มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 55

“ทำไม ไม่กล้าพูดอะไรเลยเหรอ?”

“หรือเห็นว่าฉันเดิมพันด้วยทองคำมูลค่ามากขนาดนี้ เลยตกใจกลัวไปเลย?”

“ฮ่าฮ่า นายไม่ตกกดดันตัวเองหรอก เพราะนายไม่สามารถชนะเอาทองคํา 5 ล้านนี้ไปได้ ไม่มีทางจะรักษาคุณหนูหวงภายใน 1 ชั่วโมงได้!”

แจ็คซุนมองฉีเติ่งเสียนอย่างดูถูก และหัวเราะเยาะ: “นายมันแค่ไอ้สิบแปดมงกุฏ เก่งแต่หลอกคนอื่นไปทั่ว!”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็นว่า: “ไม่ใช่ ผมแค่คิดว่าจู่ๆก็มีคนแปลกหน้าต้องการจะเอาทองคำ 5 ล้านมาให้ผม เลยรู้สึกแปลกนิดหน่อย”

เมื่อเขาพูดออกมาแบบนั้น ทำให้ทุกคนต่างตกตะลึง

แม้ว่าน้ําเสียงจะนิ่งสงบ แต่คําพูดนั้นกลับเป็นคำพูดยั่วยุคนมากแค่ไหน? มันทำให้คนเลือดออกในสมองได้!

แจ็คซุนพูดอย่างจริงจัง : “ได้สิ ถ้านายมีความสามารถจริงก็เอาเงินของฉันไป! ภายใน 1 ชั่วโมงนายต้องรักษาคุณหนูหวงให้หายดี!”

เขาอยู่ในวงการจิตวิทยามาหลายปีแล้ว และได้รักษาผู้ป่วยโรคทางจิตต่างๆ มาจํานวนนับไม่ถ้วน ซึ่งอาการของหวงฉิงเกอนั่นพบเจอได้น้อย ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ต้องใช้เวลานานและต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการรักษา แต่ฉีเติ่งเสียนขอเวลา 1 ชั่วโมง นับประสาอะไรที่เอาทองคํา 5 ล้านออกมาเป็นเดิมพัน ต่อให้ฆ่าเขา เขาก็ยังไม่เชื่อเลย

“ปรมาจารย์ฉี คุณดู……” หวงเหวินหลั่งกระแอม ก่อนจะพูดออกมา

“โอเค ถ้าอย่างนั้นก็เอาตามที่คุณว่ามา!” ฉีเติ่งเสียนยักไหล่ แล้วพูดด้วยสีหน้าสบายๆ

“ถ้าผมชนะ ทองคำ 5 ล้านนั้นผมจะรับไว้ แต่ถ้าผมแพ้ ผมจะยอมคุกเข่าและยอมรับว่าผมเป็นสิบแปดมงกุฎ”

แจ็คซุนหัวเราะเยาะ : “แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้น ถ้านายแพ้ นอกจากที่นายจะต้องคุกเข่าและยอมรับว่าตัวเองเป็นสิบแปดมงกุฎแล้ว ยังต้องไปประกาศกับสื่อว่าตัวเองนั้นเป็นสิบแปดมงกุฎให้ทั่วโลกได้รับรู้!”

ฉีเติ่งเสียนหักนิ้ว แล้วพูดว่า : “เอาอย่างที่คุณพูดมา ผมจะรีบไปทำการรักษาคุณหนูหวง นายกหวงเป็นพยานในการเดิมพันครั้งนี้ด้วย ระยะเวลาการรักษาหนึ่งชั่วโมง”

“โอเค!” นายกหวงไม่พูดอะไรนอกจากตอบตกลง

สวีเอ้าเสวี่ยมองฉีเติ่งเสียนอย่างเพิกเฉย แจ็คซุนยังรักษาไม่ได้ เธอไม่เชื่อว่าฉีเติ่งเสียนจะมีความสามารถรักษาได้

เห็นได้ชัดว่า ฉีเติ่งเสียนทำตัวสบายๆทั้งที่เขาถูกแจ็คซุนบีบบังคับ แต่ก็ต้องทำแข็งแกร่งไว้

“ผมจะไปทำการรักษาคุณหนูหวง ภายใน 1 ชั่วโมงนี้พวกคุณอย่ามารบกวนผม หลังจากคบ 1 ชั่วโมงแล้วผมจะออกมาเอง” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเรียบเฉย

“ไม่มีปัญหา!” หวงเหวินหลั่งพูดตอบรับอย่างตรงไปตรงมา

หวงฉีปินรู้สึกลังเลเล็กน้อย เพราะฉีเติ่งเสียนต้องเข้าไปอยู่ในห้องกับน้องสาวของเขาสองต่อสอง มันดูไม่ค่อยเหมาะสม……

เพียงแต่เขาก็ไม่กล้าพูดอะไร เพราะกลัวฉีเติ่งเสียนจะไปโดยไม่ได้ทำอะไรเลย

“หึ เล่นกลหลอกคนดู!” แจ็คซุนเยาะเย้ย หลังจากผ่านไปเพียงชั่วโมงเดียว ฉีเติ่งเสียนก็จะไม่สามารถซ่อนธาตุแท้ของเขาได้อีกต่อไป

เมื่อฉีเติ่งเสียนเดินเข้าไปในห้องก็เปิดผ้าม่านออก มองหวงฉิงเกอที่อยู่ในสภาพหวาดกลัว เขาจึงพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งว่า : “ช่วงนี้ฝันร้ายบ่อยใช่ไหม? ฝันถึงคุณแม่ที่เสียไปแล้ว แล้วในฝันแม่ของเธอก็โทษเธอ ทำให้เธอมีความคิดจะฆ่าตัวตายใช่ไหม?”

หวงฉิงเกออดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นและมองไปฉีเติ่งเสียน ภายใต้เส้นผมที่ยุ่งเหยิงและมีใบหน้าที่ซีดเซียว

“คุณ……รู้……ได้อย่าไง?” หวงฉิงเกอที่ไม่ได้พูดมานาน เริ่มเอ่ยปากพูดขึ้นมา

“มีคนแอบทําร้ายเธอด้วยมนต์ดำ เธอลองคิดดู มีแม่คนไหนที่ไม่อยากให้ลูกมีชีวิตที่ดีบ้าง?” ฉีเติ่งเสียนพูดมาถึงตรงนี้ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

หวงฉิงเกอเงียบไม่พูดไม่จา เอาแต่นอนขดตัวกอดเข่าตัวเองเอาไว้

“ผู้คุมเรือนจําคนนั้น ฉันเดาว่าเขาคงได้แต่จ้องตาคุณหนูหวง เขาจะไปรู้เรื่องจิตวิทยาอะไร?” แจ็คซุนเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยามและเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขา

“ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก——“

เวลาเดินจากวินาที ไปเป็นนาที จนไปเป็นชั่วโมง

หวงฉิงเกอนอนขดตัวอยู่บนเตียง แต่เธอนอนหลับอย่างไม่สงบนิ่ง เธอเริ่มน้ำตาไหล คล้ายกับกำลังฝันเห็นอะไรบางอย่าง……

“แม่ หนูขอโทษ ตอนนั้นหนูไม่น่าเอาแต่ใจ……” หวงฉิงเกอพูดไปด้วย ร้องไห้ไปด้วย

ฉีเติ่งเสียนหันไปมองเวลา บังเอิญเป็นเวลา 1 ชั่วโมงพอดี เขายืนขึ้นและเดินไปที่หน้าต่าง จากนั้นก็เปิดผ้าม่านออก!

เสียงแดดข้างนอกส่องเข้ามาภายในห้อง ทำให้หวงฉิงเกอค่อยๆ ได้สติขึ้นมา

เธอตื่นขึ้นมาพร้อมกับรอยคราบน้ำตา และแสดงสีหน้าว่างเปล่า

“ตอนนี้ คุณรู้สึกดีขึ้นมากแล้วใช่ไหม?” ฉีเติ่งเสียนหันกลับมาถาม

“ขอบคุณนะ” หวงฉิงเกอหันไปมองฉีเติ่งเสียน ราวกับเธอได้กำจัดปีศาจร้ายทิ้งไป แล้วทำให้มีความรู้สึกและอารมณ์ใหม่ๆเข้ามา

“ไม่เป็นไร” ฉีเติ่งเสียนยิ้มก่อนจะพูดตอบเบาๆ

เมื่อครบเวลาหนึ่งชั่วโมง หวงเหวินหลั่งก็เปิดประตูเข้ามา

แจ็คซุนรีบวิ่งเข้ามาคนแรก แล้วหัวเราะเยาะเย้ย : “ครบ 1ชั่วโมงแล้ว นั่งลงคุกเข่าขอโทษฉันซะ!”