มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 537

ฉีเติ่งเสียนดูท่าที แต่ทันทีที่เขาเคลื่อนไหวก็เหมือนไฟแห่งความดุดันรุกโชนขึ้นมา

ทำให้หยางกวนกวนรู้สึกสับสน หายใจไม่ออก ริมฝีปาก ลิ้นด้านชาและดวงตาว่างเปล่า......

เธอถือเป็นผู้หญิงที่มีโตเต็มวัยแล้ว แต่ก็อดที่จะตื่นเต้นและอยากรู้อยากเห็นเรื่องระหว่างชายหญิงไม่ได้?

“เมื่อไหร่เธอจะให้ฉันไปที่บ้าน?” ฉีเติ่งเสียนถาม และยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น แต่สำหรับหยางกวนกวน ที่ได้รับการฝึกฝนยิ่งดูเร้าร้อนมากขึ้น

หยางกวนกวนเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ซุกศีรษะลงบนไหล่ของเขา และพูดอย่างลังเล: “ไปที่เมืองโมตูแล้ว... หลังจากนั้น ได้ไหม...”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสบายๆ: “Show-me-your-breasts”

หยางกวนกวนผลักเขาออกไปและพูดด้วยความโกรธ: “อี้ ไอ้คนตัวเหม็น!”

ฉีเติ่งเสียนไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงพูดภาษาต่างประเทศขึ้นมา ไม่รู้ความรู้สึกตัวเองชัดเจน หรือเพราะกำลังมีความรู้สึกลึกซึ้ง?

ประโยคนี้ทำให้หยางกวนกวนรู้สึกว่าเขาไม่มีความเคารพในตนเอง

“ขอโทษที พอดีฉันชอบเธอมากไปหน่อย” ฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างเขินๆ และยื่นมือออกไปจับมือเธอ

ยางกวนกวนโกรธมาก แต่จู่ๆมันก็หายไป และความรู้สึกละอายก็ผุดขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

เธอคิดว่าคน ๆ นี้หน้าด้านจริงๆ พูดคำว่าชอบเธอได้ทั้งวัน แซวเธอได้ทุกครั้งแล้วทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมเขายังชอบเอาเปรียบตอนที่สอนกังฟู... แต่เธอก็ไม่ได้ขัดขืนเลย?

ฉีเติ่งเสียนถามอย่างไร้ยางอาย: “แล้วเธอชอบฉันไหม?”

หยางกวนกวนถึงกับพูดไม่ออก

ฉีเติ่งเสียนพูด: “ฉันโหยหาเธอ เหมือนกวางที่โหยหาลำธาร”

หยางกวนกวนกล่าวว่า “อย่าหลอกฉันด้วยพวกบทกวี ฉันอ่านมันหมดแล้ว...”

จากนั้นเธอก็ก้มศีรษะลงแล้วกระซิบ: “แต่ฉันชอบมันมาก...”

เธอรู้สึกว่าชอบมาก เธอไม่รู้ว่าเธอชอบฉีเติ่งเสียน เป็นเพราะเขาหรือเพราะคำพูดของเขากันแน่

แบบนี้ทำให้ฉีเติ่งเสียนมีความสุขมาก ถึงหยางกวนกวนไม่เคยแสดงความรู้สึกแบบนี้กับเขาตรงๆ ถือว่านี่เป็นการเปลี่ยนแปลง

ลึกๆ ในใจหยางกวนกวนไม่ค่อยมีความภาคภูมิใจในตนเองสักเท่าไหร่ เธอขี้กลัว เพราะทุกสิ่งที่เธอชอบตั้งแต่วัยเด็ก ทุกอย่างล้วนถูกตระกูลหยางพรากจากไป

เมื่อเวลาผ่านไปเธอกังวลว่าเธอจะสูญเสียสิ่งที่เธอชอบไป จึงเป็นการดีกว่าที่จะไม่รู้สึกชอบอะไรเลย

“อันที่จริง ฉันคิดว่ามีเนื้อเพลงที่เหมาะกับเธอด้วย——”

“คุณอยากจะลอกหัวใจของฉันออกทีละชั้น”

“เป็นเหมือนหัวหอม ปอกเปลือกออกแล้ว ทำให้ฉันประหลาดใจเสมอ”

“หยางกวนกวน ฉันรู้สึกเหมือเธอเป็นเหมือนสมบัติที่รอให้ฉันสำรวจต่อไปเรื่อยๆ”

ฉีเติ่งเสียนพูดเบา ๆ โดยใช้คำพูดหวาน ๆ เพื่อโน้มน้าวหยางกวนกวนไว้ในอ้อมแขน ก่อนค่อยๆให้นั่งบนตักของเขา

หยางกวนกวนรู้สึกถึงความหวานอันอบอุ่นภายในจมูกกับปาก ซึ่งทำให้สมองของเธอรู้สึกมึนเมา จนเธอไม่ได้ใส่ใจกับมือที่เข้ามาจากชายเสื้อของเธอด้วยซ้ำ

เธอยังรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากที่ได้สัมผัสโดยคนที่โหยหามาตลอด......

ในขณะนี้ เธอรู้สึกมีความปรารถนาเล็กจริงๆ

“คุณบอกว่าฉันเป็นสมบัติ?” หยางกวนกวนถามอย่างเขินอาย

“ใช่แล้ว” ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าอย่างจริงจัง

ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนอธิบายแทนตัวเธอแบบนี้มาก่อน เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกจี้โดนจุดอ่อน แน่นอนว่าอาจเป็นเพราะเธอชอบผู้ชายคนนี้ ดังนั้นไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็เข้าหูเธอไปหมด

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าเขาดูเหมือนมีพรสวรรค์จริงๆ แต่เขาไม่คิดว่าเขาซึ่งถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่ามีความฉลาดทางอารมณ์ต่ำมาโดยตลอด สักวันหนึ่ง จะสามารถพูดคุยเกี่ยวกับความรักในแบบโรแมนติกได้ มันดูวิเศษมาก

““Show-me-your-breasts” ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าเวลานี่ได้มาถึงแล้ว