มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 518

เวลาที่เลือดแดงสดร้อนผ่าวไหลออกมาจากบาดแผลไม่หยุด ในสมองของสวีเอ้าเสวี่ยก็กะพริบภาพขึ้นมา

ภาพนี้สำหรับเธอคือช้ามาก เธอนึกถึงพ่อแม่ที่คาดหวังกับตัวเองไว้สูงมาก นึกถึงความสัมพันธ์ที่ดีของตัวเองกับอวี้เสี่ยวหลงแต่สุดท้ายก็ตัวใครตัวมัน จนกระทั่ง นึกถึงฉีเติ่งเสียนที่เธอเกลียดจนต้องกัดฟัน

แต่ตัวเองกลับคิดไม่ถึงว่า ชีวิตนี้ของตัวเอง จะตายด้วยวิธีนี้

หลังจากนั้น เธอก็ร้องไห้

เธอเจ็บปวดมาก เพราะว่า เธอยังไม่ได้ใช้เลือดของฉีเติ่งเสียนล้างความอับอายให้ตัวเอง

เพียงแต่ น้ำตาของเธอไม่ได้ทำให้มือสังหารสงสาร

ที่มือสังหารถูกเรียกว่ามือสังหาร บางทีก็เพราะว่าเวลาที่พวกเขากำลังฆ่าคน ก็ค่อนข้างจะมั่นคง

มือของมือสังหารคนนี้มั่นคงมาก

มั่นคง และเย็นชา

ดังนั้น มีดนี้มั่นคงมาก แทงเข้ามาในหัวใจของสวีเอ้าเสวี่ย สิ้นสุดชีวิตของเธอ

เวลาที่มีดของมือสังหารแทงเข้ามา สวีเอ้าเสวี่ยก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดพร้อมกับปลายมีดที่แหลมคมและเย็นเฉียบ

แต่ก็เป็นเวลานี้ เดิมทีมือที่มั่นคงก็สั่นเทาขึ้นมา จากนั้น กริชก็หล่นลงบนพื้น

เสียงของกริชที่หล่นลงบนพื้น เป็นเสียงโลหะที่ตกลงบนพื้น

ร่างกายของสวีเอ้าเสวี่ยก็พิงกับฝาผนัง หลังจากนั้น หนังตาของเธอก็ปิดสนิท ก่อนที่จะหลับตา เธอมองเห็นคนที่น่ารังเกียจและไม่มีวันลืมได้ตลอดชีวิต

“เป็นคนก็อย่าโหดเหี้ยมเกินไป เป็นผู้ชายก็ต้องเข้าใจการรักและทะนุถนอมผู้หญิง”ฉีเติ่งเสียนค่อยๆเดินเข้าไป อยู่ห่างกับมือสังหารแค่สิบเมตร

ระยะห่างนี้ สามารถทำให้มือสังหารแทงสวีเอ้าเสวี่ยได้อีกครั้ง

แต่เขาไม่ได้ทำแบบนั้น เพราะว่า เขารู้สึกถึงอันตรายปกคลุมตัวเอง

เขามีความรู้สึกบางอย่างว่า ถ้าตัวเองลงมือ ก็จะถูกจู่โจมถึงชีวิต!

บางทีสามารถถ้าฆ่าสวีเอ้าเสวี่ย แต่ตัวเองก็อาจจะต้องตาย

แผนนี้ไม่ได้

“นายเป็นใคร?ทำไมถึงต้องมาสนใจเรื่องของฉัน?”มือสังหารถอยหลังไปหนึ่งก้าว ไม่ได้เปิดเผยพิรุธอะไร ท่าทางระมัดระวังมาก

“ฉันเป็นคนรักเก่าของเธอ ก็ต้องสนใจแน่นอน!”ฉีเติ่งเสียนสายตาโหดเหี้ยม “ถึงแม้ว่าเธออยากจะฆ่าฉัน แต่ฉันยังไม่อยากให้เธอตาย เธอมีชีวิต สำหรับฉันก็มีประโยชน์”

สีหน้าของมือสังหารมืดครึ้ม และพูด“นายขวางฉัน จะทำให้เรื่องยุ่งยาก นายแน่ใจว่าไม่กลัว?”

ฉีเติ่งเสียนยิ้ม และพูด“ตอนนี้ฉันแค่ต้องการจะฆ่านาย!”

เวลาที่พูด กระดูกสันหลังของเขาก็ขยับไปมาก ราวกับสปริงบิดประตู

ขยับไปมาเหมือนสปริงประตู และเหมือนเสียงฟ้าผ่า

เท้าของมือสังหารค่อยๆเดินถอยหลังไป และพูด“เมื่อกี้มีดนั้น ครึ่งหนึ่งแทงลำไส้ของเธอแล้ว”

หลังจากที่พูดจบ เขายังคงค่อยเดินถอยหลังไปอย่างมั่นคง

“น่าเสียดาย ที่นี่คือเมืองจงไห่ ไม่อย่างนั้น ถ้าเธอต้องตาย นายก็ต้องตาย แต่ตอนนี้ฉัน ไม่อยากจะพูดไร้สาระกับนาย”มือสังหารถอยหลังพลางพูด

“และ อาวุธที่ฉันชำนาญที่สุด ไม่ใช่กริช แต่เป็นปืน”

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้ว มองดูบนพื้น สวีเอ้าเสวี่ยเลือดไหลออกมาไม่หยุด ลมหายใจแผ่วเบา