มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 52

“คุณสวี ลำบากคุณเลยครับ ไม่คิดว่าคุณจะให้ความสำคัญกับอาการป่วยของเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆคนนี้!”

หวงเหวินหลั่งพูดกับสวีเอ้าเสวี่ยด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง ไม่ว่าสวีเอ้าเสวี่ยจะมาด้วยจุดประสงค์อะไร แต่เธอได้เชิญผู้เชี่ยวชาญชั้นนำของสหรัฐอเมริกาอย่างแจ็คซุน มาช่วยลูกสาวของเขา

สวีเอ้าเสวี่ยเผยรอยยิ้มบางๆ

เซี่ยงกรุ๊ปเป็นบริษัทชั้นนำของจงไห่ คนนอกอย่างเธอที่ต้องการจะหุบกิจการของเซี่ยงกรุ๊ปทั้งหมด ก็ต้องสานสัมพันธไมตรีกับนายกท้องถิ่นไว้

สวีเอ้าเสวี่ยที่ถือตัวและหยิ่งยโสมาจากเมืองหลวง ถึงหวงเหวินหลั่งจะเป็นเพียงนายกของเขตนี้แต่เขาก็มีเบื้องหลังอยู่ ดังนั้นจําเป็นต้องคบหาสมาคมเอาไว้ เธอจึงไปสหรัฐอเมริกาเพื่อจ้างผู้เชี่ยวชาญมา

“ปรมาจารย์ฉี คุณก็มาด้วย……” หวงเหวินหลั่งเห็นฉีเติ่งเสียนที่อยู่ด้านหลัง ก็เข้าไปจับมือต้อนรับ

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า ก่อนจะพูดขึ้นว่า : “ผมอยากจะขอบคุณนายกหวงเรื่องครั้งที่แล้ว วันนี้ที่คุณโทรหา ผมก็เลยรีบมาทันทีครับ!”

ตอนแรกหวงเหวินหลั่งคิดว่าฉีเติ่งเสียนเป็นคนที่หยิ่งผยองมาก แต่หลังจากได้ฟังคําพูดของเขาแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้รู้จักกาลเทศะและเข้าใจความรู้สึกของคนอื่น รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจึงปรากฏขึ้นเพิ่มขึ้น

“พ่อ หาคนอายุน้อยขนาดนี้มารักษาฉิงเกอเหรอ?” หวงฉีปินลูกชายคนโตของหวงเหวินหลั่งพูดพร้อมกับขวมดคิ้ว

“ใช่ นี่คือปรมาจารย์ฉีที่พ่อพูดถึง” หวงเหวินหลั่งพยักหน้า “แล้วยังไม่รีบเข้ามาทักทายอีก?”

“ปรมาจารย์ฉี? ทำไมเด็กขนาดนี้? ใช่เขา? สิบแปดมงกุฎหรือเปล่า!” หวงฉีปินตกตะลึง ก่อนที่แค่นหัวเราะพร้อมกับส่ายหัว

สวีเอ้าเสวี่ยตกตะลึงหลังจากได้ยินคําพูดของหวงเหวินหลั่ง และถามขึ้นว่า: “นายกหวงมีอะไรเข้าใจผิดกันหรือเปล่า? ฉันรู้จักคนนี้ เขาเป็นเพียงแค่ผู้คุมเรือนจำ จะไปเป็นปรมาจารย์ฉีได้อย่างไร?”

แจ็คซุน ผู้เชี่ยวชาญเชื้อสายจีนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ พร้อมกับส่ายหัวและพูดว่า: “เป็นไปได้ไหมที่ในประเทศจีน แวดวงวิชาการจะปะปนกันได้ง่ายมาก จนทำให้ผู้คุมเรือนจําคนใดก็ได้สามารถแสร้งทําเป็นปรมาจารย์ต่อหน้านายก”

หวงฉีปินเดินเข้ามา ก่อนจะหัวเราะเยาะและพูดว่า: “เจ้าหนุ่มน้อย ฉันไม่สนหรอกว่านายจะโกหกพ่อฉันด้วยวิธีใด แต่ฉันขอเตือนนายให้รู้จักสำรวมไว้บ้าง ถ้าน้องสาวของฉันเป็นอะไรขึ้นมา……”

หวงเหวินหลั่งดูสีหน้าไม่ค่อยดี ก่อนจะพูดด้วยเสียงต่ําว่า : “อาปิน อย่าเสียมารยาทกับปรมาจารย์ฉี!”

หวงฉีปินจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก แต่เขายังคงเม้มริมฝีปากอย่างดูถูกเหยียดหยาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่สวีเอ้าเสวี่ยเปิดเผยตัวตนของฉีเติ่งเสียน เขายิ่งดูถูกเข้าไปอีก!

ก็แค่ผู้คุมเรือนจํา จะมามีความสามารถเปรียบเทียบกับนักจิตวิทยาชาวอเมริกันที่ได้รับเชิญโดยสวีเอ้าเสวี่ยได้ยังไง? เขาต้องใช้วิธีการบางอย่างเพื่อหลอกลวงพ่อของเขาให้เชื่อแน่นอน!

“ฮีโร่ไม่ต้องถามว่าเขามาจากไหน แม้ว่าปรมาจารย์ฉีจะเป็นแค่ผู้คุมเรือนจํา แต่เขาเป็นคนมีความสามารถ” หวงเหวินหลั่งพูดอย่างจริงจัง

สวีเอ้าเสวี่ยมองไปที่ฉีเติ่งเสียนแล้วหัวเราะหึหึ สองครั้ง ก่อนจะไม่พูดอะไรอีก

ฉีเติ่งเสียนกําลังมองไปที่สวีเอ้าเสวี่ยอย่างพิจารณา ผู้หญิงคนนี้มีผิวขาวเรียบเนียนเหมือนหิมะตามชื่อของเธอ ใบหน้าที่ประณีต

“หวงฉิงเกอลูกสาวของผมป่วยทางจิตอย่างรุนแรงตั้งแต่แม่ของเธอเสียชีวิตไป เธอได้รับการรักษามาตั้งมากมายแต่ก็ไม่เป็นผล ช่วงนี้อาการป่วยทางจิตของเธอรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เธอตื่นขึ้นกลางดึกหลายครั้งและคิดจะฆ่าตัวตาย...…โชคดีที่มาช่วยเธอได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รอด”

“ดังนั้น ผมหวังว่าคุณซุนและปรมาจารย์ฉีจะรักษาเธอให้หายเป็นปกติ ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ขอแค่เธอสามารถสงบลงได้บ้างก็พอ……”

“เป็นเพราะหน้าที่การงานของผม ผมจึงไม่มีเวลาดูแลเธอ ผมรู้สึกผิดกับเธอมาก…...ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธออีก ผมคงไม่มีความสามารถที่จะเป็นพ่อคนได้อีก!”

หวงเหวินหลั่งกล่าวด้วยความรู้สึกของการเป็นพ่อ แม้ว่าสิ่งที่เขาพูดจะเรียบง่าย แต่ก็สามารถรับรู้ถึงความรู้สึกของเขาที่มีต่อลูกสาวคนนี้ได้

แจ็คซุนพยักหน้าและพูดว่า : “ตอนที่ผมอยู่สหรัฐอเมริกา ผมได้รักษาโรคที่คล้ายแบบนี้มามากมาย ไม่ต้องพูดถึงการรักษาอาการของคุณหนูหวง เธอสามารถหายได้แน่นอนครับ!”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของสวีเอ้าเสวี่ย หากแจ็คซุนสามารถที่จะรักษาลูกสาวของนายกได้สำเร็จ หวงเหวินหลั่งก็จะสนับสนุนการพัฒนาครั้งต่อไปของเธอในจงไห่อย่างแน่นอน ซึ่งเป็นประโยชน์อย่างมากสําหรับเธอในการที่จะหุบกิจการของเซี่ยงกรุ๊ป!

หวงเหวินหลั่งไม่ได้พูดอะไรมาก เขาพาทุกคนตรงไปที่ประตูห้องและเปิดประตูออก ข้างในมืดสนิท หน้าต่างถูกปิดด้วยผ้าม่านหนาทึบไม่มีแสงลอดเข้ามาได้

มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนอนขดตัวอยู่บนเตียง เส้นผมของเธอยุ่งเหยิง เธอดูโดดเดี่ยวและมืดมน

“ฉิงเกอ พ่อมาหาหนูแล้ว พาเพื่อนใหม่มาด้วยนะ…...” หวงเหวินหลั่งฝืนยิ้มและพูดด้วยน้ําเสียงสั่นเทา

หวงฉิงเกอเธอไม่สนใจเอาแต่ขดตัวอยู่บนเตียง ในสภาพของเธอที่เป็นแบบนี้ ไม่มีใครดูออกว่าเธอนั้นเป็นลูกสาวของนายกหวงได้!

แจ็คซุนได้อ่านประวัติการรักษาของหวงฉิงเกอแล้วก็รีบเข้าไปหาเธอและพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ฉิงเกอ เราเป็นเพื่อนกัน จําได้ไหม? เมื่อตอนเรายังเด็ก เราขี่จักรยานด้วยกันที่หน้าปากซอย...…”

แจ็คซุนเป็นนักจิตวิทยาผู้เชี่ยวชาญจากสหรัฐอเมริกา เพียงแค่ประโยคเดียวก็ทําให้หวงฉิงเกอเงยหน้าขึ้นมาได้แล้ว จากนั้นเขาจึงพูดต่อเพื่อเป็นแนวทางการในปรับอารมณ์ของหวงฉิงเกอ

“เห็นแล้วใช่ไหม นี่ถึงจะเรียกได้ว่าคือผู้เชี่ยวชาญ ปรมาจารย์ตัวจริง!” หวงฉีปินเดินมาด้านข้างฉีเติ่งเสียนและพูดอย่างเหยียดหยาม

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้พูดอะไร เขาเอามือสองข้างล้วงกระเป๋า และมองดูแจ็คซุนอย่างเงียบๆ ว่าเขาจะช่วยปรับอารมณ์ของหวงฉิงเกออย่างไร แต่ฉีเติ่งเสียนก็กลับขมวดคิ้วเบาๆ อย่างช่วยไม่ได้

สิบนาทีต่อมา ในที่สุดหวงฉิงเกอก็เริ่มพูดสองคํากับแจ็คซุน แม้ว่าจะเป็นเพียงคําไม่กี่คํา แต่ก็ทําให้หวงเหวินหลั่งรู้สึกดีขึ้นมาก!

หวงฉีปินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ไม่กี่เดือนที่ผ่านมาน้องสาวของเธอไม่พูดเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเอ่ยปากพูด!

หวงฉิงเกอหลับตาลงและเอาตัวพิงที่หัวเตียง ด้วยท่าทางที่ง่วงเล็กน้อย แจ็คซุนกําลังสะกดจิตเธอด้วยคําพูดเพื่อปลูกฝังจิตใต้สํานึกบางอย่างในใจของเธอ

“หยุดก่อน ถ้าคุณทําแบบนี้ต่อไป คุณจะฆ่าเธอ!” ฉีเติ่งเสียนพูดขึ้นด้วยเสียงต่ํา

“ตอนนี้เธออยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายมาก และสาเหตุของโรคนั้นมาจากเรื่องที่แม่ของเธอเสียชีวิต และตอนนี้ก็มีคนกําลังร่ายมนตร์อยู่เธอเบื้องหลัง”

“ถ้าคุณนำพาเธอด้วยวิธีนี้ มันจะทําให้โรคจิตใจของเธอรุนแรงขึ้นและมีแนวโน้มที่จะฆ่าตัวตายมากขึ้นเท่านั้น”

เสียงของฉีเติ่งเสียนก็ดังขึ้นขัดจังหวะแจ็คซุน แต่ในขณะนั้นหวงฉิงเกอยังตกอยู่ในสภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่

แจ็คซุนหันกลับมาพูดกับหวงเหวินหลั่งอย่างไม่พอใจว่า: “นายกหวงได้โปรดเอาสิบแปดมงกุฏคนนี้ออกไปและอย่าได้มารบกวนการรักษาของผมอีก!”

สวีเอ้าเสวี่ยขมวดคิ้วและพูดว่า “นายฉี นายไม่มีความสามารถก็อย่าเอาชีวิตของคุณหนูหวงมาล้อเล่น และอย่าพยายามทำตัวเด่นตรงนี้”

หวงฉีปินกัดฟันแน่นและพูดด้วยความโกรธว่า: “นายไม่เห็นหรือว่าสถานการณ์ของน้องฉันค่อยๆ ดีขึ้น? ปรมาจารย์ฉี ฉันคิดว่านายเป็นพวกสิบแปดมงกุฎ กลัวว่าคุณซุนจะรักษาน้องสาวของฉันจริงๆ แล้วนายไม่มีทางจะโกงพ่อของฉันต่อไปได้ใช่ไหม?”

“ออกไปเดี๋ยวนี้ ถ้านายยังกล้ารบกวนคุณซุนอีก ฉันจะหักขาของนายและให้นายคลานไปที่โรงพยาบาลด้วยตัวเอง!”

“ชีวิตของน้องสาวฉันมีค่ามากกว่าชีวิตนาย 100 เท่า ถ้าน้องฉันตาย ฉันจะฝังทั้งครอบครัวของนายเลยคอยดู!”