มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 52

“คุณสวี ลำบากคุณเลยครับ ไม่คิดว่าคุณจะให้ความสำคัญกับอาการป่วยของเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆคนนี้!”

หวงเหวินหลั่งพูดกับสวีเอ้าเสวี่ยด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง ไม่ว่าสวีเอ้าเสวี่ยจะมาด้วยจุดประสงค์อะไร แต่เธอได้เชิญผู้เชี่ยวชาญชั้นนำของสหรัฐอเมริกาอย่างแจ็คซุน มาช่วยลูกสาวของเขา

สวีเอ้าเสวี่ยเผยรอยยิ้มบางๆ

เซี่ยงกรุ๊ปเป็นบริษัทชั้นนำของจงไห่ คนนอกอย่างเธอที่ต้องการจะหุบกิจการของเซี่ยงกรุ๊ปทั้งหมด ก็ต้องสานสัมพันธไมตรีกับนายกท้องถิ่นไว้

สวีเอ้าเสวี่ยที่ถือตัวและหยิ่งยโสมาจากเมืองหลวง ถึงหวงเหวินหลั่งจะเป็นเพียงนายกของเขตนี้แต่เขาก็มีเบื้องหลังอยู่ ดังนั้นจําเป็นต้องคบหาสมาคมเอาไว้ เธอจึงไปสหรัฐอเมริกาเพื่อจ้างผู้เชี่ยวชาญมา

“ปรมาจารย์ฉี คุณก็มาด้วย……” หวงเหวินหลั่งเห็นฉีเติ่งเสียนที่อยู่ด้านหลัง ก็เข้าไปจับมือต้อนรับ

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า ก่อนจะพูดขึ้นว่า : “ผมอยากจะขอบคุณนายกหวงเรื่องครั้งที่แล้ว วันนี้ที่คุณโทรหา ผมก็เลยรีบมาทันทีครับ!”

ตอนแรกหวงเหวินหลั่งคิดว่าฉีเติ่งเสียนเป็นคนที่หยิ่งผยองมาก แต่หลังจากได้ฟังคําพูดของเขาแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้รู้จักกาลเทศะและเข้าใจความรู้สึกของคนอื่น รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจึงปรากฏขึ้นเพิ่มขึ้น

“พ่อ หาคนอายุน้อยขนาดนี้มารักษาฉิงเกอเหรอ?” หวงฉีปินลูกชายคนโตของหวงเหวินหลั่งพูดพร้อมกับขวมดคิ้ว

“ใช่ นี่คือปรมาจารย์ฉีที่พ่อพูดถึง” หวงเหวินหลั่งพยักหน้า “แล้วยังไม่รีบเข้ามาทักทายอีก?”

“ปรมาจารย์ฉี? ทำไมเด็กขนาดนี้? ใช่เขา? สิบแปดมงกุฎหรือเปล่า!” หวงฉีปินตกตะลึง ก่อนที่แค่นหัวเราะพร้อมกับส่ายหัว

สวีเอ้าเสวี่ยตกตะลึงหลังจากได้ยินคําพูดของหวงเหวินหลั่ง และถามขึ้นว่า: “นายกหวงมีอะไรเข้าใจผิดกันหรือเปล่า? ฉันรู้จักคนนี้ เขาเป็นเพียงแค่ผู้คุมเรือนจำ จะไปเป็นปรมาจารย์ฉีได้อย่างไร?”

แจ็คซุน ผู้เชี่ยวชาญเชื้อสายจีนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ พร้อมกับส่ายหัวและพูดว่า: “เป็นไปได้ไหมที่ในประเทศจีน แวดวงวิชาการจะปะปนกันได้ง่ายมาก จนทำให้ผู้คุมเรือนจําคนใดก็ได้สามารถแสร้งทําเป็นปรมาจารย์ต่อหน้านายก”

หวงฉีปินเดินเข้ามา ก่อนจะหัวเราะเยาะและพูดว่า: “เจ้าหนุ่มน้อย ฉันไม่สนหรอกว่านายจะโกหกพ่อฉันด้วยวิธีใด แต่ฉันขอเตือนนายให้รู้จักสำรวมไว้บ้าง ถ้าน้องสาวของฉันเป็นอะไรขึ้นมา……”

หวงเหวินหลั่งดูสีหน้าไม่ค่อยดี ก่อนจะพูดด้วยเสียงต่ําว่า : “อาปิน อย่าเสียมารยาทกับปรมาจารย์ฉี!”

หวงฉีปินจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก แต่เขายังคงเม้มริมฝีปากอย่างดูถูกเหยียดหยาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่สวีเอ้าเสวี่ยเปิดเผยตัวตนของฉีเติ่งเสียน เขายิ่งดูถูกเข้าไปอีก!

ก็แค่ผู้คุมเรือนจํา จะมามีความสามารถเปรียบเทียบกับนักจิตวิทยาชาวอเมริกันที่ได้รับเชิญโดยสวีเอ้าเสวี่ยได้ยังไง? เขาต้องใช้วิธีการบางอย่างเพื่อหลอกลวงพ่อของเขาให้เชื่อแน่นอน!

“ฮีโร่ไม่ต้องถามว่าเขามาจากไหน แม้ว่าปรมาจารย์ฉีจะเป็นแค่ผู้คุมเรือนจํา แต่เขาเป็นคนมีความสามารถ” หวงเหวินหลั่งพูดอย่างจริงจัง

สวีเอ้าเสวี่ยมองไปที่ฉีเติ่งเสียนแล้วหัวเราะหึหึ สองครั้ง ก่อนจะไม่พูดอะไรอีก

ฉีเติ่งเสียนกําลังมองไปที่สวีเอ้าเสวี่ยอย่างพิจารณา ผู้หญิงคนนี้มีผิวขาวเรียบเนียนเหมือนหิมะตามชื่อของเธอ ใบหน้าที่ประณีต

“หวงฉิงเกอลูกสาวของผมป่วยทางจิตอย่างรุนแรงตั้งแต่แม่ของเธอเสียชีวิตไป เธอได้รับการรักษามาตั้งมากมายแต่ก็ไม่เป็นผล ช่วงนี้อาการป่วยทางจิตของเธอรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เธอตื่นขึ้นกลางดึกหลายครั้งและคิดจะฆ่าตัวตาย...…โชคดีที่มาช่วยเธอได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รอด”

“ดังนั้น ผมหวังว่าคุณซุนและปรมาจารย์ฉีจะรักษาเธอให้หายเป็นปกติ ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ขอแค่เธอสามารถสงบลงได้บ้างก็พอ……”