ยวหลง

“อ่าห้ะ?” อวี้เสี่ยวหลงได้ยินคำพูดของฉีเติ่งเสียนก็ตกตะลึง

คนที่เขาทั้งสองกำลังโจมตีอยู่นั้น ที่แท้ก็คือประธานสมาคมหลงเหมิน?

นายหางเสือของหลงเหมินที่ยิ่งใหญ่?!

เวลานั้นสมองของเธอก็ว่างเปล่าไปชั่วขณะ

หลี่เหอถูบ้วนเลือดออกมาและแทบจะลุกไม่ขึ้น เขาโมโหมาก เมื่อกี้เขากำลังอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบฉีเติ่งเสียนอยู่เลย แต่อวี้เสี่ยวหลงก็เข้ามาเสียก่อน

โชคดีที่ฉีเติ่งเสียนยังยั้งมือเอาไว้บ้าง ไม่อย่างนั้นอวัยวะภายในของเขาก็อาจจะตายได้ทันที

หลี่เหอถูแสยะยิ้ม : “เจ้าเด็กน้อย นายมันแน่มาก สู้ฉันไม่ได้ก็หาคนมาช่วย?”

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวแล้วพูดว่า : “ผมไม่ได้สู้คุณไม่ได้ แล้วผมก็ไม่ได้หาตัวช่วยด้วย เธอมาช่วยผมเอง”

อวี้เสี่ยวหลงขมวดคิ้วแล้วพูดว่า : “ฉันนึกว่านายเจอศัตรูเลยยื่นมาเข้ามาช่วย คิดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นประธานสมาคมหลงเหมิน”

หลี่เหอถูเช็ดเลือดที่มุมปาก แล้วพูดว่า : “เธอน่าจะคือเทพธดิาแห่งตระกูลอวี้ นายพลอวี้เสี่ยวหลงใช่ไหม?”

อวี้เสี่ยวหลงพยักหน้าเล็กน้อย : “ประธานหลี่ต้องขออภัยด้วย ฉันไม่รู้ว่าเป็นคุณเลยลงมือหนักไปหน่อย”

หลี่เหอถูถึงกับพูดอะไรไม่ออก เขาเป็นผู้ชายแข็งแกร่งแต่กลับถูกผู้หญิงตัวเล็กๆทำร้าย

“ทำไมคุณกับเขาถึงได้ต่อสู้กัน? เป็นเพราะเรื่องที่เขาฆ่าเหวินหย่งฟูเหรอ?” อวี้เสี่ยวหลงพูดกับหลี่เหอถู ก่อนชำเลืองมองไปยังฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวแล้วพูดว่า : “ฉันไม่ได้ฆ่าเหวินหย่งฟู ฉันแค่หักแขนเขาก็เท่านั้นเอง ส่วนการตายของเขาไม่เกี่ยวกับฉันเลย เธออย่ามาพูดมั่วซั่วนะ”

การตายของเหวินหย่งฟูนั้นทุกคนคิดว่าเขาเป็นคนลงมือทำ ซึ่งเป็นของโคลนสีเหลืองที่ตกลงมาในเป้า อธิบายยังไงก็ไม่ชัดเจน

“ฉันมาหาเขา เพื่อจะให้เขาไปรับตำแหน่งหัวหน้าโมตูหลงเหมิน ” หลี่เหอถูพูดพลางตบฝุ่นบนร่างกายของตัวเอง ด้วยสีหน้าทีู่แทบไม่ได้

เขาเป็นถึงประธานสมาคมมาเชิญเข้าด้วยตัวเอง แต่อีกฝ่ายนั้นกลับไม่เห็นคุณค่าแถมยังร่วมมือกับอวี้เสี่ยวหลงเล่นงานเขาอีก นี่มันสมเหตุสมผลแล้วใช่ไหม? คิดแล้วมันน่าเจ็บใจจริง!

อวี้เสี่ยวหลงพูด: “แล้วไงต่อ เขาปฏิเสธเหรอ?!”

หลี่เหอถูพูด : “ใช่แล้ว เขาปฏิเสธ”

อวี้เสี่ยวหลงหัวเราะอย่างขมขื่น ตำแหน่งนายหางเสือสาขาย่อยหลงเหมินนั้นเป็นตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่ อีกอย่างโมตูนั้นเป็นเมืองมหานครทางการเงิน!

หลงเหมินและสมาคมหงเป็นสองสมาคมที่ใหญ่ที่สุดในประเทศหัวกั๋ว มีสมาชิกอยู่ทั่วทุกมุมโลก การได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกขแงพวกเขามีแต่ข้อดี แต่ไม่มีข้อเสีย

ในบรรดาผู้บริหารระดับสูงของหัวกั๋ว อวี้เสี่ยวหลงรู้ว่าหลายคนได้รับเงินทุนจากหลงเหมินและสมาคมหง และพวกเขามีความเกี่ยวข้องกันอย่างแยกไม่ได้

ฉีเติ่งเสียนหาว ก่อนจะพูดขึ้นว่า: “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะ!”

หลี่เหอถูพูดขึ้นมาว่า : “เดี๋ยวก่อน ให้ฉันพูดให้จบก่อนแล้วนายค่อยไป!”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเยาะ : “พูดก็พูดไม่จบ สู้ก็สู้ไม่ชนะ ยังมีอะไรที่จะคุยอีก?”