มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 500

โมตู เป็นสถาที่ที่หยางกวนกวนอาศัยอยู่ตั้งแต่เด็ก แต่เธออยากกลับไป

แต่ว่า หลายปีมานี้เธอ ไม่เคยก้าวเข้าไปพื้นที่โมตูเลย

เพียแต่ว่า ตระกูลหยางที่โมตูสำหรับเธอเเล้ว เป็นเหมือนกับฝันร้ายของเธอ

ความพยายามของเธอในทุกวันนี้ ก็เพื่อให้มีสิทธิกลับไปโมตู เอาคืนทุกอย่างที่เป็นของตัวเอง

คนสู้เพื่อหายใจ พระพุทธเจ้าทำเพื่อธูป

หยางกวนกวนไม่ได้สนใจรับมรดกพวกนั้นเลย แต่คนพวกนั้นกลับคิดไปเองแล้วมุ่งเป้ามาที่เธอ ถึงเธอจะไม่แย่ง แต่ก็ต้องพยายามแย่งมาแล้วล่ะ！

เธอมองดูฉี่เติ่งเสียน แล้วทำซ้ำอีกครั้ง กล่าวอย่างจริงจัง"ฉันอยากกลับโมตู！"

ฉี่เติ่งเสียนพยักหน้าเบาๆ แล้วกล่าว"ก็ดี ถึงตอนนั้นเธอก็ไปโมตูก็พอแล้ว เธอในตอนนี้ ก็มีสิทธิอยู่บ้าง"

สำหรับความสามารถของหยางกวนกนในตอนนี้ กลับไปโมตูคนเดียวแล้วหล่ะก็ คงจะถูกตระกูลหยางเล่นตายสถานเดียว

แต่ฉี่เติ่งเสียนจะสนับสนุนเธอ เธอได้สิทธินี้

"หวังว่าครั้งนี้ ฉันสามารถทำอะไรที่โมตูได้บ้าง！"หยางกวนกวนกล่าวด้วยแววตาาที่มุ่งมั่น

"ทำได้สิ เธอพยายามขนาดนี้"ฉี่เติ่งเสียนปลอบใจ

เมื่อถึงเวลาประมาณสี่โมงเย็น ฉี่เติ่งเสียนได้รับสายหนึ่ง

"ประธานฉี่ บริษัทของพวกคุณเป็นอะไรกัน ยาของวันนี้ยังไม่ถูกส่งมาเลย คุณรู้มั้ยว่านี่ทำให้พวกเราเสียเวลา?！"ฝ่ายตรงข้ามแค่เปิดปากก็เต็มไปด้วยความโกรธ ห่างจากโทรศัพท์ก็ยังรู้สึกได้

"อา......ผู้อำนวยการหลัว ขอโทษ ขอโทษ！บริษัทของพวกเราตอนนี้เกิดเหตุไม่คาดคิดเล็กน้อย ผมจะจัดการเดี๋ยวนี้เลยครั้บ" ฉี่เติ่งเสียนรีบกล่าวคนขอโทษ พูดด้วยรอยยิ้ม

ผอ.หลัวกล่าวด้วยความไม่พอใจ"เกิดเหตุอะไรขึ้น?ถ้ายาของพวกคุณยังไม่สามารถมาส่งได้ตรงเวลาหล่ะก็ ยังหาว่าเราไม่ไว้หน้า！"

ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"เห้อ ผู้อำนวยการหลัว ผมก็ไม่มีทางเลือกนี่ครั้บ！"

ผอ.หลัวกล่าว"เกิดอะไรขึ้น?"

ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"ผมทำให้คนคนต่ำต้อยขุ่นเคือง ตอนนี้ถูกเขาขัดคออยู่！คนเขายืนกรานจะบอกว่ายาของผมมีปัญหา ยึดยาของผมไว้ ค่อยๆตรวจสอบไปช้าๆ ผมก็ส่งมาไม่ได้！"

ผอ.หลัวชะงัก หลังจากกล่าวด้วยความโกรธ"ไร้เหตุผลสิ้นดี！เขาไม่รู้หรือไงว่ายาส่วนใหญ่ต้องส่งให้จูเซี่ยเภสัชกรรมเหรอ? ไม่รู้เหรอว่าพวกนักรบรอที่จะต้องใช้ยาพวกนี้?"

ฉี่เติ่งเสียนเท้าคางตัวเอง กล่าว"เหมือนจะรู้ แต่ว่า คนเขาบอกแล้ว ไม่สนว่าผมจะส่งให้ใคร เขาบอกมีปัญหา ก็คือมีปัญหา！"

"ยายมันเถอะ รอฉันก่อน！"ผอ.หลัวตะหวาดด้วยความโกรธ หลังจากวางสายเสียงดังปัง

ฉี่เติ่งเสียนรีบลุกขึ้น กล่าวกับหยางกวนกวนว่า"ไปไปไป รีบกลับบริษัท ลูกพี่โกรธแล้ว เราต้องกลับบริษัทไปแสดงท่าทีของเรา"

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะยิ้มกล่าว"เมื่อกี้คุณยังไม่รีบร้อนเลยไม่ใช่เหรอ?ทำไมตอนนี้เหมือนไฟรนก้นเลย?"

ฉีเติ่งเสียนมอใส่เธออย่างแรง กล่าว"เราต้องมีท่าทีที่ดูเหมือนกำลังจัดการอยู่ ไม่อย่างนั้น ลูกพี่มาดูถึงที่ สาเหตุที่ยาเราส่งไปไม่ทัน บอสอย่างฉันไม่ใส่ใจ จะเกิดอะไรขึ้น?"

หยางกวนกวนพยักหน้า กล่าว"ก็มีเหตุผลนะ งั้นรีบกลับกันเถอะ!"

ฉี่เติ่งเสียนควักเงินในกระเป๋าเช็คบิล หลังจากนั้นก็ออกจากร้านกาแฟไปพร้อมกับหยางกวนกวน รีบกลับไปบริษัท

ทางบริษัทเทียนไล่เภสัชกรรม ผู้อำนวยการหม่ากำลังพากลุ่มคนตรวจสอบยาอย่างไม่รีบร้อน ซ้ำยังทำท่ากำลังตรวจอย่างละเอียด

"ผู้อำนวยการหม่า คุณรีบหยุดเถอะ ถ้ายังเป็นอย่างงี้อยู่หล่ะก็ ยาของพวกเรายังส่งไปไม่ถึง จะถูกตำหนิได้" ใบหน้าของผู้จัดการแผนกจัดเก็บและขนส่งเต็มไปด้วยความเศร้าโศก อ้อนวอนผู้อำนวยการหม่า

ผู้อำนวยการหม่ากว่าเบาๆว่า"คุณกังวลอะไร?เรื่องยารักษาแบบนี้ ต้องตรวจสบอย่างละเอียด ยืนยันซ้ำ ไม่อย่างนั้น ถ้าเกิดปัญหาขึ้น ใครจะรับผิดชอบ?"