มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 484

ฉีเติ่งเสียนรับป้ายหยกมา บนป้ายหยกนั้นสลักคำว่า “โมตู” สองคำ

“ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป นายคือหัวหน้าโมตูหลงเหมิน หลงเหมิน ต้องรับผิดชอบทุกอย่างที่เกี่ยวข้อง!”หลี่เหอถูพูดเสียงต่ำ

ฉีเติ่งเสียนขี้เกียจพูด ก่อนจะเอาป้ายหยกใส่ในกระเป๋าแล้วพูดว่า: “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมไปก่อนนะ”

หลี่เหอถูตกตะลึงอีกครั้ง นี่มันจะทำอะไรตามใจตัวเองเกินไปแล้วนะ……

ฉีเติ่งเสียนเปิดประตูรถแล้วพูดกับอวี้เสี่ยวหลงว่า: “เรื่องระเบิดจินดาน ถ้าเธอมีอะไรไม่เข้าใจตรงไหนถามฉันได้ตลอดเวลานะ”

พูดจบเขาก็ขับรถออกไป

หลี่เหอถูขมวดคิ้ว : “ฉันเคยได้ยินมาว่า ความสัมพันธ์ระหว่างนายพลอวี้กับเขาแย่มากเลยไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ดีกันแล้ว?”

อวี้เสี่ยวหลงพูดอย่างใจเย็นว่า: “ทุกอย่างมีการแปรเปลี่ยน และฉันก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะเข้ากันได้ดีกับเขา แต่เราก็ยังยืนอยู่ฝ่ายเดียวกัน”

“อย่างไรก็ตาม พูดตามตรง เขาเป็นคนดีกว่าที่ฉันคิดไว้มาก”

“ยิ่งไปกว่านั้น เขาเป็นคนใจกว้าง”

หลี่เหอถูเม้มริมฝีปากของเขา แต่เขาไม่เห็นฉีเติ่งเสียนจะเป็นคนใจกล้างตรงไหนเลย เขาแค่รู้สึกว่าคนคนนี้ไม่ค่อยน่าคบหาสมาคมด้วยเลย

“ประธานหลี่มาด้วยตัวเองอย่างนี้ สถานการณ์ในหลงเหมินคงจะไม่ค่อยดีนักใช่ไหม?” อวี้เสี่ยวหลงกล่าวอีกครั้ง

“ใช่แล้ว…...เรื่องมันยาว! เราหาที่นั่งคุยกันหน่อยดีกว่า ฉันยังหวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากนายพลอวี้อยู่เหมือนกัน” หลี่เหอถูกล่าว

ฟู่เฟิงหยุนโล่งใจมากหลังจากรู้ว่าฉีเติ่งเสียนยอมรับตำแหน่งหัวหน้าโมตูหลงเหมิน หลงเหมิน

นี่เป็นสิ่งที่ดีสําหรับทุกคน หากฉีเติ่งเสียนเข้าร่วม ก็ถือว่าเขาจะกลายเป็นผู้สนับสนุนที่ทรงพลังอย่างเห็นได้ชัด

ยิ่งกว่านั้น ความเกลียดชังระหว่างเขากับตระกูลจ้าวนั้นมันจะยิ่งขมขื่นมากขึ้น

“ดูเหมือนว่าต้องไปเมืองโมตูเพื่อเข้าร่วมในการประเมินและทําหน้าที่เป็นนายหางเสือของหลงเหมินแล้ว”ฉีเติ่งเสียนกลับไปที่สํานักงานของบริษัทและถอนหายใจในใจ

โชคดีที่สถานการณ์ในเมืองจงไห่ค่อยๆคงที่ เขาสามารถเอางานทั้งหมดให้หลี่อวิ๋นหว่านดูแลได้อย่างสบายใจ

ยังไม่ทันที่เขาจะได้นั่งดีๆ เซี่ยงตงฉิงก็เข้ามาระเบิดใส่เขาอย่างดุเดือด!

ฉีเติ่งเสียนคิดว่าการที่พนักงานมาตีเจ้านายแบบนี้ มันถือเป็นทรยศต่อเจ้านายซึ่งไม่ใช่พฤติกรรมที่พนักงานที่ดีควรมี!

“คุณฉี นายกล้ามากนะที่ไปเดิมพัน 100 ล้านหยวนกับซั่งซ่านเภสัชกรรม! และอีกวันก็ไม่มาทำงานเกือบทั้งวัน เพิ่งจะเข้ามาก็ช่วงบ่ายนี้” เซี่ยงตงฉิงพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม ด้วยอารมณ์โมโห

“คุณเซี่ยงอย่าหงุดหงิดไป ที่ผมออกไปข้างนอกมันก็เกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย!”ฉีเติ่งเสียนรินนำชาให้เซี่ยงตงฉิง เพื่อให้เธอใจเย็นลง

“ฮ่าฮ่า...…ไปหาพ่อตามันเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยเหรอ? ฉันก็อยากจะรู้ว่ามู่กรุ๊ปสามารถช่วยเหลือเราได้ไหม?”เซี่ยงตงฉิงพูดตอกหน้าเขาโดยตรง

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกละอาย พูดแบบนี้ไม่ไว้หน้ากันเลย เขารู้สึกน่าอายมาก

เซี่ยงตงฉิงพูดด้วยเสียงต่ำว่า : “ตอนนี้บริษัทเราเริ่มโตขึ้นและมีธุรกิจมากมายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นายเป็นเจ้านายไม่สามารถหละหลวมได้ ไม่อย่างนั้นลูกน้องจะไม่ขยันทำงานเมื่อพวกเขาได้เห็นแบบอย่าง!”

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า : “ผมเป็นเพียงแค่หุ่นเชิด เจ้านายที่แท้จริงยังคงเป็นคุณ ไม่ต้องห่วงมาห่วงผม”

เซี่ยงตงฉิงก็เกิดความไม่พอใจขึ้นมาทันทีและพูดอย่างโกรธเคืองว่า : “นายทำตัวให้มันจริงจังกว่านี้ได้ไหม?!”